Veto zal kritisch zijn of het zal niet zijn

Volgens één van onze lezers (zie pagina 4) was de berichtgeving in Veto over het incident aan de faculteit Filosofie overdreven sensatiegericht. “De perversheid van de media heeft geen plaats aan onze universiteit,” klinkt het.

Het valt niet te ontkennen dat het artikel in kwestie sensatie bevat. Fysieke agressie, dat tart de verbeelding. Iets dat onze online leescijfers bevestigen.

Toch staat de redactie achter de publicatie. In het artikel vindt u noch naam, noch gender van de betrokken partijen. Omdat wij geen rechters zijn en het onderzoek nog lopende was, hebben wij er in eerste instantie niets over geschreven.

Dat laatste was trouwens een bewuste keuze. Drie dagen na het incident was deze krant op de hoogte. Uiteindelijk zijn meer dan 20 mensen geïnterviewd. Pas twee weken later, toen er nog steeds geen uitgebreide communicatie was en verschillende studentengroepen hun onvrede lieten blijken, hebben wij over de zaak geschreven.

Die beslissing heeft twee gronden. Enerzijds omdat een verdeelde faculteit alle leden van de KU Leuvengemeenschap aangaat. Wij zijn allemaal verbonden aan deze universiteit. Betrokkenheid is niet alleen een catchy modewoord, het is ook noodzakelijk.

Daarnaast worden zaken als deze te vaak in de doofpot gestopt. Het is zeer verleidelijk om als bestuurder dit onder de mat te vegen. En dat is jammer, want zo wordt elk structureel probleem gemarginaliseerd. Op naar de volgende zeg maar.

Het staat u vrij dit af te doen als politiek correct gezever. Maar de beslissing hierover en de redenering erachter is niet iets dat wij lichtzinnig opnemen. De studenten informeren en met een kritische blik de gang van zaken in het oog houden, is de basistaak van deze krant.

Soms zorgt dat ervoor dat je artikels schrijft die je liever niet wil schrijven. Wat er is gebeurd aan het HIW had niet mogen gebeuren. Zo simpel is dat. Veto betichten van perversheid omdat wij erover berichten, is naast de kwestie.

Dat de namen gepubliceerd zijn in andere kranten is betreurenswaardig. Sommige kranten hebben dit incident nodeloos uitgesmeerd, met gekleurde berichtgeving en onnodige foto’s. Dat is spijtig. Maar uiteindelijk valt de deontologie van andere kranten buiten onze controle.

Het is aannemelijk dat zonder ons artikel er geen reactie van andere kranten was gekomen en die zaken dus niet voorvallen. Maar de oplossing van dit soort mistoestanden ligt niet in het erover zwijgen. Wij moeten de problemen erkennen vooraleer we ze kunnen oplossen.

Het is eigen aan onze kritische blik dat de resulterende artikels sommigen voor de borst stoten. Het staat iedereen vrij om hier niet mee akkoord te gaan. Zoals Guardian-redacteur CP Scott ooit schreef: “Comment is free, but facts are sacred.”

Dat er fysieke agressie heeft plaatsgevonden aan het HIW is een feit. Het is mijn hoop dat geen enkele redactie van Veto zo'n feit ooit verbergt.