Gebed & breakfast

Onder het motto ‘zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan’ (Mt. 7, 7) proberen we uit te knobbelen waar de zijkapel van Leo XIII zich juist bevindt. Er valt nog geen ziel te bespeuren op dit goddeloze uur, op twee ingedommelde dametjes na. Plotseling zwaait de deur van de zijkapel open. De schellen vallen ons van de ogen (Hand. 9, 18).

Naamdag van Sint Lucas

Een achtkoppig collectief van vroege vogels (twaalf man met de veto-medewerkers incluis) nemen plaats op de kapelstoelen of knielen in het gangpad. Voor hen is dit geen van-de-pot-gerukte teambuilding-activiteit, maar wel het doordeweekse ochtendgebed of ‘lauden’. We krijgen meteen de Bijbel in onze handen gedrukt. Neen, toch niet de bijbel! Maar wel het getijdenboek, waarin gezangen en gebeden gerangschikt staan per dag, per seizoen, feestdag en naamdag. We komen bijgevolg al snel te weten dat men vandaag, op achttien oktober, de naamdag van de heilige Sint Lucas viert.

De geest is gewillig, maar de stem nog een beetje zwak. Dat valt toch op te maken uit de kort-maar-krachtige viering, die voornamelijk uit gezangen bestaat. Iemand schraapt zijn keel en zet het op een voorzingen, andere krakende ochtendtimbres volgen. Een beetje bevreemdend voor ons. Achterovergezakt in onze stoel proberen we uit te vogelen op welke bladzijden de zangstukken staan.

Neemt en eet hiervan, gij allen

Nadien zijn we vriendelijk uitgenodigd om een ontbijt soldaat te maken samen met San Damiano. Hun kleine, vier studenten tellende groepering sloeg de weg in van een katholiek-christelijk engagement binnen seminarie Leo XIII, net zoals andere groeperingen bijvoorbeeld een sociaal engagement zijn aangegaan.

We keuvelen, onder het genot van een kop thee en wat zelfgebakken brood, over het reilen en zeilen van hun groepering, hoe zij zelf hun geloof beleven, de bloempjes buitenzetten…

Zo vermelden ze dat er occasioneel al eens een discussieavondje kan plaatsvinden met de andere religieuze collectieven van Leo XIII. Met Pharos, een groepering die alle christelijke denominaties aanvaardt en niet enkel de katholieke, werd er bijvoorbeeld al heel wat geredetwist.

“Er was eens een meisje dat erop aandrong dat de sacramenten nergens voor nodig waren en dat men aan de bijbel genoeg zou moeten hebben”, gniffelt iemand, “Tja, voor ons zijn de sacramenten natuurlijk wel een belangrijk gegeven, dus daarover hebben we wel zwaar gedebatteerd. Maar ze hield voet bij stuk.”

Diezelfde woensdagavond zakken we nog eens af naar een goeie ouwe misviering, meer bepaald naar de studenten-eucharistieviering die iedere woensdag plaatsvindt in de kerk van Leo XIII. De kerk zit niet afgeladen met volk, maar is tegelijk ook verre van leeg.

Opnieuw wordt er heel wat af gezongen, met stemmen die ondertussen al wat meer opgewarmd zijn. Ook live-muziek op piano en viool is aanwezig en wordt door studenten verzorgd. Een welklinkend moment van rust en bezinning.

Achteraf blijft iedereen nog wat napraten in de kerk en komen we te weten dat het merendeel van de misgangers in Leo XIII resideert en dat de kerk met Aswoensdag 'echt stampvol zit'. Wie zin heeft, gaat daarna ‘nog eentje drinken’, zo ook de priester waarmee we een gesprek hadden aangeknoopt: “Ik ben door, jongens, want ik moet vanavond nog twee keer op café,” vertrouwt hij ons toe, “maar ik drink alleen colaatjes, hoor!”