Wat we zelf doen, doen we beter?

Op 15 maart maakte de Vlaamse regering bekend dat er een Vlaams kotlabel aankomt. Dat label moet in heel Vlaanderen duidelijk maken aan studenten of een kamer kwaliteitsvol is of niet. Voorlopig houdt het label echter enkel rekening met drie basiscriteria: woningkwaliteit, brandveiligheid en een stedenbouwkundige vergunning.

Een vierde criterium 'studentvriendelijkheid', werd tot ongenoegen van studentenvertegenwoordigers nog niet opgenomen in het keurmerk. Een bijkomende studie, die een jaar in beslag zal nemen, zal onderzoeken hoe dat criterium gemeten kan worden. . Nochtans staat die praktijk in het geval van het al langer bestaande Leuvense kotlabel wel al op punt.

Wat er met die lokale en vaak al beter afgestelde labels zal gebeuren eens het Vlaamse wordt uitgerold, is onduidelijk. Blijven ze naast elkaar bestaan, dan kan dat voor verwarring zorgen bij studenten, terwijl het initiatief uniformiteit beoogt. Als ze moeten verdwijnen wordt in Leuven jaren aan trial and error - die geleid hebben tot een hoogstaand kwaliteitslabel - de vuilnisbak in gekieperd.

Dat hierover bij alle partners die mee aan tafel zaten nog veel onduidelijkheid en onenigheid bestaat, zegt misschien iets over de vaart waarmee alles moest gebeuren. In de wandelgangen klinkt het dat de minister de vlucht vooruit koos en de partners op snelheid pakte met zijn communicatie. Zij wilden liever nog wat meer aftoetsen.

Hetzelfde geldt voor het vierde criterium 'studentvriendelijkheid': als het doel toch is om dit op termijn mee te nemen in de beoordeling, kan je je afvragen waarom de minister niet wacht met de uitrol van het Vlaamse keurmerk tot dit helemaal op punt staat.

De verklaring ligt misschien in de timing: de uitrol staat nu gepland voor januari 2024, net op tijd voor de verkiezingen. Is het Vlaamse kotlabel dan een poging om nog snel wat studentenstemmen te werven? De vraag stellen, is ze beantwoorden, zou een cynicus zeggen.

In de huidige kotenkrapte, waarbij heel snel beslist moet worden over het al dan niet nemen van een kot, zijn Vlaamse studenten gebaat met een duidelijk en kwalitatief hoogstaand kotlabel. Niemand heeft wat aan een dode mus die niet alle noodzakelijke criteria in acht neemt en de bestaande, betere labels ondergraaft.

Simon Tibo is redacteur sociaal. Het editoriaal wordt gedragen door de voltallige redactie.