Binnenkijken in knusse koten

Jan-Pieter Minckelersstraat 31

Voor Kaat lijkt het de hele week zondag te zijn in studentenhuis Jolé, een Chirokot in het centrum van Leuven. Jammer voor alle scouts- en KSA-fanaten, maar in dit gebouw kan je enkel een kamer huren als je lid bent van een van de Chirogroepen in Vlaanderen.

In ruil voor een voordelige kotprijs wordt van de leden verwacht dat ze een actieve, organisatorische rol opnemen bij de Chiro-activiteiten voor Leuvense studenten. Maar ook tijdens Krinkel, een bivak dat om de vier jaar plaatsvindt, vraagt Chirojeugd Vlaanderen helpende handen.

Die voorwaarden zijn ongewoon, want ze worden op geen enkel ander adres in het Leuvense toegepast. Wel vind je zo'n Chirowerking terug in Antwerpen (De Swa), Gent (Chigant) en Kortrijk (Jokor).

Zeer toepasselijk bevindt Jolé zich boven hobbywinkel (lees: Chirowinkel) De Banier. Kaat vertelt dat ze het geluk heeft daar te mogen werken: 'Zo hebben we nooit een tekort aan viltstiften.'

De gastvrouw leidt ons naar de derde verdieping — zo kom je dagelijks aan 10.000 stappen! De trappenhal versierden de inwoners met ludieke foto's en postkaarten, waardoor de atmosfeer in het gebouw aanvoelt als een Chirolokaal.

Kaats kamer verklapt dat ze oog heeft voor detail. De kleur van haar muren — die in bordeaux geverfd zijn en niet in de felrode Chirokleuren — komt terug in de tinten van het tapijtje naast de zetel.

De foto's aan het magneetbord zijn een verzameling van herinneringen met Chirovrienden thuis (Chiro Rillaar) en op kot. 'Ik ben eigenlijk nooit alleen', concludeert Kaat wanneer ze enthousiast over de dartcompetitie op kot vertelt.

Bogaardenstraat 60

Via de gigantische poort op straat neemt Riet ons mee naar haar kamer vol planten van de Marantaceae-familie. 'Ik hoor ze ritselen 's avonds', zegt ze, 'omdat hun blaadjes dan naar boven vouwen.' Daar haalt de plant haar bijnaam Gebedenplant vandaan.

Niet alleen het groen leeft er op kot. Haar knuffels waken over het bed tot ze erin kruipt om voor het slapengaan nog een aflevering van Thuis te kijken. De verzameling van pluchen dieren (en aubergine) is het resultaat van momenten waarop Riet en haar lief niet samen konden zijn. 'En hij is de persoon die klaagt dat er te veel knuffels in mijn bed liggen!'

Als je van jezelf denkt dat je een boekenwurm bent, heb je Riet nog niet ontmoet. Ze kocht sinds 1 januari 2022 maar liefst zesenveertig boeken, waarvan ze er al vijfentwintig gelezen heeft. Niet verrassend studeert ze Taal- en Letterkunde; talen Nederlands, Engels en sinds dit jaar ook Frans. 'Als mijn boeken voor school uit zijn, kan ik tijdens de examens eindelijk beginnen aan mijn zelf uitgekozen literatuur!'

Wanneer ze niet gekluisterd is aan haar boeken — in de leesstoel of op een bank op het Ladeuzeplein — is Riet te vinden in fakbar Letteren. De wandeling duurt precies vijf minuten van haar kot tot in de bar, waar ze de financiën in het oog houdt.

Naast een bezige bij is Riet ook een creatieve duizendpoot; dat had haar kot al prijsgeven. Ze schildert voor haar plezier, in opdracht van haar ouders of voor eigen decoratie. 'Het is gewoon voor de vibes', reageert ze wanneer we vragen naar de titel van een van haar werkjes in de kamer. Voel jij ook die main character-energie?

Naamsestraat 19

Ruben waagde zich twee jaar geleden aan een van de luidruchtigste straten in Leuven. Gelukkig voor hem bevindt zijn kot zich aan de achterkant van het gebouw, waar hij op zijn dakterrasje tot rust kan komen.

Daar geniet de geneeskundestudent van het ochtendgloren, terwijl hij zijn eerste koffie drinkt. Na een lange winter hebben zowel Ruben als de kruiden in verschillende bloembakken op het dak de warmte gemist.

'Ik had misschien een beetje moeten opruimen', geeft hij toe, terwijl we zijn kamer binnenwandelen. Door zijn drukke stage in het regionaal ziekenhuis Heilig Hart slingert er nog wat afwas hier en een verloren sok daar.

Twee plastic rode bekers — die je in elke Amerikaanse film tegenkomt — worden ons toegereikt. 'Dat is minder afwas', zegt Ruben lachend terwijl hij wijn inschenkt. Een slinger aan de cactus en een televisiescherm aan het uiteinde van zijn bed maken duidelijk dat dit de recreatieve ruimte is.

Door het raam klautert hij naar het dakterras, waar hij gaat neerzitten in een hangmat. De was hangt nog op. Door het andere raam zien we een kleinere ruimte. 'Dat is mijn werkplek', zegt Ruben. 'Als de tussendeur dichtgaat, ga ik in study mode.'

We laten de gastheer achter op zijn dak, waar hij zijn tafeltje aan de kant geschoven heeft om twee gewichtjes in de plaats te leggen. 'Dan kan ik toch nog een beetje buiten sporten na een hele dag binnen in het ziekenhuis te zitten.'