Groot kopstukkendebat: drukbevolkt, maar weinig animo

Voor de derde keer op rij sloegen vijf politieke jongerenverenigingen (Jong VLD, Jongsocialisten, Jong N-VA, Jong CD&V en JongGroen) de handen in elkaar om vijf kopstukken van hun moederpartijen bij elkaar te brengen.

Kristof Calvo (Groen), John Crombez (sp.a), Wouter Beke (CD&V), Lode Verreeck (Open VLD) en Peter De Roover (N-VA) gingen dinsdagavond met elkaar in debat in een overvolle PDS. Robbe Van Hoof, medeorganisator en voorzitter van Jongsocialisten Leuven, was tevreden met de grote opkomst. “Op twintig minuten tijd hebben wij het volledige PDS laten vollopen. De mensen moesten zelfs op de trappen zitten.”

Na een inleiding van professor Stefaan Fiers, die het opnam voor de partijvoorzitters, ging het debat van start. De onderwerpen van het debat waren: de sociaal-economische toestand, werk, pensioenen en het sociaal overleg.

Niet meteen sexy onderwerpen vandaag de dag, waar terreur en veiligheidsdossiers met de meeste aandacht gaan lopen. “Wij hebben bewust gekozen voor sociaal-economische onderwerpen,” stelt Van Hoof. “Terreur en veiligheid zijn al zo vaak aan bod gekomen terwijl sociaal-economische thema’s ook belangrijk zijn.”

Ihsane Chioua Lekhli, bekend van het VRT-programma De Zevende dag, leidde het debat in goede banen. Open VLD-voorzitter Gwendolyn Rutten haakte last minute af waardoor het panel een mannelijke aangelegenheid was.

Sociaal-economisch

Over pensioenen en werkbaar werk werden vaak dezelfde boutades gebruikt. “We moeten langer werken anders worden de pensioenen onbetaalbaar,” riep De Roover uit. “Het is dramatisch,” stelde Crombez vast.

Aangekomen bij het tweede thema, het sociaal overleg en de rol van de vakbonden, werd meer vuurwerk verwacht. Maar ook in dat deel bleef het debat erg mak. “De vakbonden zijn nodig, maar ze moeten hun werking drastisch herzien,” stelde Calvo.

De andere debaters bleven vooral in algemeenheden steken. “De vakbonden organiseren politieke stakingen,” riep De Roover uit. “Zonder de vakbond is er geen welvaart,” reageerde Crombez. L'histoire se répète. Zucht.

De Twitterwall, die achter de debaters werd getoond, toonde zich vaak spitanter dan de politici zelf. Het debat werd bovendien erg op de man of op de partijgespeeld: een nefaste evolutie. Vooral Wouter Beke ontpopte zich alseen flauwe moppentapper.

Makke vragenronde

De organisatie was dan wel opnieuw van een hoog niveau, helaaslieten de kopstukken het afweten. Calvo was vrijwel deenige die met passie en vuur het debat wilde aangaan. Toch treffen niet enkel de kopstukken schuld. Tijdens devragenronde kwamen maar weinig inspiratievolle vragen vanuit het publiek.Vragen zoals “Meer of minder Europa?” of “Worden onze bedrijven kapot belast?” leverden weinig stof tot discussie.

Kortom, een erg mak debat waarbij niemand voorbij de boutadedurfde gaan. Maar niet enkel de kopstukken treffen schuld, ook het publiek had de moeite mogen doen om met inspirerende vragen te komen aanzetten.