artikel> ‘Een feest dat de wereld ons benijdt’
Een blik in het verleden van de 24 urenloop
Eind oktober vindt de 46e editie van de 24 urenloop plaats. Wat begon als een klein initiatief van ingenieurskring VTK ontpopte zich tot hét sportieve studentenevenement van Leuven. Een overzicht.
1970 - Een weddenschap loopt uit de hand
'Een feest dat de wereld ons benijdt', schreef VTM nieuwsanker en oud-Vetoredacteur Stef Wauters ooit over de 24 urenloop. Het sportevenement, zoals we dat vandaag kennen, gaat nog net wat langer mee dan Veto. Het begon in 1970 als een kleinschalig initiatief van VTK, dat aanvankelijk trouwens 12 uur duurde. Het jaar erop liepen de studenten 18 uur, vanaf 1972 de klok rond. In 1976 waren al zes kringen toegetreden, maar Historia en LBK gaven forfait na respectievelijk 9 en 12 uren.
In 1980 streden al 25 kringen mee om de titel, op het hoogtepunt van het evenement waren er 35 deelnemende ploegen. Naast kringen liepen traditiegetrouw ook residenties en andere verenigingen mee, zoals Run For Specials of studentenhuis Lerkeveld.
In 1986 nam LOKO Sport de organisatie van de 24 urenloop op zich, wat de bekendheid en financiële mogelijkheden naar nieuwe hoogtes tilde.
De eerste edities verliepen niet altijd even soepel. Zo werd 1975 de koudste editie ooit. Het vroor -20°C, waardoor tot overmaat van ramp ook de tapinstallaties bevroren.
1986 - VTK breekt hegemonie Apolloon
Even klassiek als de 24 urenloop zelf, is de eeuwige strijd om de titel tussen aartsrivalen VTK en Apolloon. Sinds hun eerste deelname vestigden de studenten Bewegings- en Revalidatiewetenschappen zich als onklopbare heer en meester van de piste. In 1986 schopte VTK voor het eerst een deuk in het heerschap. De ingenieursstudenten wonnen 4 jaar op rij, tot Apolloon het tij weer deed keren.
In 1998 moest VTK lijdzaam toezien hoe de praeses van Apolloon rondjes aftikte voor Industria. De industrieel ingenieurs eindigden als tweede met twee rondjes voorsprong op VTK, wat de nodige frustratie opleverde.
Pas in 2005 wist VTK nog eens een eerste plaats weg te snoepen. De laatste overwinning boekten ze in 2014, tot ieders verbazing en met meer dan 20 rondjes voorsprong. VTK moest in allerijl nog een overwinningsfeestje in elkaar boksen.
Vorig jaar was de spanning pas echt te snijden. Apolloon won met 1055 rondjes en sloeg daarmee het record van het jaar voordien (1034) aan diggelen. VTK delfde het onderspit, maar volgde op de voet tot het eind met 1053 rondjes. Dat is ongeveer 1 minuut 23,6 seconden per ronde (rondes van 530 m) en een gemiddelde van 22,8 km/u, omgerekend zowat 560 km.
1980’s-’90’s - De klassieker krijgt vorm
In de loop van de jaren kreeg de 24 urenloop meer en meer haar klassieke gestalte en tradities die nooit meer echt verdwenen. Zo moest Ekonomika hoe dan ook voor VRG eindigen, liepen de presessen het eerste rondje en krijgt de rector de eer het start- en eindschot te luiden.
Een attractie op zichzelf vormden de voorwerpen die als doorgeefstok werden gebruikt; bij voorkeur hadden die iets te maken met de studierichting van de lopers. Doorheen de jaren werden er gevallen gesignaleerd waarbij studenten chemie een spuitbus met gedestilleerd water doorgaven, studenten communicatiewetenschappen opgerolde kranten hanteerden en geneeskundestudenten een knook (van onbekende afkomst) doorspeelden. Landbouwingenieurs zwierden dan weer met prei, geschiedenisstudenten reikten elkaar bajonetten aan en studenten theologie een kruisbeeld.
Vanaf de jaren ‘90 ontstonden allerlei nevenklassementen, zoals de leukste stand, het meest originele gerecht of het meest aantal rondjes. Steevast werden er dan ook hele Eiffeltorens aan stellingen in elkaar getimmerd.
Het hoogst aantal rondjes staat nog steeds op naam van ene Pieter Rijnders, die in 1996 een stevige 161 rondjes bij elkaar liep.
1998 - Een zwarte dag
‘De zesentwintigste editie van de vierentwintigurenloop eindigde woensdagavond - ongeveer twee uur voor het einde - in mineur. Christophe Michiel, eerste kan Burgerlijk Ingenieur, kwam ten val. Onmiddellijk werd de ernst van het ongeval duidelijk’, schreef Veto in 1998. De student stierf de volgende dag aan zijn verwondingen. Voor dat jaar was er dan ook geen uitslag. De gebeurtenis wierp een grote schaduw over de geschiedenis van de 24 urenloop. Veto hield de volledige derde pagina van de krant leeg, op het overlijdensbericht dat midden op het blad prijkte na.
2003 - Voortbestaan op losse schroeven
In 2003 leek het voortbestaan van de 24 urenloop voor het eerst even op losse schroeven te staan, met de beslissing van VRG én Politika om niet mee te lopen. De kringen wisten de jaren voordien steeds minder leden warm te maken, waardoor ze in 2002 enkele uren zonder lopers zaten. Dat werd door de andere kringen natuurlijk op een hartelijke lach onthaald.
In een interview vertelden de presessen van beide kringen aan Veto dat ze veel tijd en geld in het evenement staken, maar er weinig uithaalden. In datzelfde interview stelden ze het concept van de 24 urenloop ook openlijk in vraag. Ook elders was de druk voelbaar. Uiteindelijk daalt het aantal ploegen tot 18. Veel kringen kropen bijeen om de krachten te bundelen.
2015 - Exit Letteren
In 2015 stapten de Letterenkringen gezamenlijk uit de 24 urenloop. Het was de eerste keer dat een ploeg het uit onvrede voor bekeken hield. De studenten klaagden een mentaliteitsprobleem aan. Letteren was al jarenlang het mikpunt van spot en werd niet serieus genomen tijdens vergaderingen van de Sportraad, luidde het.
Dit jaar maakt Letteren een comeback. Het is uitkijken naar wat de ploeg in petto heeft. Met ruggensteun van Pedagogische Kring, de filosofen van NFK en de theologiestudenten van Katechetika staan de zes Letterenkringen weer stevig in hun (sport)schoenen.
