'Je beseft niet hoeveel mensen er achter de camera staan'

Putain is een Belgische dramareeks met een soundtrack van Zwangere Guy. In de serie speelt zowel familie als de stad Brussel een grote rol. De serie werd lovend ontvangen en is te zien op Streamz. 

Victoria Djamusala had weinig verwachtingen toen ze auditie deed voor de serie. Desondanks schittert de twintigjarige rechtenstudente in de geprijsde Brusselse fictiereeks van Frederik Daem en Gorik van Oudheusden. In een open gesprek heeft ze het over haar studies, haar personage en acteren. 

Hoe verliep het auditieproces?
'Ik deed al theater in het middelbaar, dus acteren interesseerde me al langer. Ik zag Zwangere Guy op de auditiepost en dacht: hoe grappig zou het zijn als hij mijn gezicht ziet in zijn mailbox? Dus stuurde ik mijn auditie in via Instagram.'

'Die eerste audities waren in een louche garage in Molenbeek. Ik vertrok direct na mijn examen economie. Ik wilde ontspannen dus ik ben zonder verwachtingen voor het plezier gegaan. Daarom verraste het me ontzettend toen ik uiteindelijk de rol kreeg.'

'Hoewel ik vooral auditie deed omdat het om een project ging van Zwangere Guy, heb ik hem pas laat in het proces van het maken van de serie ontmoet: zo'n vijf maanden na mijn eerste auditie. We waren uitgenodigd in zijn studio op een zaterdag, en heel de dag lang durfde ik geen koffie drinken. Want daar moet je van kakken en ik wilden niet kakken bij Zwangere Guy. Maar hij is mega chill en super lief.'

On set 

Hoe was het om op de set te staan?                                                                                                                           
'In het begin had ik heel veel stress, omdat hoewel we een lange repetitieperiode achter de rug hadden, het best heftig was om zoveel mensen rond je te hebben. Je beseft eerst niet hoeveel mensen er bovendien achter de camera staan. Er staan meer mensen naar je te kijken tijdens de scène dan dat er op de set staan.'

'Mijn eerste scène was in een klas, waardoor er zo'n twintig figuranten stonden mee te kijken. Maar na de eerste take ging het goed. We moesten verschillende shots en heel veel takes doen. Tussen het opnemen van de verschillende takes zat ook heel veel tijd. Dan zong en danste ik met de andere acteurs. Ik kijk met veel genegenheid terug naar die kleine momentjes.'

Lukte het om je studies te combineren met de opnames?                                                  
'Ik zat vaak in Brussel en heel weinig in Leuven waardoor ik het gevoel had dat ik achterliep. Ik ging wel naar al mijn lessen, en de productie hielden daar ook rekening mee. Maar mijn gedachten zaten meer in Brussel dan in Leuven. 

'Op sociaal vlak was het leuk omdat ik plots ook mensen in Brussel had om mee af te spreken. Door die dubbele vriendenkringen was het soms wel moeilijk om mijn Leuvense vrienden niet te veel te verwaarlozen. Zo kon ik vaak niet mee met mijn kotgenoten. Dat probeer ik nu recht te zetten. Wel ging ik nog uit in Leuven.' (lacht) 

Wat is de kernboodschap van de serie?                                                                                                         
'Je hangt meer van elkaar af dan je denkt en je kan familie niet zomaar wegduwen of vergeten. Op televisie lijken die familiale problemen vaak makkelijker op te lossen dan in de werkelijkheid en juist die complexiteit brengt Putain meer naar voor.'

'Brussel speelt ook een grote rol in de serie. Langs de ene kant zorgt dat wel voor een soort trots, want er zullen mensen zijn die Brussel daardoor op een andere manier zullen zien. Langs de andere kant blijft Brussel ook gewoon wat het is. Er zijn veel positieve en negatieve dingen, maar het is leuk om ook een keer te kunnen laten zien van ''Zo kan Brussel ook zijn''.'

De taal in de serie komt heel realistisch over, op welke manier heb je bijgedragen aan het Brusselse dialect van het script?                                                                                
'Eerst kregen we het volledige script. Daarna zaten we vaak samen met de regisseur en de schrijvers om onze eigen taal te verwerken en het Frans en Nederlands met elkaar te mengen. We mochten ook improviseren op set waardoor we echt ons eigen dialect in het script konden verwerken. Al moest het natuurlijk wel verstaanbaar blijven.' (lacht)

'Via de set heb ik ook het woord "mushten" leren kennen. Dat is mijn nieuw favoriete slang: ik weet zelf niet eens wat het betekent. (lacht) Ik denk dat het neerkomt op "gast" of "bro", maar eigenlijk heb ik geen idee. Ik vind het gewoon leuk om te horen.' 

Hoe zou je je personage beschrijven?                                                                                        
'Zola is een heel directe middelbareschool leerling. En ze weet niet echt wat ze wil, hoewel ze zelf denkt van wel. Ze zegt alles alsof ze het gelooft, maar ze gaat nog op zoek naar goedkeuring bij de mensen van wie ze houdt. Zoals haar beste vriendin en haar zus. Maar ook mensen waarvan ze wilt dat ze meer van haar zouden houden, zoals Gigi, het hoofdpersonage. Haar relatie met Gigi is die van een typische relatie in de middelbare school.'

'Toen ik de rol kreeg, zocht ik vooral naar dingen die ik kon herkennen in mezelf. Maar dat maakte het juist moeilijker. Het was confronterend, want het waren niet altijd de mooie zaken. Eigenschappen waar ik in het verleden aan had gewerkt en dan keer je terug naar het verleden waar je niet wil zijn.'

'Ik ben door verschillende fases gegaan met mijn personage. Vroeger haatte ik haar ergens, erna vond ik haar wel chill. Vandaag kan ik naar haar kijken en blij zijn dat ik ooit zo was, maar nu niet meer zo ben.'

Onlangs was de cast aanwezig op het filmfestival van Oostende. Hoe was het om daar te zijn?                                                                                                                                                                                     'Dat was heftig, omdat het buiten onze comfortzone lag. Dat was ook de eerste keer dat heel veel mensen op ons afkwamen om foto’s te vragen waardoor het heel in your face aanvoelde. Maar als je daar allemaal samen bent, is het gezellig. Het is iets dat we samen hebben meegemaakt. 

'Als een Bekende Vlaming ons een compliment gaf, wisten we allemaal niet goed hoe we moesten reageren. Dan zeiden we gewoon dankjewel. Uiteindelijk hebben we moeten oefenen hoe we op de complimentjes moesten reageren.'    

Er komt inderdaad veel positieve reactie op de serie. Hoe voelt het om dat te zien?
'Mega raar. Wij hadden er sowieso vertrouwen in, maar dat de reeks inderdaad zo goed ontvangen wordt, is onverwacht. Ik verwacht dan altijd een haatgevende opmerking. Als ik enkel positieve comments tegenkom, blijf ik scrollen tot ik er zo een vind. Dat is vooral omdat ik de andere positieve reacties niet geloof. Wel trek ik me er niks van aan. Ik vind het vooral leuk om te zien wat mensen ervan vinden.' 

'Ik vind het wel mooi dat we een serie hebben gemaakt dat mensen heeft geraakt. Het project was eerst iets heel persoonlijks, maar nu is het van het publiek. Het feit dat de serie nu deel uitmaakt van mensen hun leven vind ik heel enorm fijn. Als mensen me vragen om een selfie denk ik niet dat ze me zien als ster, maar ben ik dankbaar dat ze me in hun woonkamer op tv of pc hebben binnengelaten.' 

Wil je blijven acteren of toch liever voor een carrière in de rechten gaan?
'Ja, ik zou graag willen blijven acteren. Als de kans komt, wil ik dat zeker blijven doen, maar ik denk dat ik nu dit jaar gewoon even ga studeren en dan zien we wel. Het liefst zou ik acteren willen combineren met rechten. Ik weet nog niet hoe, maar ik ga het fiksen.'