Wereldverbeteraars, sociale beestjes en ambitieuze hoogvliegers

Het stereotype beeld van De Student is simpel. Op kot gaan, studeren, diploma halen. Dat en te veel pintjes drinken natuurlijk, zoals ons steeds vriendelijk benadrukt wordt door oudere generaties. Naast alcohol drinken en diploma’s halen zijn er echter nog een duizendtal andere manieren waarop studenten hun dagen invullen. Velen onder hen verrichten variërende vormen van vrijwilligerswerk, waarbij arbeid verricht wordt zonder (geldelijke) compensaties.

Barmhartige samaritaan (met mooie cv)

Studenten die vrijwilligerswerk willen ondernemen kunnen daarin begeleid worden via het Student Career Center. Dit team van adviseurs helpt studenten op weg naar hun latere carrières, maar biedt ook ondersteuning bij extracurriculaire activiteiten. Een van de manieren waarop dit laatste de afgelopen jaren gebeurde was door middel van het I-Portfolio.

Met het I-Portfolio krijg je een overzicht van de extracurriculaire activiteiten die de KU Leuven aanbiedt, en kan je je hiervoor inschrijven via Toledo. Je kan invullen welke vaardigheden je verwierf tijdens de activiteit, wat dan weer onderschreven kan worden door een begeleider. Ten slotte krijg je een officieel certificaat van de KU Leuven dat je kan voorleggen aan toekomstige werkgevers of gebruiken om je LinkedIn pagina mee uit te breiden.

De lijst met activiteiten die je kan aanduiden is echter beperkt. Dit is een van de redenen waarom studentenkoepel LOKO voorstander is van een herziening van de huidige begeleiding rond vrijwilligerswerk. Op deze manier lijkt de universiteit een waardeoordeel te vellen door te beslissen wat een certificaat verdient en wat niet. Daarenboven moet de motivatie tot vrijwilligerswerk intrinsiek zijn, en niet voortkomen uit een wens om je cv op te krikken, zo klinkt het. Wel is LOKO voorstander van een meer uitgebreide databank waarin studenten makkelijker vrijwilligerswerk kunnen vinden.

Professionaliteit en plezier

Misschien het meest voor de hand liggende en studentikoze voorbeeld van vrijwilligerswerk is deel uitmaken van een praesidium. ‘Ik ben alleen naar Leuven getrokken in mijn eerste jaar, en via de kring leerde ik makkelijk mensen kennen’, aldus Joppe Ruts, voormalig preses bij Historia, de studentenkring van de opleiding Geschiedenis.

‘Ik was daarvoor al actief bij de Chiro en misschien daardoor meer geneigd om vrijwilligerswerk op mij te nemen. Bij de kringwerking vond ik de combinatie van professionaliteit en plezier maken echt interessant, je werkt echt mee aan een groter doel en je leert constant bij'.

'Dat het goed zou staan op mijn cv, daar ben ik nooit bewust mee bezig geweest. Ik heb dat eerder gebruikt als argument voor mijn omgeving thuis om aan te tonen dat het geen domme beslissing was. Je moet zoiets doen uit liefde voor de organisatie en voor het plezier dat je eruit haalt, anders val je toch door de mand.’

Andere vormen van vrijwilligerswerk zijn wat minder makkelijk op te sporen, zo ervaarde Charlotte, die zich engageert voor Amnesty International Jongeren Leuven. ‘Ik studeer rechten en ben enorm geïnteresseerd in mensenrechten, maar wist helemaal niet dat er een jongerenafdeling van Amnesty was in Leuven. Ik deelde gewoon vaak artikels van Amnesty op Facebook en ben zo door iemand toegevoegd aan een Facebookgroep.’

‘Ze doen elk jaar ook verschillende schrijfacties, ik vind het super jammer dat niet meer mensen dat weten. Er zijn ook elke week vergaderingen in Pangaea, waarna er lijsten van shiften op facebook geplaatst worden. Ik wou eigenlijk ook bij de Taalcaravan (een organisatie waarbij vrijwilligers anderstalige kinderen in een woonwagenpark spelenderwijs Nederlands leren, red.) werken, maar daar zou ik meer gebonden zijn aan vaste uren. Doordat Amnesty zo flexibel is kan ik dat goed combineren met de rest van mijn bezigheden.'

Sociaal netwerk uitbouwen

Inge is een student uit Nederland, en is actief bij Politika Onderwijs. ‘Ik was best eenzaam toen ik hier net aankwam en wist niet goed waar ik heen moest om een sociaal netwerk op te bouwen. Toen een kotgenote me vroeg om mee te gaan naar een wervingsactiviteit van Politika zei ik vooral om die reden ja'.

'Ik was ook heel geïnteresseerd omdat het onderwijssysteem hier zo anders is dan in Nederland. Uiteindelijk groeide mijn engagement snel en sinds dit jaar zit ik ook in de Algemene Vergadering van Stura KU Leuven. Ik vind het best uniek dat je hier als student de kans krijgt je stem zo sterk te laten horen. Niet alles wat we doen is zichtbaar, maar het is heel belangrijk om de conversatie tussen studenten en proffen gaande te houden. Ik wil niet toekijken vanaf de zijlijn maar zelf veranderingen in gang zetten!’

Een luisterend oor

Josephine kwam via haar tante in contact met de Zelfmoordlijn. Daar staat ze wekelijks verschillende mensen te woord die worstelen met suïcidale gedachten of die zich zorgen maken om anderen. 'Als vrijwilliger bij de Zelfmoordlijn plan ik wekelijks enkele uren 'wacht' in. Ik vraag mijn kotgenoten om me even met rust te laten, maak mijn hoofd leeg, zet mijn headset op. Die uren ben ik volledig gefocust op het luisteren naar mensen die het moeilijk hebben, die op dat moment bij niemand anders terecht kunnen.'

'Ik hoor verhalen waarvan ik tevoren nooit had geloofd dat zoiets hier in Vlaanderen kon gebeuren. Soms vind ik het wel jammer, als vriendinnen net die avond iets willen gaan drinken en ik moet afzeggen. Wanneer ik dan aan et einde van een telefoontje hoor hoeveel deugd het gesprek deed voor de oproeper, ben ik toch altijd weer blij met mijn beslissing. De cafétjes zijn er de volgende dag ook nog... En dan geniet ik er des te meer van.'

Filosofiestudent Valerie Hufkens stond als vrijwilliger een jaar in een mannengevangenis en verzorgde mee activiteiten bij het gezamenlijk bezoekmoment voor de kinderen van de gedetineerden. ‘Daar wordt vaak niet bij stilgestaan, denk ik, dat die kinderen voor een groot deel hun papa kwijt zijn. Ook die papa’s hebben vaak het gevoel geen vat meer te hebben op het leven van hun kind. Als ik nog vrijwilligerswerk doe, dan zeker met kinderen en hun groeiproces. Mijn ervaring in de gevangenis heeft die motivatie wel versterkt.’

Voor veel studenten is de overgangsperiode naar de universiteit een hele aanpassing, zowel de dagelijkse structuur als het sociaal netwerk worden door elkaar geschud. Vrijwilligerswerk dat oorspronkelijk opgenomen werd om mensen te leren kennen wordt gaandeweg echter vaak een passie, en heeft soms even veel of meer blijvende invloed op je latere levensloop en carrière als de opleiding die je volgt.