artikel> Op bezoek in Medica's Teddy Bear Hospital
Pikachu in het gips
Voor de tweede keer vond in Leuven het Teddy Bear Hospital plaats. Onder begeleiding van Medicastudenten mochten 140 kinderen een paar uur dokter zijn. De patiënten? Hun eigen teddyberen.
Aan lantaarnpalen bevestigde knuffeltjes wijzen ons de weg naar het Vaardighedencentrum op Gasthuisberg. De geneeskundestudenten van Medica toverden het om tot een kleurrijke knuffelkliniek.
“Kinderen spelen hier zelf voor dokter,” zegt Marlot Vanwesemael van Medica. Samen met Arnout Lauriks stuurt zij het vijftienkoppige kernteam aan. “Het helpt hen om van hun angst voor het ziekenhuis af te geraken.”
“Het idee komt overgewaaid uit Noorwegen,” vult Lauriks aan. “Alle universiteiten in Vlaanderen doen het intussen, maar wij zijn de enigen die werken met chronisch zieke kinderen en kinderen met een mentale beperking.”
“Vroeger was ik een beetje bang, nu niet meer”
Lukas, dokter voor één dag
De minidokters beginnen hun dag in de consultatieruimte. “Mijn knuffel Ripi heeft zijn been gebroken en een botje ingeslikt,” zegt de kleine Lucas, blinkend van trots in zijn doktersjas. “Vroeger was ik een beetje bang voor het ziekenhuis, nu niet meer.”
Naast Lucas doen er nog 140 kinderen mee aan het Teddy Bear Hospital. 75 studenten van Medica werken mee aan het event. “Oorspronkelijk wilden er veel meer meewerken. We moesten een loting organiseren,” vertelt Vanwesemael trots.
APPELSAP
Aan het operatiekwartier komen we Victor tegen met zijn knuffelolifant Oli. “Oli is van de trampoline gevallen. Ik heb hem net geopereerd,” klinkt het doodernstig. Zijn zusje Emilie vult aan: “Teddy is van zijn step gevallen. Hij moet enkel nog een paar pilletjes nemen.”
Pikachu met een gipsverbandje rond zijn been, Bumba met een pijnlijk oor, allemaal passeren ze de revue. De gigantische knuffelbeer van één kleine uk geraakt maar met moeite in de scanner. “Zelf gebouwd,” zegt Lauriks. “Het is natuurlijk geen echte scanner, maar veel lichtjes doen wonderen.”
“Oli is van de trampoline gevallen. Ik heb hem net geopereerd”
Victor, dokter voor één dag
De kinderen kunnen een bezoekje brengen aan een tandarts en zelfs het “labo”. ”Wees gerust, de urinestalen zijn appelsap,” lacht Vanwesemael. “De pilletjes zijn lege gelatinehulzen en het gips is gemakkelijk weer te verwijderen.”
In de tandartsenpraktijk, inclusief stoel en lamp op kindermaat, zitten Jannes en Giraf te wachten. “Giraf heeft pijn aan zijn nekje en aan zijn buik,” zegt Jannes, wijzend op een enorme pleister.
In het lokaal op het einde van de ronde wachten de ouders. Zij hebben ondertussen een lezing gekregen van mensen van het UZ Leuven. “Ik werk in UZ Leuven, maar het is fijn dat hij het hier eens van een andere kant leert kennen,” zegt mama Katrien over haar zoontje.
“Hij was al weken op voorhand enthousiast. Het kan absoluut een meerwaarde zijn. Hij is nog nooit naar het ziekenhuis moeten gaan. Als er toch iets gebeurt, kan ik hiernaar verwijzen.”
