Dossier online naakt (deel 1): de gevolgen van wraakporno

De verhalen van Nele (20) en Sofie (24)* zijn erg verschillend. Van hen allebei werden naaktfoto's gemaakt die hen blijven achtervolgen. De zogenaamde wraakporno heeft verstrekkende gevolgen voor hun levens.

Nele was 16 toen ze een relatie begon meteen man van 21. Al snel begon haar vriend K. foto’s en filmpjes te maken terwijl ze seks hadden. “Met vorige partners had ik dat ook al gedaan,omdat ik hen vertrouwde. Bij K. had ik het gevoel dat ik eigenlijk geen keuzehad.”

Na een tijd wou Nele weg uit de relatiemet K. Ze vroeg hem ook een paar keer om te stoppen met foto’s van haar temaken. “Telkens ik van hem weg wilde, praatte hij echter op me in. Hijmanipuleerde me en chanteerde me emotioneel.”

Toen de maat vol was voor Nele, maakte zedefinitief een einde aan de relatie. Daarop begon K. haar te chanteren met de naaktbeelden.

“Hij zei dat hij ze naar mijn moeder zousturen en op het internet zetten. Met mijn contactgegevens erbij.” Nele wasdoodsbang. Vanaf toen moest Nele K. gehoorzamen in al zijn grillen. “Hij eistedat ik elke dag een naaktfoto van mezelf maakte, met de datum op mezelfgeschreven. Hij beval me om bepaalde filmpjes van mezelf te maken.” Als ze datniet deed, zou hij de foto’s verspreiden.

Nele zag geen andere mogelijkheid dan tedoen wat hij vroeg. “Ik dacht: liever misbruikt worden door één persoon dan doorverschillende mensen. K. zei ook dat hij me zou vermoorden als ik naar depolitie ging.” Toen ze voor zichzelf geen uitweg meer zag, raapte ze toch de moed bij elkaar om haarmoeder over de situatie in te lichten. Die ging met haar naar de politie.

Psychiater

Sofie (24) was student in Gent. Eén zatteavond drie jaar geleden blijft haar achtervolgen.“Ik ging uit met een vriendinen er was veel gratis drank. Toen ik de volgende dag wakker werd, wist ik nietmeer wat er gebeurd was.”

Er wachtte haar een vreselijkeontdekking. “Twee medestudenten hebben mij toen ingelicht. Ik was met iemandin een wc-hokje beland en daar zijn foto’s van genomen. Ik wist niet wat ikhoorde, ik was er kapot van.”

In een mum van tijd werden de bewustefoto’s verspreid. “Na een week had iedereen ze gezien,” vertelt Sofie. Degevolgen waren desastreus. Overal waar ze kwam, staarden mensen haar aan enmaakten ze opmerkingen achter haar rug: “Hé, dat is die die seks heeft gehad opde wc”. “Ik haatte mezelf en iedereen rondom mij,” zegt ze.

Sofie raakte zo al snel verstrikt ineenzaamheid en verdriet. Na meer dan een jaar zocht ze professionele hulp bijeen studentenpsycholoog. “Pas in de zevende sessie durfde ik over het voorvalte praten. Maar dat heeft niet echt geholpen. Na een tijd stuurden mijn ouders me naar een psychiater, omdat ze merkten dat het echt niet meer ging. Maar ook die heeft me niet kunnen helpen.”

Politie

Sofie heeft nooit aangifte gedaan bij depolitie, Nele deed dat wel. De politiewas eerst niet erg behulpzaam, vindt ze. “De agent leek me niet helemaal te geloven.Hij suggereerde ook dat het mijn schuld was.”

Nele nam geen vrede met die behandelingen ging later terug. “Gelukkig nam die tweede agent de situatie wel serieus.”Er is uiteindelijk een rechtszaak tegen K. gekomen, waarin hij veroordeeld werdtot een werkstraf, een boete en een schadevergoeding.

Sofie heeft overwogen om naar de politiete gaan, maar besliste uiteindelijk om toch geen aangifte te doen. “De vreesdat mijn ouders het daardoor te weten zouden komen, was te groot. Ze weten nogaltijd van niets.”

De persoon die de foto’s van Sofie had genomen,heeft dus nooit verantwoording moeten afleggen voor zijn daden. Met dat gevoelvan onrechtvaardigheid heeft ze het heel moeilijk. “Ik kan het nog steeds nietvatten dat hij daar zomaar ongestraft is mee weggekomen. Volgens mij heeft hijnooit beseft dat hij iets verkeerds heeft gedaan.”

Voor Nele heeft de veroordeling geholpenbij de verwerking. “Na het proces kon ik alles beter een plaats geven.Bovendien heeft K. nu een strafblad, waardoor hij hopelijk niet meer zo gauween tweede slachtoffer kan maken.”

Maar ondanks die veroordeling is Nele vier jaarna de feiten nog altijd niet volledig gerust. “K. heeft die foto’s ook aanandere mensen doorgegeven, dus die beelden kunnen nog bestaan. Ik ben vaak bangdat die foto’s plots toch ergens zullen opduiken. Ik kan nooit zeker zijn.”

Hetzelfde geldt voor Sofie, die er nogsteeds mee geconfronteerd wordt. “Jarenlater vragen nieuwe vrienden in een andere stad me of het waar is wat ze hebbengehoord.” Iedereen beleeft wel eens een zatte avond waar hij achteraf spijt van heeft, maar die van Sofie blijft haar achtervolgen. “Het feit dat er foto’s van bestaan, maakt hetgewoon zoveel erger.”

Voor mensen die iets gelijkaardigs meemaken, heeft ze een duidelijke raad: “Blijf er niet mee zitten en ga meteen naar een psycholoog of een psychiater. Ik heb dat zelf te laat gedaan.”

Ook haar boodschap aan wie zulke foto’s krijgt toegestuurd is helder: “Stuur zulke dingen niet door! En praat er zelfs niet over. Het feit dat heel het verhaal de ronde deed en dat zelfs mijn zogenaamde vrienden erover roddelden, maakte het nog veel moeilijker.”

*Sofie en Nele zijn gefingeerde namen.

Na de paasvakantie lees je in Veto getuigenissen over sexting en tips om het veilig te doen.