‘En toen belde de studiedienst me plots op skivakantie: kom je examen maar opnieuw doen’

Het is weer tijd voor de meest stresserende periode van het semester. Nog iets meer dan een maand en de proffen zetten hun barbecue weer aan om enkele duizenden studenten als rauwe kippenboutjes op de rooster te leggen. Alsof bewijzen dat je die tien wel waard bent nog niet stresserend genoeg is, durft het soms ook wel eens mislopen nog voor het examenblad voor je neus ligt.

Oud-studente Emily herinnert zich nog hoe ze enkele jaren geleden moest vechten tegen de klok én een houten deur. ‘Ik had nog wat herhaald en wou ruim op tijd vertrekken om onderweg nog snel iets te eten voor het examen’, vertelt ze. ‘Maar eenmaal beneden merkte ik dat de grote houten voordeur van ons kot door vocht was uitgezet en daardoor niet openging. Ik duwde en trok met alle macht aan de koperen deurknop maar kreeg geen beweging in het ding.’

‘Ik ben dan bij al mijn kotgenoten gaan aankloppen maar er was maar één iemand aanwezig. Die gast wierp me een blik toe van ‘ugh vrouwen…’ maar ook hij kreeg met al zijn kracht de deur niet open. Daarna hebben we vrienden proberen te bellen om langs de andere kant te komen duwen maar niemand nam op of kon langskomen. Uiteindelijk heb ik in paniek de brandweer gebeld. Die hadden duidelijk dringendere zaken aan hun hoofd waardoor ik minstens een halfuur heb zitten wachten. Toen ze vervolgens nog niet kwamen opdagen en het uur waarop ik definitief het examenlokaal niet meer binnen mocht naderde, kreeg ik het idee om naar de platenzaak aan de overkant van de straat te bellen. De man die opnam is toen met volle kracht de deur komen instampen.’

‘Ik stak snel een krant onder deur zodat ze niet dichtviel, sprintte als een gek richting de universiteit en belde ondertussen de brandweer af. ‘Ja maar madammeke, uw deur staat dan zomaar open. Dat is gevaarlijk hè!’, klonk het. Uiteindelijk was ik met mijn knalrode kop nét op tijd. De deur heeft daarna nog drie dagen opengestaan tot het vocht er uittrok.’

Doktersschrift

Ruben kende minder problemen met deuren maar des te meer met zijn handschrift. ‘Ik had een mondeling examen politiek. Je kreeg even de tijd om de vragen voor te bereiden. Daarna stelde de prof op basis van je voorbereiding enkele bijvragen. Maar die kans heb ik nooit gekregen. Nog voor ik goed en wel op de stoel voor hem zat, vertelde hij me dat ik terug naar huis mocht. Reden? Mijn handschrift was te slordig. Ik dacht dat hij een grapje maakte maar toen ik later mijn punten checkte had hij me ook werkelijk gebuisd. Ik heb dat uit angst voor nog meer problemen ook nooit aangevochten bij de ombudsdienst. Het zit trouwens in onze genen. Mijn broer heeft ooit iets soortgelijks meegemaakt. Hij is later, je raadt het nooit, dokter geworden.’

Oeps, foutje

De KU Leuven zou de KU Leuven niet zijn als ze zelf ook af en toe eens de mist in ging. Zo zat geneeskundestudente Sofie ooit eens drie uur lang met haar vingers te draaien tijdens een examen filosofie. ‘Onze professor zat in India en was rats vergeten dat we een examen moesten maken. Na vele pogingen hebben ze hem uiteindelijk kunnen bereiken en heeft hij snel snel twee vragen opgesteld die we op een kladblad moesten oplossen.’

Sofie blijkt trouwens niet echt het geluk aan haar kant te hebben als het om examens gaat. ‘Ik werd ooit op skivakantie in de lesvrije week vijf keer opgebeld door een anoniem nummer. Ik dacht dat het Proximus was dus ik nam niet op. De zesde keer had ik er genoeg van en beantwoordde ik de oproep. Bleek het de studiedienst te zijn die via Toledo ook al een dringende mail had gestuurd. Mijn examenkopij ontbrak en ik moest de test dus opnieuw komen doen. Vreemd, want ik had het examen ingediend. Uiteindelijk bleek dat iemand van de universiteit de kopij was verloren. Als oplossing hebben ze toen een ander onderdeel zwaarder laten doortellen.’

Absurditeit

Het hoeft echter niet altijd kommer en kwel te zijn. Oud-student Pieter haalde ooit een persoonlijke recordscore tijdens een multiple choice-examen. Maar hij kon het zelfs nog makkelijker doen. ‘Ik heb me toen moeiteloos naar een 17/20 gekleurd’, verklaart hij. ‘Maar ergens heb ik spijt dat ik geen statement over de absurditeit van dat examen heb gemaakt. Het was een MC-examen met meerdere juiste opties en een giscorrectie van -1/3. Na even logisch denken, ontdekte ik dat je door alle bolletjes te kleuren nog steeds een 8/20 haalde en dus kon delibereren.’

Student Jeffrey liep tijdens een examen Mediasociologie ooit tegen zijn eigen werk aan. ‘Ik was in die periode voor het eerst wat aan het freelancen en had op de website van Knack net een stuk geschreven over de schadelijke gevolgen van gewelddadige games. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik dat stuk plots zag opduiken in mijn eigen examen Mediasociologie. Uit alle artikels die het internet te bieden heeft, koos de prof nét dat stuk eruit. Ik voelde met een mengeling van trots en schaamte hoe mijn klasgenoten me aanstaarden. Ik heb mijn docent er achteraf op gewezen en hij moest er smakelijk om lachen. Hij is dat examen nog eens gaan opsnuffelen en kon me vertellen dat ik mijn eigen stuk met verve geanalyseerd had.’