‘Ik ben ervan overtuigd dat ik zowel NSV’ers als PVDA’ers over de streep kan trekken’

‘Voor de zoveelste keer: neen, Pamuk is er niet bij.’ Overal waar hij zich toont moet hij zich verantwoorden voor het feit dat zijn trouwe viervoeter elders is. Dat is in Leuven niet anders. Op Gert Verhulst na moet Sammy Mahdi (28) de laatste maanden zowat het bekendste baasje in Vlaanderen zijn geworden. Maar achter de Brusselse dierenvriend schuilt ook een gedreven politicus. Voorzitter van jong CD&V, trotse tsjeef en getipt als hét opkomende talent voor de Christendemocraten. Het gaat hard voor Mahdi. En te bedenken dat het allemaal begon bij een ander Vilvoords boegbeeld. Let the beast go!

Een van jouw jeugdhelden is wijlen Jean-Luc Dehaene. Best opmerkelijk voor een 28-jarige. Wat maakt ‘de loodgieter’ voor jou zo speciaal?

‘Hij was premier in de tijd dat mijn politieke interesse gewekt werd. Ik keek vaak naar debatten in de Zevende Dag die ingewikkeld of langdradig waren. Jean-Luc had een zekere drive waarmee hij alles klaar en duidelijk kon uitleggen. Dat is een houding die ik nu zelf ook in debatten probeer aan te nemen. Antwoord op de vraag of geef geen commentaar. No-nonsense. Dat is vandaag de dag moeilijk in de politiek.’

Van Theo Francken zou je ook kunnen zeggen dat hij no-nonsense is. Lekker direct.

‘Hij is no-nonsense maar daarom niet altijd correct. Zeggen dat vluchtelingen een bedreiging vormen voor onze sociale zekerheid, dat is no-nonsense maar ook bullshit. Het moet nog altijd kloppen wat je zegt.’

Hoe zou een oerchristendemocraat als Jean-Luc Dehaene hebben gekeken naar die hele socio-culturele discussie in de politiek?

‘Ik denk dat hij zich vooral vragen zou stellen over de manier waarop we vandaag aan politiek doen. Zou hij zelfs de goesting nog hebben om aan politiek te doen?’

Goede vraag. Zou dat hele kibbelkabinet iets voor hem zijn?

‘Hij zou net als vele anderen ook teleurgesteld zijn. Dat is voor een deel ook de verantwoordelijkheid van de premier die duidelijk de lijnen moet uitzetten. Daarbij komt dat N-VA een relatief jonge partij is met weinig ervaring in machtsposities. En om even terug te komen op de polariserende debatten die door deze regering gevoerd worden, zoals het hoofddoekenverbod: ik denk dat Jean-Luc daarvoor zou passen. Hij zou de CD&V-lijn uitdragen. Gebruik je boerenverstand en laat iedereen vrij zolang het in het wettelijk kader past.’

Is dat unisono de partijlijn? Er klinken af en toe dissidente stemmen zoals Hendrik Bogaert die enkele maanden geleden voor een algemeen hoofddoekenverbod pleitte.

‘De zenuwachtigheid voor de lokale verkiezingen neemt toe. Lokale gevoelens in pakweg Aaltert zijn ook heel anders dan in Antwerpen-stad. Het is belangrijk dat we met een stem spreken en dat lokale politici niet enkel aan hun eigen postje denken en gaan afwijken van de partijlijn.’

Pieter De Crem, toch geen kleine garnaal, vond dan weer dat de partij te veel naar links is opgeschoven?

‘Daar is ook intern over gesproken geweest. Wouter Beke heeft hem op het matje geroepen. We spreken onze visies af op congressen. Het is niet de bedoeling dat mensen daarna standpunten gaan innemen die totaal tegen de partijlijn indruisen. Ik hoop ook dat het niet meer gebeurt want dat is enkel slecht voor de partij.’

Als er al geen breuklijn door jullie partij loopt, dan misschien wel door jullie kiespubliek? Je haalde in een recente column nog aan dat het soms balanceren is tussen de allochtone stemmen en de meer traditionele Vlaamse stemmen.

‘Ik heb geen specifiek kiespubliek. Ik ben er naïef nog altijd van overtuigd dat ik een zaal vol NSV’ers en mensen van PVDA van mijn programma kan overtuigen. Het probleem is helaas dat je wel altijd gezien wordt als spreekbuis van de een of de ander. Terwijl ik helemaal niet de woordvoerder van een bepaalde groep in onze samenleving wil zijn.’

Haken bepaalde kiezers niet af met jullie genuanceerde communicatie over de multiculturele samenleving?

‘Ik merk dat een aantal kiezers gecharmeerd worden door de nuance. En ja, dan zijn er ook kiezers die meer oor hebben naar een harde of simplistische boodschap. Het is aan ons als partij om met hen te gaan spreken en hen alsnog te overtuigen.’

Ik merk dat je je op Twitter vaak stoort aan de standpunten van N-VA. Frustreert het jou dat jullie met de Vlaams-nationalisten in een regering zitten?

‘Neen. Er zijn heel veel vlakken waarop ik het kan vinden met de N-VA. De Standaard publiceerde onlangs een reeks ja/neen-vragen over migratie en daar waren we het over de grote lijn met elkaar eens. Het is aan de communicatie dat ik me soms stoor. Maar bon, als regering hebben we geen slecht beleid gevoerd.’

Dus als ik je op dit moment vraag of je volgend jaar in een nieuwe coalitie met N-VA stapt, antwoord je volmondig ja?

‘Die kans bestaat zeker. Ik denk dat we nog voor de regeringsonderhandelingen alvast enkele grote knopen moeten doorhakken. Zeker op fiscaal vlak willen we nog een mooie hervorming binnenslepen met de vermogenswinstbelasting.’

Wat is christendemocratie vandaag?

‘Dat klinkt nu flauw, maar het is de mens die centraal staat. We kijken naar de samenleving als persoon en niet als individu. Neem nu jobs. Het gaat bij ons niet enkel om meer jobs maar ook om duurzame jobs of coaching tijdens je werk. Het gaat bijvoorbeeld ook om meer aandacht voor eenzaamheid in een hypergeconnecteerde samenleving. En, niet onbelangrijk, de goede relatie met middenveldorganisaties. Engagement in de samenleving, daarvoor willen wij als christendemocraten staan.’

Overal in Europa krijgen centrumpartijen klappen. Zelfs Merkel heeft de laatste tijd moeite. Zie je de toekomst van de christendemocratie rooskleurig in?

‘Merkel doet het op zich niet slecht. De CDU is een partij die al vele jaren in de regering zit, die het niet makkelijk had met de vluchtelingencrisis, die luid ‘Wir Schaffen das!’ riep en die nu toch een extra termijn krijgt.’

Na een regeringsvorming met veel gekraak en gepiep. Duitsland geeft aan ‘Merkelmoe’ te zijn.

‘Dat weet ik op zich niet. Binnen twintig jaar zal er enkel lovend gesproken worden over Angela Merkel. Wir Schaffen das zal samen met haar beleid het collectieve geheugen ingaan. De politiek is zo vluchtig dat mensen heel snel politici moe zijn. Als je in het huidige klimaat zo lang stand kan houden, is dat het teken dat je het als Christendemocraat niet slecht doet.’

Maak de balans eens op van de rest van Europa. Bewegen de stemmen niet richting de twee uitersten?

‘Pfff (ostentatief). Ik denk dat mijn antwoord hierop wel te verwachten is maar kijk naar Frankrijk. Macron bewijst het tegendeel in een klimaat waarbij je langs extreemlinkse kant een Melanchon hebt en langs extreemrechtse kant een Le Pen. Wij zijn pro-Europees. Il faut du culot om zoiets te doen in een eurosceptische omgeving. Je ziet dat hij er vanuit een centrumpositie in geslaagd is om met een genuanceerde boodschap een meerderheid te halen en heel veel mensen te overtuigen.’

Wat betekent het voor een jongere eigenlijk om ‘tsjeef’ te zijn? Jullie zijn de term via een kledinglijn zelfs als geuzenaam beginnen gebruiken.

‘In de communicatiesector is les één: maak van je zwakte je sterkte. Als Beke vergeleken wordt met Marcske van De Kampioenen, zet hem dan naast Marcske en maak er een gimmick van. Wij komen er trots voor uit dat we tsjeven zijn. Tsjeef staat voor ons voor de centrumpartij, dé volkspartij die iedereen probeert te bereiken in de samenleving. Onze truien zijn ook grijs, fifty shades of grey, alle nuances in het debat.’

Steekt het niet dat N-VA zich de laatste jaren dé volkspartij van Vlaanderen noemt?

‘In het verleden hebben andere partijen dat ook gedaan. Sp.a heeft zich ook meermaals geprofileerd als volkspartij. VLD heeft dat onder Verhofstad ook gedaan. De teletubieformatie (Janssens, Vandenbroucke, Vande Lanotte & Stevaert, nvdr.) representeerde ook ‘het volk’. Ik begrijp dat partijen volkspartij proberen zijn. Maar er is maar één partij die dat altijd al is geweest en dat is de onze. Wij zijn lokaal zeer sterk verankerd.’

Uitgerekend die lokale verankering lijkt in onze hoofdstad wat moeilijker te lopen. U trok er om electorale redenen weg.

‘Brussel is een geval apart. In Brussel kan ik mijn verhaal maar aan een heel beperkt deel van de bevolking verkopen. Ik kan wel beleid voeren voor heel de stad maar de communicatie zal slechts deels aankomen. De ideeën die ik lanceer worden enkel begrepen door de Nederlandstalige inwoners. Dat is enorm frustrerend en ik maak er dan ook geen geheim van dat ik om die reden ben verhuisd. Jean-Luc Dehaene heeft trouwens ook eerst in Brussel gewoond voor hij verhuisde naar Vilvoorde. Kijk eens aan, de cirkel is rond (lacht).’

Wat is de grootste uitdaging voor jullie partij in de komende jaren?

‘De grootste uitdaging blijft zonder twijfel het klimaat.’

Oei, je begeeft je op het terrein van een andere partij.

‘Niet waar! (gedreven) De eerste groene partij in Vlaanderen was CD&V. Wist je dat de oorspronkelijke kleur van de Vlaamse christendemocraten groen was? Het is pas later dat ze dat door een fout veranderd hebben naar dat lelijke oranje (lacht). Het is een schande dat een partij als Groen eigenlijk bestaat. In tijden van klimaatopwarming zou het milieu voor iedereen prioritair moeten zijn.’

Je bent nu jongerenvoorzitter. Welke ambities heb je nog?

‘Met een mooi resultaat verkozen worden in Vilvoorde. Daarna misschien de Kamer en op termijn wil ik ook wel een gooi naar het partijvoorzitterschap doen.’

En premier zoals jouw jeugdheld?

‘Minister misschien nog wel. Een premier is meer een scheidsrechter. Daar ben ik iets te onstuimig voor (lacht).’