'Het voelt aan als mijn morele plicht om hier te zijn': waarom studenten KU Leuven bezetten

De tenten zijn opgezet, er is een buffet met snacks en in de gang wordt een koelkast aangedragen. In De Valk 3 zijn de studenten klaar om de komende tijd een duidelijke boodschap te brengen naar het universiteitsbestuur. Zolang die de banden met Israëlische instellingen niet verbreekt, zijn de actievoerders bereid om het gebouw te blijven bezetten.

'We springen met deze actie mee op een wereldwijde golf van protest', zegt Samier Khaled, 25 jaar, student Geneeskunde en woordvoerder van de demonstranten. 'De KU Leuven is hypocriet. Ze presenteren zichzelf als ethisch kampioen, maar normaliseren tegelijkertijd de Israëlische instellingen door met hen samen te werken. Dat terwijl ze zelf erkennen dat Israëlische universiteiten verbonden zijn met de Israëlische overheid en het leger.'

Paniekmodus

Er hangt een gemoedelijke sfeer in het gebouw van de rechtenfaculteit, heel wat van de aanwezige studenten doden de tijd door samen te studeren of slaan een praatje met elkaar. Toch is de zaak waarvoor ze strijden hen menens. 'Het gaat hier om leven of dood van een volledige bevolking', zegt de 22-jarige studente Lotus Li. 

Het protest is al langer gaande, maar tot nu toe leverden gesprekken met het universiteitsbestuur voor de actievoerders niet het gewenste resultaat. 'De KU Leuven zegt onze bezorgdheden te delen, maar ze ondernemen geen actie. We hebben al genoeg halve maatregelen gehad, nu is het tijd om de daad bij het woord te voegen. Wij gaan door tot er een academische boycot is', zegt Wouter, een 20-jarige student handelsingenieur. 

Bij veel aanwezigen leeft het gevoel dat deze actie meer impact kan hebben dan eerdere protesten: 'Ik wachtte al langer op een meer disruptief protest in Leuven', zegt Li. 'Eerdere acties leverden niets op en dat werkte ontmoedigend. Maar sinds de aanval op Rafah zit ik weer in paniekmodus, en velen met mij hier. We hebben gewoon geen keuze.' 

Daar sluit ook een 22-jarige studente Rechten  − die liever anoniem blijft  − zich bij aan: 'Voor het eerst heb ik bij een protest het gevoel dat er echt iets kan veranderen. We zien in de hele wereld dat studenten impact kunnen hebben. Het voelt aan als mijn morele plicht om hier te zijn.' 

Blok

Voor veel studenten is het echter niet evident om halverwege mei nog te protesteren, met de blok die in het verschiet ligt. Daar trekken de meeste aanwezigen zich echter niets van aan: 'Wat mij betreft haal ik mijn master niet dit jaar', zegt Li. 

'Het is jammer dat wij als studenten hier onze tijd moeten insteken om de KU Leuven ter verantwoording te roepen voor iets wat zo evident is', zegt de studente Rechten. 'Maar studies zijn erg banaal als je het vergelijkt met wat er in Gaza gebeurt. Als je ziet dat daar hele gezinnen worden uitgemoord, dan ga ik niet klagen over mijn studies.' 

Daar sluit ook Khaled zich bij aan: 'Ik studeer heel graag en vind al mijn vakken heel interessant, maar het privilege om te studeren is mij ontnomen. Ik heb vrienden en familie zitten in Gaza, mijn gedachten zijn heel de tijd bij hen.  Dat gevoel leeft ook bij de anderen: ook Vlaamse studenten beseffen het belang van dit moment en om nu op te komen voor onze waarden.'