interview> Van 't padje: fotograaf, regisseur, creative director én student
Student-vormgever Ramy Moharam Fouad: 'Het zal altijd zoeken blijven wat voorrang krijgt'
Hij studeert Film aan Sint-Lukas, maar heeft ook andere projecten lopen. 'Ik ben dagelijks met mijn job bezig. Als ik niet aan het filmen ben, ben ik wel aan het schrijven of bezig met preproductie.'
Ramy vertelt gepassioneerd over de schoonheid en schaduwzijden van het onzekere artiestenbestaan. Hij debuteerde met een videoclip voor zijn broer Tamino, en werkt ondertussen samen met onder andere Blackwave, Emma Bale en Zwangere Guy. Ramy heeft grootse dromen, maar blijft nuchter in zijn ambities.
Lukt het goed om je studies met je job te combineren?
Ramy Moharam Fouad: 'Nee, dat is helemaal niet gemakkelijk. Het eerste jaar was ik te weinig op school omdat ik onder andere op tour was met mijn broer. Daarom heb ik mijn praktijkvakken het jaar daarna moeten afleggen. Ik ben heel blij dat ik die kans heb gekregen. Nu zit ik in het tweede jaar, dat is een heel intens jaar, maar ik heb er veel goesting in. Toch zal het altijd een zoektocht blijven naar wat voorrang krijgt; ik wil alle kansen grijpen die ik krijg, maar ondertussen heb ik verplichtingen op school.'
'Voorlopig lukt de combinatie wel op deze manier. Het enige nadeel is dat je veel onttrokken wordt aan de groep. De medestudenten steunen me erg, maar ik mis veel. Iets gaan drinken na de les zit er voor mij meestal niet in. Soms is dat kak, maar ik zou het voor geen goud in de wereld anders willen.'
Houden docenten rekening met je carrière buiten school?
'Gedeeltelijk, als ik op belangrijke lesdagen niet naar school kan komen, hebben leerkrachten daar begrip voor. Maar uitstel op deadlines krijg ik niet. Die kan je enkel verkrijgen met een werkstatuut en dat gaat niet als creatieveling - wat heel contradictoir klinkt op een kunstschool. Ik weet niet hoe het exact in elkaar zit, maar het heeft te maken met het aantal uren dat je voor je werk opgeeft per week.'
'Ik zou liever meer tijd spenderen met mijn familie. Die afwezigheid brengt soms een leegte met zich mee'
Aan welke projecten werk je momenteel?
'Ik heb net een videoclip voor Ibe en Tamino afgewerkt. Twee jaar lang heb ik de ene opdracht na de andere aangenomen. Dat was inspirerend, maar nu moet ik even op adem komen. Er waren enkele aanvragen voor videoclips, maar ik ga nu even op school focussen en aan mezelf werken.'
Wat zijn de grootste opofferingen die je al hebt gemaakt?
'Ik heb geen tijd gehad om écht jong te zijn of zot te doen. Ik ben al 'professioneel' bezig sinds ik zestien ben. Hoewel mijn studentenleven eigenlijk onbestaande is, heb ik er niet echt nood aan. Dan bouw ik liever mijn creatieve wereld verder uit, of werk ik aan mijn portfolio.'
'Ik zou wel liever meer tijd spenderen met mijn familie. Die afwezigheid brengt soms een leegte met zich mee. Ik mis ook heel de tijd dingen langs alle kanten omdat ik overal wel vrienden heb. Veel van hen zijn ook creatievelingen; zij snappen dus wel wat ik meemaak. Maar ik wil zeker geen zelfmedelijden hebben. Momenteel gaat het al bij al goed.'
Je werkt veel samen met je broer. Heeft die samenwerking jullie band versterkt?
'Enorm! Ik vind het prachtig wat mijn broer doet en ben heel blij dat ik daar deel van mag uitmaken. We kwamen vroeger niet altijd overeen, maar door zoveel samen te werken, til je elkaar naar een hoger niveau. Ik denk dat hij ook heel blij is dat ik deel uitmaak van het hele gebeuren, want er is niemand die zo dicht bij hem staat als ik. Dat zorgt voor interessante visuele elementen.'
'Ik heb bijvoorbeeld zijn tour in beeld gebracht. Dat was een zware maar prachtige ervaring: samen met mijn broer reizen en elke avond ontroerd worden door aan de andere kant van de wereld zoveel mensen te kunnen bereiken. Bovendien zou ik hem anders nog amper zien als hij op tour is.'
'Het is een onzeker beroep. Dat is iets wat je moet omarmen, anders word je zot'
Stel dat je een vrijgeleide zou krijgen, welk project zou je dan realiseren?
'Sowieso een langspeelfilm, ik denk dat dat mijn grootste droom is. Daar ben ik nu al een beetje naar toe aan het werken. Ik ben nog maar 19 jaar, maar ik ben al zoveel ervaring aan het opdoen, zodat ik heel snel merk wat ik kan, wat moeilijkheden zijn, enzovoorts. Het is heel tof om dat op zo'n jonge leeftijd te leren. Daar ben ik heel dankbaar voor.'
Binnenkort studeer je af. Ben je nerveus?
'Ergens wel, al is er nu ook al druk. Een school is een plek om te leren en te falen, maar ik denk niet dat de mensen uit mijn klas dat zo ervaren. Het eerste jaar is echt knokken: slechts een vierde mag door naar het tweede jaar. De logische stap is dan dat je je bachelor- of masterfilm maakt, en die dan indient voor festivals. Hopelijk win je prijzen en verdien je zo budget voor je volgende projecten. Op die manier gaat de bal dan aan het rollen. Over dat traject kan je twee jaar, maar evengoed dertig jaar doen.'
'Het is niet voor veel mensen weggelegd. Het is een onzeker beroep: je weet nooit wat er gaat gebeuren. Dat is iets wat je moet omarmen, want anders word je zot.'
