Eindeloos frietjes halen. Magda?

Geen theoretisch of filosofische dilemma’s, maar harde praktijk. Met een groepje Vetoranen voeren we een empirisch onderzoek uit (lees: in de Alma gaan zitten en een vrijwilliger meerdere keren om frieten sturen). Tot onze verbazing blijft hij maar terugkomen met nieuwe porties. Bij de vijfde keer lacht de Alma-medewerker hem bij zijn aankomst al toe: ‘Frietekes?’

Uiteindelijk kan onze man acht keer heen en weer gaan, voor we ons experiment moeten stoppen. Niet omdat hij op de vingers getikt wordt, maar omdat de Alma sluit. We keren huiswaarts met volle buiken en een glimlach op het gezicht.

Regels om die extra porties te beperken zijn er niet. Dat bevestigt Daniël Lips, CEO van Alma: ‘Er is geen regel die dat beperkt. Dat zou ook onmogelijk te controleren zijn.’ In theorie kan een student dus aan de lopende band extra frieten (of rijst of puree) gaan bijhalen.

In theorie, welteverstaan. ‘We gaan ervan uit dat een student slechts een keer een extra portie gaat bijhalen’, aldus Lips. ‘Dat zou moeten volstaan om een volwaardige maaltijd te zijn.’ De bal ligt dus in het kamp van de student. Het is maar te zien wat groter is: het plichtgevoel of het ‘hongerke’.

Voetnoot: Alle porties die wij tijdens ons experiment gaan halen zijn, werden door een groepje opgegeten. Extra porties halen om daarna weg te gooien keuren we ten zeerste af.