waaier> Vijf stemmen staan stil bij de feesdagen
Waaier: over Kerstmis, feesten en de toekomst
De eindejaarsfeesten bieden een gelegenheid om tegelijk nabij te zijn en afstand te nemen. Vijf stemmen over die merkwaardige jaarlijkse lichtpuntjes.
Een nieuw jaar, nieuwe voornemens?
De Warmste Week gaat van start. Rode Neuzen Dag is net gepasseerd, op de laatste dag van No Shave November, de maand na de oktobercampagne van LOKO. Vroeger in het jaar waren er ook nog Mei Plasticvrij en Tournée Minérale, een maand die trouwens bijzonder ongelegen komt voor de student die graag het einde van de examens viert. Maar laten we het daar vooral niet over hebben, want wie weet wordt die maand wel voorafgegaan door 30 Dagen Zonder Klagen.
2018 was net als 2017 het jaar van de bewustwordingsacties en de uitdagingen. Geen maand ging voorbij of je moest ergens bewust van worden gemaakt. Zo vaak zelfs dat je soms door het bos de bomen niet meer zag. Daar komt dan nog eens bij dat Dagen Zonder Vlees in 2018 verrassend genoeg een pauzejaar inlaste.
Elkaar bewustmaken is een teken dat we alert zijn en elkaar aanmoedigen om iets beter te doen
Al dat bewustmaken lijkt een verschijnsel van deze tijd. Toch heeft het ook iets moois. Het is een teken dat we alert zijn en elkaar aanmoedigen om iets beter te doen. Zo lang we er mee kunnen blijven lachen (lees: er zijn ook maanden geweest als No Fapril), doet het meer goed dan kwaad. Benieuwd of we ook in 2019 maandelijks onze levensstijl moeten veranderen. Op naar nog meer goede voornemens!
Jan Vinken is student Sinologie
Waar halen we de kracht om “ja” te zeggen bij onzekere toekomst?
Karl Rahner noemde Kerstmis het feest van Gods eeuwige jeugd. “God” staat daarbij voor onze mooiste trekken, zoals vertrouwen, hoop, liefde, of mededogen en lotsverbondenheid. Jonge mensen kijken de wereld tegemoet, angstig en onzeker soms, maar ook vol vreugde en energie. Ook Jezus was kind van de onzekerheid, geboren in een stal, in het grote, complexe en verdrukkende Romeinse Rijk. En Jezus droeg een lokkend visioen: een lotsverbonden wereld, vol zorg… Zijn leven, slagen en falen, vertolkte dit Rijk Gods, vooral aan de zijde van wie uitgesloten worden – een duurzame wereld voor iedereen.
Een visioen om te vieren: dan beseffen we dat dromen buiten de kaders kleuren. De uitdagingen zijn niet van de poes: klimaatveranderingen verstoren de draagkracht van de natuur, een troebel politiek klimaat en toenemende vijandigheid voor wie verschillend is of verschillende meningen heeft.
Studenten mogen impulsen verwachten van de universiteit: dat zij hen verlokt tot dromen, hen tot solidariteit oproept met mensen voor wie het leven weegt en hen uitdaagt tot samenwerking
Waar halen we de kracht om “ja” te zeggen bij een onzekere toekomst? Waar vinden we inspiratie die onze energie wekt? Met wie trekken we op? Studenten mogen hier impulsen verwachten van de universiteit: dat zij hen verlokt tot dromen, hen kennis aanreikt om rustig te oordelen, hen tot solidariteit oproept met mensen voor wie het leven weegt en hen uitdaagt tot samenwerking. Ze mogen vragen dat de universiteit hen zou toe-rust-en: een rustig hart voor toekomst, geoefend in samenwerking en solidair met de minstbedeelden. En deze universiteit rekent op de visioenen van haar studenten. Zo vieren we kerstmis: de niet te temmen jeugd van het mooiste in ons.
Jacques Haers, s.j. Is professor aan de faculteit theologie en religiewetenschappen, en is pastoor van de Universitaire Parochie
2019: kinderen baas?
Laatst lanceerde David Runciman, professor aan de universiteit van Cambridge, in de Britse krant The Guardian het voorstel om stemrecht toe te kennen aan kinderen vanaf zes jaar. Een hoogst opmerkelijk voorstel, waanzinnig zelfs volgens velen – wat weten kinderen immers van politiek? Toch kon ik bij het lezen van het betoog een spontante glimlach niet onderdrukken.
Sommige van Runcimans argumenten zijn niet onaardig. Zo beweert hij dat, telkens wanneer de democratie in slop zat, men vooruitgang heeft kunnen boeken door het kiezerskorps uit te breiden, met werklieden, kleurlingen, vrouwen, nieuwkomers. Kinderen zijn volgens Runciman niet meer dan de volgende stap. Ook omdat de vergrijzing zorgt voor een steeds groter electoraal overwicht bij oudere generaties, terwijl jongeren in de toekomst de impact van de beslissingen van vandaag zullen dragen.
Is de belangrijkste les van het kerstverhaal niet dat zelfs in een klein stalletje het nieuwe en het unieke op de wereld kan komen?
Of we Runcimans voorstel nu moeten uitvoeren of niet, het zet aan het denken. Zeker in de tijd naar aanloop van Kerstmis. Is de belangrijkste les van het kerstverhaal niet dat zelfs in een klein stalletje het nieuwe en het unieke op de wereld kan komen? Elk kind is bij geboorte ‘a white blank paper’ zoals dat in de filosofie dan heet. Elk kind brengt een nieuw verhaal, een verhaal dat, als alles goed is, kan uitgroeien tot een heuse roman. Het zou de grote mensen echter sieren al van de eerste hoofdstukken aandachtig te luisteren. Laten we in 2019 – in plaats van miljoenen kinderen te laten verhongeren – ervoor zorgen dat op elk van die bladen iets moois geschreven wordt. De democratie kan er maar wel bij varen.
Vincent Cuypers is student duurzame ontwikkeling en redacteur opinie bij dit blad
Studentenvertegenwoordiging, ondanks alle voornemens...
De eindejaarperiode: kerstmarkten proberen je te verleiden tot jenevershotjes, de lange ochtendrijen aan de bibliotheken keren weer terug, en zelfs ik probeer m’n laatste boeken bij elkaar te zoeken, hoewel de tweede zit reeds onvermijdelijk is. Al klaarleggen voor augustus dan maar? De voorzitter van de studentenraad als slechtste voorbeeld van een student? Zo halverwege de termijn vraag je je af wat je nog wil bereiken met je team. Mijn meest persoonlijke dossier is de studiekost: elke student moet de kostprijs kennen van de opleiding waar hij of zij aan begint. Die kosten kunnen en moeten we onder controle houden.
Zo halverwege de termijn vraag je je af wat je nog wil bereiken met je team. Mijn meest persoonlijke dossier is de studiekost
Daarnaast willen we slaagkansen verhogen. We moeten nieuwe studenten nog beter op weg helpen. Meer begeleiding van eerstejaars en zij-instromers, schakelprogramma’s versterken zodat er minder drop-out is en zo veel mogelijk barrières bij heroriëntering wegnemen. Maar ook niet-bindende ijkingsproeven willen we verder onderzoeken.
Tot slot moet de KU Leuven nog meer dan nu een plek zijn waar studenten zich goed voelen. Een versterking van de ombuds, meer ruimte en aandacht voor een inclusieve universiteit en een verbetering van de meldpuntwerking.
En de kalenderhervorming hoor ik je denken? Laat die toch nog maar even in de kast liggen.
Robbe Van Hoof is student politieke wetenschappen en economie en is voorzitter van Studentenraad KU Leuven
Feest om het feest?
Als je een beetje afstand neemt van Kerstmis, Nieuwjaar en het hele eindejaarsgedoe,
Zie je dat het allemaal vreemde fenomenen zijn? Want wat gebeurt er feitelijk op die dagen? Nieuwjaar is toch uiteindelijk niets meer dan een administratieve scheiding tussen twee tijdsperiodes. En Kerstmis bestaat nergens, werkelijk nergens, buiten in de hoofden van die paar miljard wezens op dat kleine stipje.
Mogen we niet een keer lekker stom doen terwijl we een administratieve wijziging afwachten?
Als er eens een jaar geen vuurwerk zou zijn, dan zouden mensen het wel beseffen. Maar denk dan eens aan al die tijd en energie die de mensheid in dat momentje steekt. Er bestaan fabrieken (meerdere zelfs!) om vuurwerk te maken. Meer nog, er is zelfs een heuse gelukskoekjesindustrie! Mannen en vrouwen die het jaar door met niets anders bezig zijn dan lichtknalletjes en koekjes. Hilarisch, niet?
Toch zit er ook wel wat schoonheid in dit moment. De mens heeft die momenten niet alleen compleet zelf gemaakt, maar hij heeft ze ook mooi gemaakt. Mogen we dan niet een keer lekker stom doen terwijl we een administratieve wijziging afwachten? Immers, na die dag moeten we wel echt een ander getal in élke – ja, elke! – datum schrijven. Belangrijke momenten als die zijn het vieren waard!
Tijs Keukeleire is student economie
