Zeil je voor het eerst (3): wassen

Het blijkt niet eenvoudig om studenten te vinden die zelf hun was en strijk doen. De meesten kiezen ervoor om elk weekend een enorme zak kleren mee naar huis te zeulen en de klus te laten klaren door iemand met verstand van zaken, meestal is dat “ons mama”.

Jessica en Sindy, studenten sinologie, behoren tot die laatste groep. Maar toen ze vorig jaar op uitwisseling naar respectievelijk China en Korea gingen, moesten ze wel hun eigen kleren wassen. “Het moeilijkste was wasmiddel kopen,” vertellen ze. “We konden de etiketten niet lezen, dus we wisten eigenlijk niet wat we kochten." Toch hebben ze zich zonder kleerscheuren uit de slag kunnen trekken. "Wassen bleek helemaal niet zo moeilijk," vindt Sindy. “Naar de etiketjes keek ik niet eens. Ik deed gewoon hetzelfde als mijn mama, en voor de rest leerde ik uit ervaring.”

Ook Jessica ondervond weinig problemen, tot ze in de gemeenschappelijke wasruimte een waspiraat op heterdaad betrapte. “Je kon die wasmachines opendoen terwijl ze aan het draaien waren,” vertelt ze. “Eén jongen maakte daar handig gebruik van, en stopte zijn was bij die van anderen. Het was duidelijk niet de eerste keer dat hij het deed.” Nu Jessica en Sindy weer thuis zijn, nemen ze toch liever hun was mee naar huis. “Mama wast toch sowieso. En op kot staat er geen wasmachine.”

VOEDSELVERGIFTIGING

Filosofiestudente Wendy gaat sinds dit jaar liever zelf naar de wasserette, zodat ze haar vuile kleren niet meer hoeft mee te nemen op de trein. “Mijn broer en zus zijn altijd weg met de goede reistassen, waardoor ik mijn kleren moet meenemen in zo’n enorme Ikeazak. Daarin lagen mijn vuile onderbroeken en handdoeken toch iets te veel tentoon.”

Al snel leerde ze dat die zelfstandigheid niet altijd van een leien dakje loopt. “Op een keer had ik in de wasserette een machine in gang gezet, maar was ik vergeten er wasmiddel bij te doen. Vijf euro letterlijk weggespoeld,” verzucht Wendy.

“Als je de was doet van je kinderen, kom je heel wat te weten,” vertrouwt Filip, vader van twee studenten, ons toe. Hij wast en strijkt al jarenlang de kleren van zijn kinderen. En nee, hun moeder is niet overleden of ernstig ziek. “Een man kan toch even goed de was doen als een vrouw,” vindt Filip.

Bovendien kan hij bij het wassen een oogje in het zeil houden. Zo kwam zijn jongste zoon eens thuis met lakens waar het braaksel halfslachtig uitgespoeld was. “Toen ik hem ernaar vroeg, beweerde hij dat hij een voedselvergiftiging had opgelopen,” lacht Filip. “Maar ik had wel door dat het van de drank was. Ik ben ook jong geweest.”

De wassende vader heeft nog wijze raad voor alle studenten. “Doe wat vaker hetzelfde aan. Neem nu een jeansbroek: als je daar niet op morst en af en toe afwisselt, kun je die gemakkelijk drie weken dragen.” De redactie wil hier graag aan toevoegen dat je bezwete uitgaans-T-shirts beter wel na gebruik meteen in de wasmand keilt. Kwestie van respect voor je medemens.