Verbod op cannabis is inconsequent

In 2017 was 17% van alle overlijdens in België gerelateerd aan tabak en 5% aan alcoholgebruik. Toch kan elke volwassene in dit land op vrijwel elk moment van de dag een pakje sigaretten of een fles sterke drank kopen. Maar als je een gram cannabis in handen wilt krijgen, moet je je wenden tot het criminele circuit.

En dat terwijl het risico op overlijden bij cannabisgebruik zo goed al nihil is – wel 114 keer minder dan bij alcoholgebruik. Dat deel van de redenering voor het verbod loopt dus krom.

De andere gevaren van cannabis zijn natuurlijk reëel. Het risico op psychische aandoeningen kan leiden tot ernstige gevolgen voor iemands leven. Achter het stuur kruipen met een joint achter de kiezen, verdubbelt het risico op een ongeval. Maar bij alcohol is die kans tien keer zo groot.

Een pleidooi voor de legalisering van wiet is nog geen pleidooi voor het gebruik ervan. Ook wie niet van cannabis houdt of er zelf slechte ervaringen mee heeft, zou voor legalisering moeten zijn. Dat komt doordat de meeste argumenten tegen wiet – de kwalijke effecten op de psyche van sommige gebruikers, het risico op verslaving – eigenlijk argumenten zijn voor decriminalisering.

Als cannabis uit de criminele sfeer wordt gehaald, kan de samenleving er belastingen op heffen, is er meer grip op de schadelijke gevolgen en zouden telers aan strenge kwaliteitschecks moeten voldoen. Zelfs in het nuchtere Duitsland heeft men ingezien dat legalisering de logische stap is. Nu de rest van Europa nog.