Navraag: Lisbeth Imbo

Voor ze in 2014 samen met An Goovaerts hoofdredacteur werd van De Morgen, had Lisbeth Imbo er al een parcours opzitten bij de VRT. Zo presenteerde ze Terzake op Canvas en De Ochtend op Radio 1.

Twee vrouwen aan het roer bij De Morgen. Ook De Tijd en Het Nieuwsblad hebben vrouwelijke hoofdredacteurs. Is het journalistieke mannenbastion gesneuveld?

Lisbeth Imbo: "Die beweging is al een tijdje bezig. Wij zijn de generatie die aan het doorgroeien is. Al hoop ik toch dat we hier zitten omwille vanwege onze hersencellen en niet om onze chromosomen."

U schrijft zelf niet vaak. Hoe ziet u uw taak als hoofdredacteur?

Imbo: "De belangrijkste taak is het uitzetten van de lijnen van de krant: waar kunnen we met De Morgen het verschil maken. In plaats van standpunten te schrijven, vind ik het belangrijker dat er een goede krant is en dat we de juiste mensen hebben om die opiniestukken te schrijven."

"An en ik hadden gedacht dat meer zelf te doen, maar de taak van hoofdredacteur neemt meer tijd in dan we dachten. We denken altijd dat het binnenkort rustiger wordt, maar het wordt nooit meer rustig. Online stopt nooit."

Wat zijn online de grootste uitdagingen?

Imbo: "Je moet ervoor zorgen dat op je website een beleving ontstaat. In een krant maak je altijd een verhaal. Je zet bepaalde artikels bewust op pagina 3 omdat je ze belangrijk vindt."

"Je plaatst op papier artikelen samen, die zo een bepaalde context schetsen. Je hebt het grote artikel, het kaderstuk en de bijgedachte. Online staat dat allemaal apart waardoor mensen soms het geheel missen."

Onvergeeflijke media

Staan journalisten soms te weinig stil bij de impact van een artikel op sociale media?

Imbo: "Ze zijn zich bewust van de impact, maar die is vaak groter dan je denkt. Er heerst op redacties nog steeds het idee dat dat wat in de krant verschijnt, meer aura heeft. Het staat “maar” online. En dat terwijl we vaak kunnen aantonen dat een artikel online meer gelezen wordt."

Durft de kwaliteit van de berichtgeving soms lijden onder de sociale media?

Imbo: "Het is voor de online redactie een moeilijke evenwichtsoefening. Je wil niet altijd als laatste komen, maar het belangrijkste is dat wat ze schrijven, juist is. Dan moet jij als hoofdredacteur het vertrouwen geven dat je hen niet afrekent als ze vierde kwamen."

"Fouten worden online moeilijk vergeven. Je hebt op de website wel de mogelijkheid om te corrigeren, maar op Twitter zal de foute quote toch de ronde blijven gaan. Sociale media zijn onwaarschijnlijk snel, maar onwaarschijnlijk onvergeeflijk."

U bent zelf ook een actief Twitteraar.

Imbo: "Ik gebruik het steeds minder. Het zijn altijd dezelfde mensen die dezelfde dingen naar je hoofd gooien. Op basis van een titel op de voorpagina weten ze al meteen dat we weer subjectief de kant van X hebben gekozen. Ik heb daar een moeheid voor gecreëerd."

"Kijk bijvoorbeeld naar de uitzending van De Afspraak waarin ik zei dat het opvallend is hoe weinig vrouwen bij de N-VA in sleutelposities zitten. Die uitspraak wordt getweet en meteen krijg je de Annick De Ridders van deze wereld over je heen. Ze hebben niet naar het programma gekeken, maar trekken conclusies. Ik heb nooit beweerd dat de N-VA-vrouwen geen talent hebben, maar dat ze weinig kansen krijgen. Dat was mijn punt."

Denkt u nu als hoofdredacteur meer na als u reageert?

Imbo: "Ik let meer op dan vroeger met wat ik op Twitter zet. Ik ga minder snel een politiek oordeel vellen. Joël De Ceulaer of Bart Eeckhout kunnen dat veel makkelijker, ik hou me meer op de achtergrond."

Veel kleur

De lay-out van De Morgen is opvallend flitsend, zeker in vergelijking met de droge aanpak van De Standaard. De kritiek luidt dat ook de inhoud meer gekleurd zou zijn.

Imbo: "Wij zijn een krant die sterk inzet op analyse, standpunt en opinie. Je hebt de feiten, maar ook een interpretatie van de feiten. Ik denk dat wij altijd de traditie hebben gehad daar meer uitgesproken in te zijn. De Standaard neemt minder stelling in dan De Morgen."

"Ofwel ben je heel hard voor ofwel heel hard tegen deze krant. Toen ik naar De Morgen kwam kreeg ik plots heel andere tags op het internet en dat terwijl ik nog altijd dezelfde persoon ben als bij De Ochtend. Dat is fascinerend."

Waar ligt dan de grens tussen objectiviteit en subjectiviteit?

Imbo: "Dat is moeilijk, maar soms moet je je plaats durven gebruiken om een boodschap over te brengen. Je moet durven zeggen, dit is voor ons belangrijk. Wij zijn de openbare omroep niet, we kunnen dat af en toe – al is doseren essentieel. Daar gaat ook veel debat aan vooraf, en het kan alleen maar na grondig alle feiten te hebben bekeken. Dat moet je in het standpunt ook goed uitleggen."

Heden geen nieuws

Soms is de grens tussen nieuws zoeken en nieuws maken dun. Bij het voorval in Koksijde kreeg de Wetstraat kritiek dat ze de situatie fout hadden ingeschat. Maar is het ook niet een inschattingsfout van de media die meteen op het verhaal zijn gesprongen?

Imbo: "Daar kan je niet anders. Als een burgemeester zegt dat hij een zwembadverbod voor alle vluchtelingen wil, kan je niet zeggen: we gaan dat niet brengen want zijn verhaal zal misschien nergens op slaan."

"Toch is het belangrijk je te blijven afvragen wat daar in Koksijde is gebeurd. Theo Francken had hem al opgesloten en de burgemeester was in alle staten, terwijl de vader zei dat er niets aan de hand was. Je voelt dat de tijdsgeest op dat vlak niet aan onze kant staat. Je moet snel oordelen en de kant van de grootste groep kiezen. Maar als journalist moet je je feiten blijven checken, dat is je plicht."

Hoe breng je elke dag opnieuw kwalitatief én interessant nieuws?

Imbo: "Je hebt dagen dat je twee kranten kan maken en je hebt dagen dat je maar een halve kunt maken. Of het gebeurt dat je krant wel boeiend is, maar je moeilijk een voorpagina vindt."

"Je wilt niet de derde dag op rij hetzelfde beeld over de vluchtelingen brengen. Wat is in het licht van die crisis toch ook nog relevant, zonder dat je de boodschap geeft dat je de vluchtelingen niet meer relevant vindt. En er zijn nu eenmaal dagen waarop er niet erg veel bougeert in de wereld. Maar ook dan is er een pagina één. Je kan niet zeggen: "Heden geen nieuws!""