GASTBIJDRAGE PALESTINA
Acteur Yassine Ouaich ging langs op de campusbezetting: 'Dit zijn werkelijk moedige mensen, échte mensen'
Yassine Ouaich, bekend van de Netflix-serie Grond en De Twaalf, ging langs bij de campusbezetter in De Valk. Die ervaring wilde hij graag delen met de lezers van Veto. 'Een beeld waarbij woorden tekortschieten om te beschrijven.'
Ik werd uitgenodigd door een internationale student om te spreken bij het bezette campusgebouw De Valk, dat van de actiegroep de naam Shaimaa College kreeg. Voor het eerst beleefde ik dit niet via YouTube, maar in levenden lijve.
De aanblik van opgezette tenten, jongeren van diverse achtergronden, religies en genders, allen gehuld in Palestijnse sjaals, raakte me diep. Er heerste een solidariteit die ik had gemist. Geen vooroordelen, racisme, discriminatie of onrecht.
Ver weg van hebzucht en ijdelheid. Mensen lazen, discussieerden, werkten, kookten, schonken aalmoezen en baden samen. Ondanks het aanhoudende conflict in Palestina, hing er een sfeer van hoop en warmte.
Eén team, één familie
Thuis, alleen voor de televisie, kan het nieuws over de oorlog in Gaza me soms moedeloos maken. Maar te midden van deze gemeenschap voelde ik vitaliteit, hoop en liefde. Waarom kan het niet altijd zo zijn? Het lijkt paradoxaal dat de donkerste tijden ook het mooiste in de mens naar boven brengen.
Tijdens mijn opnameperiode bij Grond herhaalde ik voortdurend de woorden 'één team één familie', maar hier zag ik de belichaming van die uitspraak. Dit was de menselijkheid waarnaar ik altijd verlangde, maar soms zo miste.
Hier is social media slechts een middel; het menselijke is het doel. Er is geen sprake van verschillende gemeenschappen, alleen van één gemeenschap: mensen. Het verschil tussen het zien van beelden op het nieuws en het zelf ervaren, is enorm. De werkelijkheid komt altijd harder binnen.
Likes en vriendschapsverzoeken
Ik voelde een diepe trots. Hoewel ik was uitgenodigd om te spreken, waren er maar enkelen die aandacht schonken aan mijn aanwezigheid. De rest was bezig met nobelere zaken dan het luisteren naar een of andere acteur. De wereld is groter dan ik. Groter dan zij. Groter dan onze eigen ego's, ambities en verlangens.
De diversiteit van deze puzzelstukjes vormt één krachtig geheel, een beeld waarbij woorden tekortschieten om te beschrijven
Dat besef ik hier meer dan ooit. Studies, opleiding, carrière... Als deze mensen moeten kiezen tussen hun integriteit en dergelijke zaken, dan is de keuze snel gemaakt. En dat bewonder ik ten zeerste. Dit zijn werkelijk moedige mensen. Echte mensen.
Mensen die in het echte leven een like geven, een vriendschapsverzoek sturen. Mensen die banden smeden, elkaar steunen en opbeuren. Mensen die een glimlach toveren, hoop koesteren en geloven in een mooie toekomst.
Hier worden geen roddels verspreid, maar constructieve gesprekken gevoerd. Hier heerst geen schijnheiligheid, maar oprechte eerlijkheid.
Eenheid
Zij komt uit Vietnam, hij is moslim, zij is Spaans, hij Joods, zij Pakistaans, hij Belgisch. Haar roots liggen aan de ene kant van de wereld, die van hem aan de andere kant. Een wonderlijke mix, duizend stukjes verspreid over de aarde, samengebracht door liefde.
Terug thuis besef ik dat dit is waar ik vaak naar verlang, maar zelden vind
De diversiteit van deze puzzelstukjes vormt één krachtig geheel, een beeld waarbij woorden tekortschieten om te beschrijven. Het ontroert op een manier die je je niet kunt voorstellen.
Ik wens dat het altijd zo kon zijn. Maar hebben we dan zulke extreme omstandigheden nodig? Hel op aarde? Genocide? Tijdens mijn podcast zei mijn vader: 'De wereld is maffia', en hoe meer ik observeer, hoe meer ik zie hoe waar dat is.
Terug thuis besef ik dat dit is waar ik vaak naar verlang, maar zelden vind. Deze samenkomst van diversiteit en eenheid raakt iets diep in mij, iets dat ik zo vaak mis.
Eenheid. Is dit wat ik nu voel? Dank je.
