Eerste editie van Ecochallenge een succes

'16 dagen. 17 uitdagingen. Duizenden kilometers aan treinreizen te winnen.' Zo luidde de aanwervingstekst van de eerste editie van de Ecochallenge, een initiatief van de studentenraad KU Leuven, Coöperatief Ondernemen in Rationeel Energiegebruik (CORE) en Green Office. Groepjes van minimum drie kotgenoten konden zich inschrijven voor een intense tweeweekse vol milieugerichte opdrachtjes.

Het doel van de wedstrijd was om de teams op een ludieke manier met een duurzame levensstijl te laten kennismaken. De opdrachten waren onderverdeeld in vijf categorieën: Voeding, Afval, Energie, Eco en vrije opdrachten. Per uitgevoerde opdracht deelde de jury al dan niet punten uit, maar ook originaliteit kon de score doen toenemen. De eerste plaats ging naar de jongens van Dacrib. Happy Green Feet en Klimaatambasseuders 2.0. behaalden respectievelijk de tweede en de derde plaats.

Earth hour goes earth night

Een van de uitdagingen liet de deelnemers een earth hour uitzitten: een volledig uur zonder enige vorm van energie. Het winnende team interpreteerde het echter iets ruimer. ‘We waren er echt op gebrand de wedstrijd te winnen’, vertelt Mathieu Mal van Dacrib, ‘dus ook deze opdracht wilden we echt in overkill doen, dus toen deden we in plaats van een earth hour een earth night.’

Concreet hield dat in dat je op de bewuste nacht in maart de jongens kon vinden kamperen in het Arenbergpark. Zonder tent. Met een temperatuur van 2°C. ‘Jannes had beloofd om thuis een tent te gaan halen, maar hij had die niet gevonden’, vertelt Mathieu. ‘Dat was een redelijk verkleumde ochtend.’

Gedeelde eerste plaats

Uiteindelijk was er een ex aequo: Happy Green Feet en Dacrib. Onverwachte tijden vragen om onverwachte oplossingen, dus werd er een achttiende en finale-opdracht ontworpen. Geen luchtige opdracht deze keer: de teams moesten een visietekst schrijven voor een duurzaam beleid aan de KU Leuven.

De focus van Dacrib ligt duidelijk op opleiding en bewustmaking, al zijn de praktische initiatieven niet uitgewerkt ofwel onmogelijk. Ze stellen dat duurzaamheidsgerichte opleidingen momenteel enkel in ingenieurshoek te vinden zijn.

‘Is het niet tijd om de ‘dijken te breken’ en het aanbod open te trekken naar de andere opleidingen?’ vraagt Dacrib. Een interessant idee, aangezien milieuimpact uiteraard niet enkel beperkt is tot de afgestudeerde ingenieurs, maar door ieder individu an sich.

Hoe duurzaamheid verwerkt kan worden in pakweg een opleiding kunstwetenschappen wordt helaas niet vermeld.

En dat is net iets waar Happy Green Feet een mooie aanvulling vormt. Hun beleidsplan bestaat uit heldere bullet points die kleine aanpassingen met maximale impact suggereren.

Maar het leven is aan de durvers: Dacrib toonde meer initiatief. In Mathieu’s eigen woorden: ‘We zijn met onze visietekst naar de kandidaat-rectoren gestapt en hebben hen daarboven nog eens overspoeld met passende gadgets.’

‘Inhoudelijk was Happy Green Feet misschien sterker, maar dat initiatief tonen heeft ons overtuigd’, vertelt Tom Merlevede, de duurzaamheidsmandataris bij Stura.

En dat lijkt ook ineens een mooie samenvatting van het evenement: De challenge is geen serieuze, inhoudelijk zware odyssee voor de ervaren milieufanaat, maar een luchtig avontuur dat haar deelnemers spelenderwijs sensibiliseert.