Leuvense chocoladebroodjes: 'Pijn au chocolat, zeg maar'

Luchtig bladerdeeg, chocolade die zodanig smelt dat je erover kan nadromen tijdens je ochtendcolleges en een eerste hap die je even al je deadlines doet vergeten: het ideale chocoladebroodje moet aan al onze wensen voldoen. Wij gingen op zoek naar de primus inter pares van de Leuvense bakkers en vertellen je terloops wie van hen best nog eens tijd vrijmaakt voor wat afleveringen van SOS Piet.

Evers

We steken onze zoektocht van wal bij bakkerij Evers. Wat meteen opvalt is het suikergehalte van de koffiekoek: volgens sommige panelleden overheerst dit de smaak van het boterachtige bladerdeeg. Toch kan het broodje ook onze zoetekauwen niet overtuigen. Bovendien smelt de chocolade niet, maar blijft hij eerder een harde balk in een ongebalanceerd deeg.

Au Flan Breton

Vervolgens proeven we een stukje viennoiserie van het filiaal van bakkersketen Au Flan Breton in de Tiensestraat. Het deeg kruimelt tamelijk sterk uit elkaar, wat best rommelig kan zijn, maar natuurlijk typerend is voor een chocoladebroodje. Het gebakje overtuigt ons door zijn botersmaak, maar de chocolade overheerst. Dit vormt zeker geen nadeel: de nasmaak van de chocolade en het deeg kunnen de meeste van onze hongerige proefkonijnen overtuigen. Hoewel een enkeling de chocolade te hard vindt, komt Au Flan Breton als winnaar uit de bus.

Carrefour

Tijd om een supermarkt aan de test te onderwerpen. Carrefour Express in de Naamsestraat houdt haar broodjes warm, wat we erg appreciëren op een koude ochtend. Een logisch gevolg is dat de chocolade wat zachter is en eerder de textuur heeft van chocopasta. De smaak en textuur van de ster der gebakjes zitten goed: 'Niet te zoet, niet te bitter en niet te hard'. Het broodje zelf is aan de buitenkant krokant, bijna knapperig. Het panel bevindt zich ook hier niet op een lijn: volgens de ene is het chocoladebroodje te hard gebakken en wat te vettig, iemand anders vindt het deeg dan weer geslaagd luchtig.

Vangrootloon

Bij bakkerij Vangrootloon is het chocoladebroodje niet waarop we hopen. Het broodje ziet er goedkoop uit en lijkt op een voorverpakte koffiekoek. Opvallend, vindt een van de panelleden: 'Staat die niet bekend als een goede bakker?' 'Neen, die staat bekend als een bekende bakker', luidt het. De chocolade is veel te hard, wat het panel niet kan bekoren. Pijn au chocolat, zeg maar.

De koffiekoek heeft een sandwichachtig deeg en is aan de droge kant. Een duik in het archief van Vlaamse klassieker SOS Piet leert ons dat dit eventueel te wijten is aan een botertekort, waardoor het deeg niet krokant kan worden. Een niet-bladerend bladerdeeg heeft dan wel het praktische voordeel dat het broodje niet kruimelt, maar punten scoort Vangrootloon er niet mee. Wat hebben we vandaag geleerd? Dat je beter naar een andere bakker gaat.

Sint-Jacob

Het broodje van bakkerij Sint-Jacob valt redelijk in de smaak. Hoewel ook hun chocolade wat te knapperig is voor een gebakje, scoort hun chocoladebroodje in zijn geheel middelmatig: het is groot in verhouding tot de prijs en het heeft een goede textuur. De buitenkant van het broodje is iets harder gebakken, maar dat stoort niet. Hun gebakje is eerder iets voor een zoetekauw, maar meer gebalanceerd dan dat van Evers.

Van Huyck-Vandenplas

Het chocoladebroodje is ook bij deze bakkerij geen schot in de roos: de chocolade is ook hier te hard, een storende rode draad bij het sample dat wij hebben vergeleken. De chocolade is nochtans belangrijk: 'Ik eet een chocoladebroodje voor de chocolade, anders zou ik wel een croissant eten', haalde een van onze gefrustreerde panelleden aan. Het deeg heeft iets weg van dat van Vangrootloon.

Een pluspunt, naast de vriendelijke bediening, is dat deze kleine bakkerij geen deel uitmaakt van een keten. Met je aankoop steun je bijgevolg de lokale economie, maar gelukkig kan dat even goed door iets anders uit hun aanbod te selecteren, zoals hun lovenswaardige appelcrumble of chocolade-crèmekoek.