De Twaalf-acteur Yassine Ouaich: 'Naar Hollywood? Enkel als ik daar óók mezelf kan zijn'

'Is dat hier met knuffels of handen schudden?', lacht Yassine Ouaich wanneer we hem begroeten in een knusse koffiebar in het centrum van Leuven, ook zijn thuisstad. 'In het begin van mijn carrière wilde ik nooit interviews doen. Nu weet ik dat het part of the job is, al doe ik het wel op mijn eigen manier. Ik wil geen karikatuur zijn of zo'n kerel met vijf gezichten.' 

De Leuvense acteur kwam pas na een lange zoektocht in de acteerwereld terecht. 'Ik heb op vijf verschillende scholen gezeten en ben meerdere keren blijven zitten', vertelt Ouaich. 'Ik deed niets met mijn leven en studeerde niet omdat ik nooit affiniteit had met één bepaalde studie. Maar die feeling had ik wel met kunst.'

Nu of nooit

De kortfilm Broeders van Adil El Arbi opende verder zijn ogen. 'Ik zou al heel blij geweest zijn met een mini-rolletje, alleen al om mijn familie trots te maken.' In een nu-of-nooit moment schreef Ouaich zich in aan het RITCS, waar hij toegelaten werd. 

'Wanneer je geen sterk diploma als visitekaartje hebt, is het moeilijker om goed terecht te komen op de arbeidsmarkt. Dat "all-in"-gevoel zorgde ervoor dat ik wat meer durfde, ondanks dat ik veel angsten en een zwak zelfbeeld als bagage meedroeg. Ik wilde absoluut niet terug in een callcenter gaan werken.'

Na in Ketnet-series zoals De Regel van 3S te spelen, viel Ouaich bij het grote publiek al een eerste keer op met een hoofdrol in de tragikomische Netflix-reeks Grond, geregisseerd door Adil El Arbi en Bilal Fallah. Het voorbije najaar verscheen hij ook in de VRT 1-reeks De Twaalf, als de gladde makelaar Murad. Om zich daadwerkelijk zoals die personages te voelen, kroop hij diep in zijn rol en kwam hij er ook lange tijd niet uit.

Je staat er bekend om een intensieve vorm van acteren toe te passen, met name method acting. Maakt dat het extra moeilijk op het einde van de dag uit je rol te stappen?
Yassine Ouaich: 'Ik weet eigenlijk heel weinig over acteren, dat zeg ik in alle nederigheid. Ik ken acteurs die zestig jaar ervaring hebben en die nog steeds heel nederig zijn. Ze zeggen: "Ik ben lerende, ik ben een student van het vak." Dus het zou heel raar zijn om te zeggen dat ik alles al weet. Uit mijn eigen ervaring kan ik wel vertellen dat ik steeds mijn hart volg. Kom bij mij niet af met technieken, ik ga puur uit van mijn gevoel.'

'Soms kan een bepaalde scène echt binnenkomen, zonder dat de acteurs ook maar iets gezegd hebben. Een blik kan dan genoeg zijn. Op dat moment voel je dat de scène zó oprecht is. Alles draait om de energie, je moet er echt ín zitten. Wanneer men tegen mij zegt dat ik aan method acting doe, vind ik dat geweldig cool. Ik ken namelijk geen andere techniek.' (lacht) 

Afkicken

Dus jij wórdt echt je personage?
'Ik probeer dat wel, ja. Als ik dat niet doe, ben ik gewoon een heel zenuwachtige Yassine. Je mag ook niet vergeten dat op de set wanneer de camera's draaien, het plots heel stil wordt en tientallen mensen naar jou kijken. Speel dan maar eens jouw personage. Het helpt mij om afstand te nemen van mezelf en een houvast te vinden in het personage. Maar dat is een proces. Stap voor stap leer je om beter en sneller in je element te zijn. Dat is tot nu toe mijn ervaring.'

Het moet voor jou persoonlijk toch veeleisend zijn om zo'n emotionele rollercoaster als een job te hebben?
'Natuurlijk. Maar hoeveel acteurs zijn er wel niet die publiekelijk zeggen dat ze na een bepaalde rol therapiesessies hebben moeten volgen? Als acteur wordt je plots losgetrokken van een bepaalde plek of situatie waar je even in hebt verkeerd. Dan moet je echt even afkicken.'

Kun je je altijd vereenzelvigen met het personage dat je speelt, zelfs als die persoon bepaalde misstappen begaat? Of houd je toch best een bepaalde afstand van dat personage?
'Ik denk – nogmaals, vanuit mijn beperkte ervaring – dat als je je personage niet begrijpt, je het ook niet authentiek kan overbrengen. Ik speel geen personage, als ik zijn motief en zijn reden daartoe niet begrijp.'

Zou je daarvoor dan bepaalde rollen afwijzen?
'Ik denk niet dat mensen snel rollen afwijzen, omdat er zo weinig opportuniteiten in België zijn. Maar het zou ook goed zijn als men toegeeft: "Deze rol is te groot voor mij". Een kind laat je ook geen seriemoordenaar spelen. Het is je levenservaring en de bagage die maakt dat je meer gelaagde personages kan spelen.'

'Sommige acteurs hebben bijvoorbeeld een bepaalde ervaring niet, maar die zoeken die dan wel op. Ze lezen boeken of gaan bijvoorbeeld een afkickcentrum bezoeken…'

Vervallen acteurs met een migratieachtergrond in het castingproces nog te vaak in stereotiepe rollen?
'Zo'n stereotiepe rol was voor mij wel nodig om mezelf op de kaart te zetten. Daarvoor was Grond dus ideaal. Alhoewel mijn personage in Grond van buiten dat beeld bevestigt, speelde ik vanbinnen wel een gelaagd en kwetsbaar karakter. Maar dan is het belangrijk je ook te bewijzen in een niet-stereotiepe rol, zoals ik in De Twaalf speelde. Ik denk dat we dus wel meer die richting uit moeten.'

'En de volgende fase is waarschijnlijk om zo'n rol te spelen en er gewoon een Zuiderse look aan te geven met een andere naam. In Styx (een nieuwe serie op Streamz, red.) speel ik bijvoorbeeld iemand die Tobias heet. Dat is next level, snap je? In een nieuwe sitcom die binnenkort uitkomt, was mijn naam eerst Bilal. Ik heb hen echter gezegd dat ik niet de zoveelste Bilal wilde spelen, dus hebben ze het veranderd naar Elias. Dat stereotiepe automatisme moet veranderen, maar het moet ook wel van ons komen.'

Is de reden dat je niet actief bent op sociale media omdat je je authenticiteit wil bewaren? Meestal wordt verondersteld dat dat noodzakelijk is in de showbizz-industrie.
'Ja, ik vind sociale media vals, maar zo is de showbizzwereld ook. Ik geloof niet dat  socialemediaplatformen altijd even gunstig zijn voor de ander noch voor jezelf. Artiesten zijn echt, mensen zijn echt, maar de omgeving rond hen is dat niet altijd.'

Levensdoel

Je bent spiritueel geïnspireerd. Ben je dan ook gelovig?
'Ik kan alleen vanuit mezelf vertrekken. Ik geloof niet dat een mens centraal staat, maar dat er iets is dat ons overstijgt.'

'Religie heeft in de wereld een bepaalde toon gekregen, een bepaalde noot. Daardoor distantiëren mensen zich wereldwijd deels van hun geloof, omdat ze denken dat ze daarmee hun authenticiteit verliezen. Mijn nonkel heeft altijd gezegd dat je je als artiest niet moet mengen met politiek, én met religie. Als artiest overstijg je dergelijke instituten, je moet bruggen bouwen tussen iedereen.'

'We hebben te veel de neiging mensen voor onze kar te spannen, zeker wat religie betreft. Ik heb dat zelf ook meegemaakt: je kijkt op naar iemand, maar wanneer je ontdekt dat die een bepaalde politieke voorkeur heeft, krijgt die persoon in je ogen meteen een andere kleur.'

Was acteren de enige mogelijke 'redding' uit je neerwaartse spiraal?
'Soms kan iets spontaan komen. Ondanks dat er een grote tegenstroom was, wist ik dat dit mijn ding was. Zonder het goed te kunnen uitleggen.' (lacht)

'Ik denk dat kunst voor mij een redding was. Een mens kan een miljoen euro hebben en toch elke dag met depressieve gedachten worstelen. Maar je kan evengoed artiest zijn met een bescheiden loon, en toch gelukkig zijn. Je moet het pad bewandelen dat je voldoening geeft. Het is niet het acteren zelf, maar het doel dat dat aan mijn leven gaf dat mij heeft gered.'

Hoop jij ook zo’n grote impact te hebben op nieuw talent zoals Adil en Bilal dat voor jou waren?
'Ik denk dat je dat onbewust wel bent. Bewust wil ik het alleszins niet zijn. Je kunt grote bewondering hebben voor bepaalde mensen, zoals ik had voor Adil en Bilal, maar ik denk niet dat dat altijd goed is, ook niet voor hun. Dat legt heel veel druk. Het is wel een compliment als iemand fan is ondanks mijn imperfecties, maar gewoon voelt dat ik oprecht probeer te zijn.'

Hollywood

Je bracht ook net de Radio 1-podcast De 9 Levens van Yassine uit. Waarover gaat die?
'De podcast vertelt het verhaal van acht andere Belgen met een Marokkaanse achtergrond die dagelijks tussen twee culturen leven. Ik wil graag hun verhaal te weten komen: hoe hebben zij geworsteld met hun identiteit en hun dubbele cultuur? Hoe hebben zij hun weg gevonden tussen twee ouders die het niet altijd kunnen vinden met elkaar?'

'Ze doen zo hard hun best voor hun moederland, maar als er een ding niet gaat, zegt moeder: "Ah, ge zijt just zoals je vader", en omgekeerd. Dat is enorm frustrerend. Soms zijn het succesverhalen, maar vaak ook heel trieste verhalen. De ene zit zes jaar in de bak, de andere vertrekt naar Hollywood. Maar een dubbele nationaliteit is zeker wel een verrijking, heb ik geleerd.'

Staat Hollywood ook op jouw bucketlist?
'Als ik mezelf kan zijn, dan wel ja. Wie weet?'

De 9 Levens van Yassine is nu te beluisteren op alle podcastplatformen.