interview> "Een kankercel is veel slimmer dan wij"
De Legende (4): Raf Sciot
Patholoog, drummer en koning van de Gouden Krijtjes: Raf Sciot een fenomeen noemen is een understatement. Toch blijft hij bescheiden. "Je mag je nooit beter voelen dan iemand anders."
U staat onder geneeskundestudenten bekend als iemand diebijzonder lesgeeft. De ene vindt het geweldig, de ander kinderachtig. Hoe geeft u les?
Raf Sciot: “Ik vind "infotainment" een heel belangrijk onderdeel van lesgeven. Het is belangrijk dat als jeanderhalf uur voor een zaal van 300 à 400 studenten staat, dat die tijd vooriedereen een beetje aangenaam is. Professioneel entertainen is niet evident. Ikprobeer het wat af te toetsen aan de studenten. Soms is het er misschien watover, dat geef ik toe.”
“Het is belangrijkde aandacht erbij te houden voor iedereen. Ik gebruik in mijn lessen vaakmetaforen, bijvoorbeeld over een oom en een tante die samen de jonge celletjesopvoeden. Als ik na jaren een oud-student tegenkom, hebben ze meestal demetaforen onthouden. Je kunt daar de essentie van een fenomeen in vatten. Datvormt de basis voor mijn lessen; dat ze begrijpelijk zijn en aangenaam.”
Vorig jaar heeft u het Gouden Krijtje, de prijsvoor de beste docent van Medica, gewonnen. Bent u daar trots op?
Sciot: “Dit jaar heb ik hem weergewonnen! Ik ben daar apetrots op. Er is mij niets zo dierbaar als die GoudenKrijtjes. Ik koester die meer dan een publicatie in Nature (toonaangevend wetenschappelijk tijdschrift, red.). Ik vind het jammer dat sommige proffen het lesgeven als een last ervaren, want goede lesgeverszijn een visitekaartje voor de universiteit. Een Gouden Krijtje is voor mij deerkenning dat ik goed lesgeef.”
"Ik koester een Gouden Krijtje meer dan een publicatie in Nature"
Pathologie
U bent een van de betere pathologen van Europa, bent u daar niet trots op?
Sciot: “Ik ga dat nooit beamennatuurlijk. Ik ben gespecialiseerd in een bepaald subdomein van de pathologie, een kleine niche, en daarinmag ik meedraaien. Ik mocht spreken op het grootste congres voor pathologen inSeattle. Dat is weinig Europeanen gegund. Daar ben ikfier op. Ik mag dat zeggen zonder te blozen.”
U blijft er heel bescheiden onder.
Sciot: “Ik heb twee belangrijkedingen van mijn vader geleerd. Het eerste is dat je altijd bescheiden moetzijn. Ieder mens heeft zijn kwaliteiten en zijn talenten. Je mag je nooit betervoelen dan iemand anders. Mijn vader was bedrijfsarts in de Philipsfabriek enzijn beste vriend was de chauffeur met wie hij ging vissen."
"Het tweede dat ik van hem leerde, is dat je voor jezelf moet opkomen. Als je gelijk hebt enje weet dat je gelijk hebt, moet je voet bij stuk houden. Als iemand me dan vanantwoord dient – so be it. Ik hebmijn punt gemaakt.”
Hoe ziet u de taak van de patholoog?
Sciot: “De patholoog heeft eenbelangrijke, maar ook een heel bescheiden functie. Onze diagnosebepaalt of het goed of slecht nieuws is voor de patiënt. Ik moet hier elke dagverschrikkelijke diagnoses stellen, maar ze moeten vooral juist zijn.”
“Soms is het zocomplex dat ik bij God niet weet wat ik zie. Dan moet je blijven onderzoekentot je het weet, multidisciplinair te werk gaan met collega’s. Rationeelnadenken, doorgaan tot je voldoende zekerheidhebt. Dat is een moeilijke, maar ook leukeuitdaging."
"Zeker met kankercellen is het heel lastig werken. Een kankercel isveel slimmer dan wij. Hoe meer onderzoek we doen, hoe meer we erachter komendat alles veel complexer in elkaar zit dan we dachten.”
"Als ik mijn leven mocht overdoen, zou ik eeuwig student blijven"
U was vijf jaar lang hoofd van de dienst pathologie.Waarom nu niet meer?
Sciot: “Ik had minder en mindertijd om de dingen die ik zo graag doe, de kliniek, het onderzoek en het lesgeven, teonderhouden. Het was een zeer arbeidsintensieve job en ik voelde me er niet altijdprettig bij. Je hebt enorm veel vergaderingen en administratie."
"Voor talloze mensen ben je de pispaal. Het is een job die je het best niet te lang doet.Ik heb er aangename herinneringen aan, maar toch ook veel frustraties. Het waseen moeilijke periode, maar ik heb veel geleerd. De belangrijkste les is dat jealtijd moet openstaan voor wat de mensen zeggen, al lijkt het maar eenpeulenschil. Altijd luisteren.”
Bruce Springsteen
U bent ook drummer in een bandje en brengt uw eigen liedjes tijdens hetaperitiefconcert van Medica. Bent u eenshowman?
Sciot: “Zo ervaar ik het nietecht. Ik geniet er vooral van. Eenoptreden is voor mij echt geslaagd als ik volledig opga in mijn drumkit, datmijn spel en mijn persoon als het ware één zijn."
"Dat heb ik soms ook als iklesgeef. Bij een goede les versmelt mijn persoon met wat ik uitleg aan destudenten. Mijn grote voorbeeld wat dat betreft is Bruce Springsteen. Die man geeft zich honderd procent.Ik probeer me helemaal te geven en op te gaan in mijn optreden. Dat is een subliem moment. Ik raak danzowel bij de muziek als bij het lesgeven in een soort trance, alhoewel het me sneller overkomt in de muziek.”
"Je kapot werken is niet gezond"
“Ik vind het heelbelangrijk om op de planeet van de studenten te komen. Dat is de drijfveer om liedjesteksten te schrijven. Mijn studententijd was de mooiste tijd van mijnleven. Als ik mijn leven mocht overdoen, zou ik eeuwig student blijven.”
Is een les geven voor u ook een optreden geven?
Sciot: “Absoluut. Ook voor een aula moet je jezelfvolledig geven. Als je je best doet, haal je er niet alleen zelf de meestevoldoening uit, maar zien de personen voor wie je het doet ook: "Die mandoet zijn best.”
U bent met heel veel tegelijk bezig. Hoe houdt u dat vol?
Sciot: “Ik probeer heel efficiënt te werken. Je kapot werken is nietgezond. Je moet geconcentreerd zijn van ’s morgens tot ’s avonds enprioriteiten stellen. Je moet keuzes maken en zo weinig mogelijk tijdverliezen. Als je gestructureerd werkt, zijn de verrassingen die elke dag op jepad komen de kruiden die het leven interessant maken.“
