De onderbroek van Weyts is dat ene remspoor te veel

Ik had liever niet de kleur van de onderbroek van minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) gekend. Als het echt moest, had ik op geel gewed. Toch stapte hij recent een Leuvense klas binnen met een blauw exemplaar. 

Dat deed de minister in het teken van een 'pyjamadag' ter promotie van Bednet. Volgens Weyts heeft de commotie die erop volgde de Bednetcampagne wel degelijk in de spotlights gebracht. 

In werkelijkheid trok hij juist alle aandacht weg van het platform: in de media ging het voornamelijk over de minister zelf. Alsof we die niet al genoeg zien.

Over de mislukte soepcampagne en de kleur van zijn onderbroek is uiteraard goed nagedacht. Hoe gekker het idee, hoe meer views op Facebook. Maar die stunts rijmen niet met zijn rol als minister van Onderwijs, ze maken hem ongeloofwaardig. 

Het onderwijs snakt niet naar een clown die wanhopig zoekt naar aandacht op televisie. Door problemen rond grensoverschrijdend gedrag, werving van leraren en de kwaliteit van onze opleidingen, heeft het nood aan een bekwame, bereikbare en bovenal ambitieuze bestuurder. 

Twee maanden verwijderd van de verkiezingen had Weyts kunnen overtuigen met uitstekend beleid. Maar helaas. Of het nu om een onafgewerkt idee rond een master basisonderwijs gaat, of zijn blauwe broekje: voor de minister komt media-aandacht op de eerste plaats.

Weyts zet zo niet enkel zichzelf, maar alle leerkrachten in Vlaanderen in hun ondergoed. Hoe is het mogelijk dat die minister van Onderwijs zich zoveel kan blijven permitteren? Ik heb geen idee. Ik ken nu enkel de kleur van zijn onderbroek.