Student en senior onder hetzelfde dak

In Nederland bestaan er al enkele jaren formules waarbij studenten hun intrek nemen in tehuizen en daar hulp bieden aan de oudere bevolking. Casa Cura volgt een ander systeem. ‘Het is een nieuwe vorm van samenleven, geënt op het idee van de kotmadam, maar dan omgekeerd’, vertelt Herwig Beckers, voorzitter van Zorg Leuven. ‘In die zin dat het vroeger de kotmadam was die voor de student zorgt, maar het hier nu de student is die de oudere bijstaat.’

De thuiszorg van het OCMW gaat op zoek naar een match tussen studenten en senioren. Daarbij wordt gekeken naar overeenkomende karaktereigenschappen zodat het samenwonen zo vlot mogelijk verloopt. ‘Je moet het niet vergelijken met een soort van blind getrouwd zijn’, aldus Beckers. ‘We hebben nu vijf duo’s in het project en dat verloopt eigenlijk heel goed.’

Een van die duo’s bestaat uit Gilles Douterlungne, een derdejaars rechtenstudent, en Marc Ooms, een blinde man. ‘Na het invullen van een algemene vragenlijst, werd ik eind vorige academiejaar gecontacteerd door Casa Cura voor een verkenningsgesprek’, vertelt Gilles. ‘Daarna zijn we iets gaan drinken om elkaar wat beter te leren kennen en omdat we allebei een goed gevoel hadden, hebben we ingestemd met het samenwoningsproject.’

Win-winsituatie

Zowel de studenten als de oudere deelnemers hebben baat bij het project. Zo krijgt de student een verminderde huurprijs voor een kot en wordt de oudere persoon uit de eenzaamheid gehaald. ‘Het idee voor dit project komt van de mensen uit de thuiszorg’, laat Beckers weten. ‘De grootste behoefte van ouderen is volgens hen niet fysieke hulp, wel gezelschap. Zo kan een student helpen met boodschappen doen, ontbijt maken, samen naar het voetbal kijken.’

De student is echter geen hulpverlener en de oudere niet zomaar kotbaas. ‘Je groeit naar elkaar toe’, laat Marc weten. ‘Als je het gevoel van een soort familieband krijgt, dan weet je dat het goed zit. Gilles kent ook enkele van mijn kinderen, dus ik denk dat het voor hem een soort tweede familie is.’ Dat beaamt Gilles: ‘Ik zie Marc nu meer dan mijn echte ouders. Het is hier een beetje een tweede thuis.’

Geen generatiekloof

Het leeftijdsverschil is geen obstakel in het samenbrengen van studenten en ouderen. ‘Je hebt mensen van je eigen leeftijd die veel vervelender zijn, en omgekeerd’, zegt Marc. ‘Het moet gewoon klikken tussen mensen.’ ‘Ik vind het enorm verrijkend om samen te wonen met Marc', laat Gilles weten. ‘Hij heeft levenservaring en kan ook tips geven voor school en dergelijke. Misschien heb ik ook wel geluk met hem. Als ik hier met een oude zaag zou zitten, zou het iets anders zijn', lacht hij.

Dat leeftijdsverschil kan ook gemakkelijk achterwege gelaten worden wanneer mensen dezelfde interesses hebben. Daarom wordt er ook grondig onderzocht welke mensen bij elkaar passen. ‘Zo hebben we een duo met een gewezen professor aan Gasthuisberg en een studente geneeskunde. Zo hebben ze onmiddellijk een aanknopingspunt om met elkaar te praten’, aldus Beckers.

Volgens Beckers is het project een succes en heeft het nog heel wat groeipotentieel. ‘We zijn nu een jaar bezig met vijf duo’s, maar we merken dat er heel wat ouderen voor te vinden zijn en dat ook studenten enthousiast zijn over het project.’ De enige voorwaarde voor de ouderen is dat ze cliënt zijn bij de thuiszorg. Geïnteresseerde studenten kunnen in het project terechtkomen via de Dienst Huisvesting van de KU Leuven.

De huidige deelnemers van Casa Cura zijn alvast positief over het initiatief. ‘Ik zou het mensen zeker aanraden’, zegt Marc. ‘Het is heel leuk om op een ongedwongen manier hulp te krijgen.’ Dat bevestigt Gilles. ‘De goedkope kamer is handig, maar je krijgt vooral ook vriendschap en een tweede thuis.’