EDITORIAAL MENTAAL WELZIJN

Wie een put graaft voor zichzelf

Mentaal welzijn is een collectieve verantwoordelijkheid, des te meer in een omgeving waar niet elke student op professionele hulp kan rekenen. Sensibilisering schiet te kort wanneer het er echt om doet. 

Gepubliceerd

Het is geen geheim dat sinds de coronacrisis mentaal welzijn steeds meer in the picture staat. De pandemie vuurde de vraag naar psychische hulp enorm aan. Zorgverleners kwamen onder druk te staan, met lange wachtrijen tot gevolg. Dat zorgt bijgevolg voor heel wat frustraties, ook bij studenten. Mentale problemen laten niet op zich wachten. 

Door die plotse wake-upcall werden de eerste zaadjes van positieve evoluties gepland binnen de sector. Ook aan de KU Leuven speelt die verandering: zo splitste Stuvo begin dit academiejaar in vier verschillende locaties om laagdrempeliger en toegankelijker te worden voor studenten. Die veranderingen klinken vooral goed op papier, maar het blijft afwachten hoe het in de praktijk evolueert.

Bewustwording begint van onderuit

Hoewel de sensibiliseringscampagnes sinds de pandemie ons in de goede richting hebben geduwd, is er nog steeds werk in de studentenwereld en de maatschappij daarbuiten. De cijfers liegen er niet om en zijn ronduit verontrustend: bijna 50 procent van de studenten ondervindt op jaarbasis een psychische uitdaging, vertelt het rapport van de Welzijnsmonitor verder in deze editie.

Wanneer is de laatste keer dat jij opmerkte dat iemand in je vriendengroep worstelde? Of in je praesidium, je studentenraad, je studentenblad? Doen we wel echt genoeg om elkaar te helpen? Bewustwording begint van onderuit.

We verliezen nog te vaak kwetsbare mensen, zoals internationale studenten, uit het oog. Wat nu precies de gezondheidsverschillen zijn tussen Vlaamse en internationale studenten, is een vraag die we verder in deze editie stellen. Naar een concreet antwoord blijft het helaas nog gissen. Het aantal internationale studenten neemt elk jaar toe, maar naar de staat van hun mentale gezondheid blijft het gissen.

Die verantwoordelijkheid dragen we allemaal naar elkaar toe

Sensibilisering schiet tekort als ogen alsnog worden gesloten op momenten dat het echt telt. Iemand die in de put zit, stoot vaak aangeboden hulp af. En hoewel velen dat merken, geven we nog al te vaak forfait. Want 'wat kan ik eigenlijk nog doen?'.

Maar wie al in de put zat weet ook: het is pas wanneer iemand anders de sprong waagt en je – zo nodig met een stevige schop – naar boven duwt, dat je kans maakt terug op het rechte pad te komen. 

Die verantwoordelijkheid dragen we allemaal naar elkaar toe. Want vroeg of laat krijgt iedereen er ooit mee te maken.

Lara Turgut is redacteur Internationaal en Anke Neys is redacteur Student. Het editoriaal wordt gedragen door de voltallige redactie.

Powered by Labrador CMS