Broodjeszaak het Vorkske sluit

Afspraak om 10 uuraan de broodjeszaak. We zijn een paar minuten te vroeg, maar Taoufik ziet onsal vanuit zijn grote uitstalraam staan. Uitgelaten, alsof we oudebekenden zijn, ontvangt hij ons onder de aanbieding van een caféke en een verwarrend verhaal over degeur van zijn aangebrande soep.

“Voor ik hier kwam,was hier al een broodjeszaak. Het publiek is doorheen de jaren wel veranderd. Eerstkwamen ze van de boerenbond en van de bank, daarna allemaal juffen, meesters ende scholieren, he. Meester Geert kwam hier 19 jaar lang, elke dag. Ik bensociaal, he,” steekt hij van wal in zijn beste Nederlands.

Het Vorkske, waar je kon bestellen met "comme d'habitude", wordt momenteel gerenoveerd. De zaak waar je begroet werd met "Bonjour, ca va monsieur le directeur?" is voor onbepaalde tijd gesloten.

Onze fotograaf is watte laat, Taoufik begroet hem al even uitbundig met de woorden: “Ah, hier denartiest! Een jat café?” Wanneer iedereen zich eindelijk min of meer rond dekleine tafel heeft geschaard, komt Taoufik opnieuw terzake: “Allez, Attaque!”

Uw martinobroodjeszijn zeer bekend.

Taoufik: "De martino’s verkoop ikhet meest. Een gewone martino is wat licht, maar veel vragen er een mettabasco. Daarin zijn dan een aantal categorieën. Er is normaal, de light, mediumen total demolition. En als dat niet genoeg is, is er supernova, dat is voor space."

"Het is een geheimrecept, ik doe dat nu al 19 jaar en voilà, dat marcheert. Het geheim zit in hetverse vlees. Het brood is ook altijd vers hier."

Hoe bent u in Leuven verzeild geraakt?

Taoufik: "Mijn ex-vrouw is van Leuven. Ik ben van Tunesische afkomst en ben dan hier in Leuven blijven plakken. Er was al een commerce hier en ik heb die overgenomen. Toen noemde ook al het Vorkske."

Last minute gesloten

Er lijkt watonduidelijkheid over het voortbestaan van uw zaak.

Taoufik: "Ik ben nog goed he,maar het moet hier worden gerenoveerd. Normaal komt er hier een commerce, maar step by step. Misschien terug broodjes. Het Vorkske zoals het ernu is, gaat er niet meer zijn, maar misschien komt er een ander Vorkske of eenandere commerce of verhuren."

"We gaan eerst die brol hier degageren, twee containers minimum. En dan beginnen we met de renovatie."

Was dat dan emotioneel?

Taoufik: "Mensen adapteren. Ik ben emotioneel, jawel, maar het ligt in mijn karakter om mij aan te passen aan de situatie."

Ook Taoufiks dochter komt de zaak binnengestapt. Het wordt wel erg krap aan de kleine tafel. “Pas op, ik ben onder controle,” lacht Taoufik nog.

Renoveren betekent dus niet opknappen om daarna opnieuw te openen. De sluiting kwam wel vrij plots.

Zijn dochter vertelt: “Ik heb last minute een Facebookevent gemaakt. Ik wou dat nog wat pushen, maar zag dat er al zo veel volk op ging afkomen. We wisten het al vrij lang. Hier in de zaak had hij het vorige week al wel tegen een aantal klanten verteld.”

Paniekerige meester Geert

Wat vond meester Geert ervan?

Taoufik: "Meester Geert is absoluut in paniek nu. Waar moet iedereen nu zijn martino halen? Het recept is geheim, en geheim blijft geheim. Niemand weet het."

Had u nog zo’n goede klanten als meester Geert?

Taoufik: "Ja, juf Sofie kwam, maar niet elke dag. Juf Maud ook, juf Griet en Tinneke kwamen ook elke week. Ik ken zeker 700 gezichten uit mijn hoofd. Ik heb een carrière gemist als flik."

Heeft u al met andere uitbaters gesproken hier in de Parijsstraat?

Taoufik: "Ja, ze vonden het spijtig. En dat is geen valse bescheidenheid, maar ze vonden me allemaal een goede gast. Ik ben hartelijk, dat is in mijn natuur. Veel commercanten hebben een norse blik, ik niet."

Waarom woont u niet in het appartement hierboven?

Taoufik: "De Parijsstraat om te slapen? No way he! De studenten slapen om 7 uur ’s ochtends en fietsen maar wat, er ligt continu glas op de grond. Studenten zijn absoluut tof. Ik heb nooit problemen hier in het Vorkske. Soms is er lawaai. Of ze urineren tegen mijn deur soms – enfin, twee keer per maand. Maar geen stress: ik pak een emmer water en dat is gedaan."

"Dat is hier Leuven, het zijn studenten. De mensen in die sjieke appartementen komen van een villa met vier facaden en starten een petitie. Ze gaan naar de burgemeester, misschien zelfs naar de koning – patati, patata. Maar ik zeg “Madame, het is Leuven he en niet Waterloo of Braine, of de sjieke kant van de sjieke kant.”

Wat doet u nog buiten de uren?

Taoufik: "Paardrijden doe ik graag, ik heb ook een abonnement bij OHL, lopen en squash in competitie. Actief blijven is belangrijk."

Heeft u nog een laatste boodschap voor uw klanten?

Taoufik: "I love you klant. Ik heb heel goede en mooie souvenirs."