reportage> Iedereen op kot!
In de marge: omkaderd wonen
In deze reeks horen we studenten uit die zich inzetten voor minder zichtbare vormen van vrijwilligerswerk. Deze editie: een blik achter de schermen bij twee residenties met omkadering.
Romero 1
Wanneer ik binnenkom wordt me meteen toevertrouwd: ‘Nu is iedereen stil, maar normaal is dat hier een echt kakelkot hoor! (gelach)’. Dit is een kot ‘met omkadering’, wat betekent dat hier zowel studenten met als zonder beperking leven. Op deze gang wonen vijftien studenten, waarvan twee met een beperking: Liesse en Fien. De anderen helpen hen waar kan.
Zonder omkadering was het kotleven voor hen immers geen optie. ‘Het eerste jaar zat ik niet op kot’, vertelt Liesse, ‘en dat was echt geen leuk jaar. In zo’n aula van psychologie met 500 man maak je niet zomaar vrienden... En toen kwam ik hier en leerde ik plots mensen kennen vanuit alle richtingen!’.
Taken en permanentie
De kotgenoten zitten na hun wekelijkse vergadering nog in de zetels na te praten. Dan wordt besproken welke momenten ondersteuning nodig is en worden de permanenties verdeeld. Degene van permanentie is aanwezig op kot en draagt een ‘biepertje’ bij zich, waarop Liesse en Fien kunnen bellen. Voor iedere permanentie krijg je een streepje, zodat de taken eerlijk verdeeld blijven.
De nodige ondersteuning verschilt sterk van persoon tot persoon. Het gaat van ‘s ochtends Fien helpen met haar schoenen of het afwasmiddel aangeven (gelach), tot Liesse ‘s avonds helpen bij het slapengaan. Voor wassen, aankleden en vervoer heeft Liesse een persoonlijke assistente. Bij het kuisen en koken - of eten afhalen (gelach) - krijgt ze hulp van kotgenoten. ‘Ik heb écht zo’n lieve kotgenoten’, benadrukt ze.
‘Soms vergeet ik dat er hier omkadering is’, vertelt Rizlen. ‘We zijn hier gewoon een super sociaal kot’. ‘Ja, dat is hier echt onze tweede thuis’, vult Fien aan. ‘We hebben een aanwezigheidsbord, zo weet je meteen wie er allemaal is en kan je daar eens gaan kloppen. In onze vrije tijd doen we vanalles samen. We gaan naar kotfeestjes of naar UUR KULTUUR. We koken samen of zitten gezellig in de keuken te babbelen met een wijntje.'
Herman Servotte
Residentie Herman Servotte bevindt zich op de derde verdieping op de campus Sociale Wetenschappen. Deze gang is met dertig studenten (waarvan drie met omkadering) één van de grootste omkaderingsgroepen in Leuven. Toch zorgt het niet voor anonimiteit. Kotfeestjes, babbeltjes op de gang of een avond in Downton Jack zijn ook hier heel gewoon. ‘We zijn meer dan enkel kotgenoten, we zijn een vriendengroep.’ Bij de twee overige verdiepingen (zonder omkadering) wordt over het derde gepraat als 'the nice floor, with the nice people!' Zegt dat genoeg?
Door de wekelijkse vergaderingen en de permanenties heb je sowieso vaker contact met elkaar. Voor de newbies is dat erg fijn: ‘Dat was direct thuiskomen’, (ooooh-reacties) ‘want na de eerste vergadering ken je meteen iedereen al’.
De studenten nemen hier gemiddeld twee à drie uur per week permanentie op zich, waarbij ze vooral op kot aanwezig moeten zijn, stel dat de omkaderde studenten gevallen zijn of hulp nodig hebben bij bijvoorbeeld hun vervoer. Er is ook steeds iemand die ‘s avonds samen met hen kookt.
Karolien, een van de omkaderde studenten, geeft aan dat het niet altijd makkelijk is medestudenten om hulp te vragen, zeker omdat ze zichzelf niet echt als 'sociaal' bestempelt. Vriendinnen vragen zich soms af of er dan iemand ‘s avonds komt checken of ze bijvoorbeeld haar pyjama al aan heeft. Hier lacht ze dan eens hartelijk mee, want bij omkadering komen de kotgenoten je absoluut niet betuttelen of controleren. Ze bieden enkel een vangnet, een kader dat je helemaal zelf kan invullen, zo zot als je het zelf kan bedenken. Nostalgische anekdotes over het verwijderen van look-bloem-eier-prut van een rolstoel na de studentendoop komen hierbij spontaan naar boven…
