Eerste R.A.C. race toont potentieel maar mist deelnemers

Op woensdag 7 mei hield LOKO in samenwerking met Mise en Place een nieuw sportief evenement boven de doopvont: de R.A.C. race, en dat staat voor Ridiculously Absurd City race. Een race door de stad dus, meer bepaald over het Ladeuzeplein, het Herbert Hooverplein en het stadspark werden ingepalmd om het parcours uit te tekenen. Het ridiculously absurde karakter van de race zat hem in de keuze ­van de –euhm- voertuigen.

Om te beginnen kregen de deelnemers de keuze uit een aantal fietsen, op het eerste zicht niet zo spectaculair gek, ware het niet dat elke fiets zijn eigen absurde mankement of karakter had: van niet gecentreerde wielen, averechtse sturen tot onze persoonlijke favoriet waarbij de aandrijving gebeurde door het zadel op en neer te duwen met het achterwerk. We moeten er wel bij zeggen dat die laatste veel leutiger was bergaf dan bergop.

Vervolgens werd er over het H. Hooverplein geknald met bureaustoelen om dan in het stadspark over te stappen in een winkelkar-kano. Die winkelkar-kano bleek het meest uitdagende voertuig en zorgde voor de nodige nivellering. Mensen die door een relatief goede fiets of een perfecte achteruit-techniek bij de bureaustoelen een substantiële voorsprong hadden opgebouwd, zagen die als sneeuw voor de aanwezige zon smelten. Die voorsprong weer opbouwen kon op het rondje skippy-bal door het stadspark gevolgd door een retourtje winkelkarren (ditmaal gewoon lopend) en terug de bureaustoelen richting de finish op het Ladeuzeplein.

Geen feesje

Daar wachtte, in tegenstelling tot aangekondigd, geen feesje maar een ijzige stilte. De muziekvergunning was geweigerd door stad Leuven, de overlastkaart werd getrokken. Voeg daarbij dat deze eerste editie niet meteen kon rekenen op een overvloed aan deelnemers en je krijgt een quasi leeg Ladeuzeplein, en dat is spijtig. Het weigeren van de muziekvergunning werd nog enigszins gecounterd door de beiaardier van de KU Leuven, Luc Rombouts, die na 19u popdeuntjes op zijn beiaard losliet. Spreken van een knalfeesje gaat echter toch iets te ver.

Tom Van den Acker, coördinator Sport bij LOKO, wijt de lage opkomst deels aan de wat late, ongelukkige plaats op de kalender, naast het feit dat het uiteraard een nieuw concept is dat moet groeien. Deze eerste editie was, afgelezen op het enthousiasme van de weinige deelnemers, alvast veelbelovend. Om er echt een blijver van te maken zal toch een groter publiek bereikt moeten worden.