Gelijkheid on tour in een wereld van verschil

Het Festival van de Gelijkheid is een initiatief van de sociaal-culturele organisatie Curieus, die ontmoeting wil creëren en zo de wereld wil ontharden. 'Dat klinkt misschien melig,' zegt Anke Swinnen, sociaal-cultureel medewerkster bij Curieus Vlaams-Brabant, 'maar soms mag dat.' Hal 5 is de perfecte locatie. Hier passeren heel veel mensen, zelfs op een druilerige zaterdag: ouders die hun kinderen komen ophalen van de turnles, een buurtbewoner met een goestingske in een broodje falafel of de Kesseloose student die van Leuven naar huis fietst. 'Hal 5 biedt het Festival een diverser publiek dan anders', ziet Jurgen Theunissen, nationaal coördinator bij Curieus. 'Geen evidentie bij een editie met een thema als identiteit, maar wel waar we op gehoopt hadden'.

Tom Lanoye en Dalila Hermans

Feesten en dansen zoals ze dat in Zuid-Afrika kunnen, daar pleitte Tom Lanoye voor, terwijl de regen op het dak van de Grote Hal kletterde en hier en daar zijn weg vond door een gaatje in het dak, om daarop een geboeide toehoorder te verrassen. Samen met Dalila Hermans waagde de Sint-Niklaasse slagerszoon zich aan een debat over diversiteit dat eigenlijk geen debat was. De babbel tussen de twee duizendpotige wereldburgers werd in goede banen geleid door radiostem Annelies Moons. Niemand zou zeggen dat dit de eerste keer was dat Lanoye en Hermans elkaar in levenden lijve ontmoetten. Waar voor de schrijver die ontmoeting het mooiste was aan dit Festival, werd Dalila Hermans vooral gelukkig van het ruimdenkende publiek. 'Je voelt dat we hier samen zijn op voet van gelijkheid om over belangrijke zaken na te denken, en dat met zovelen op een vergeten zaterdagnamiddag.'

Dat heet dan gelukkig zijn

Niet enkel Dalila werd gelukkig die dag. Tussen de debatten door zorgde het team van Allez, chantez! voor een portie instant geluk. 'Doe je mee? We willen met zoveel mogelijk mensen zingen straks, geen zorgen, je moet niets kunnen', drukte een enthousiaste dame me een foldertje in de hand. Ietwat behoedzaam ging ik een kijkje nemen en voor ik het wist stond ik luidkeels ‘Dat heet dan gelukkig zijn’ mee te zingen (of kelen, daarover bestaat discussie).

Het 'overbodig' debat

De avond werd ingezet met een debat. 'Identiteit, moeten we het daar eigenlijk nog over hebben?' leidde moderator Bieke Purnelle het gesprek in. Het driehonderdkoppige publiek knikte en de sprekers, Dalila Hermans, Betül Demirkoparan, Mohamed Ridouani en Khalid Benhaddou namen het woord. Het ging over identiteitsconstructie, islamscholen, Schild & Vrienden, opgeklopte angst, kansen en hoe van verschil een punt moet worden gemaakt vooraleer we er geen punt meer van hoeven te maken in een utopische wereld van kleurenblindheid.

In de niet-aflatende regen liep ik ’s avonds terug naar huis, me meer dan anders bewust van onze wereld van verschil en hoe waardevol dat eigenlijk is. En ik vroeg me af of er mooiere manieren zijn om je zaterdag mee door te brengen dan diversiteit te vieren. Want dat mag het zijn, een feest.