Red Hot

1995. Als een van de eerste studentenkranten krijgt Veto een website. Eentje met een witte achtergrond en wat http-links. Van lay-out of foto’s is geen sprake, maar man, wat waren we onze tijd vooruit

"Je kunt er niet meer omheen: het internet is red hot.Veto kon natuurlijk niet achterblijven en daarom vindt u vanaf deze week Veto op het wereldwijde web," staat er op de eerste voorpagina van dat jaar. Iets met nagel en kop, denk ik dan.

De volgende 21 jaren brengen voor Veto heel wat verbeteringen. Meer, grotere en bovenal diepgaandere edities rollen van de pers. Van zwart-wit naar kleur, van 8 pagina’s naar 20, van knip- en plakwerk naar InDesign. In 2012 volgt een archief dat volledig digitaal te raadplegen is. Verandering lijkt zo wel de enige constante.

Ook drie sites passeren de revue. De laatste komt ondertussen wat gedateerd over. Vandaar dat we op 12 februari een nieuwe site lanceren. Deze keer eentje met foto’s, video’s, tweets, Instagram en nog heel wat meer. Specifieke aandacht gaat uit naar campusnieuws. Ook hebben we sinds dit jaar een redacteur Digitaal die het online-gebeuren coördineert.

Hoe goed de site is, mag u zelf oordelen op veto.be vanaf vrijdag 19u. Wij zijn alvast overtuigd. Een artikel dat enkel verteld wordt met zwarte letters op gedrukt papier spreekt mensen niet meer aan. De mogelijkheden om een verhaal te vertellen zijn eindeloos. Die niet aangrijpen, doet de inhoud oneer aan.

En aan inhoud geen gebrek. U leest deze editie over huurprijzen in de jaarlijkse contractstudie van koten. Over het patroonsfeest en het nut van eredoctoraten. Over legendarische proffen en een kunstenfestival dat subsidies misloopt. Over waarom Johan Heldenberg weigert zichzelf een kunstenaar te noemen. Over wat de mobiliteitsproblemen aan campus Proximus nu precies inhouden. En zoals steeds veel meer.

Elke week opnieuw brengen vrijwilligers zoveel nieuws. Het blijft verbazen. Zolang medewerkers in Veto een mogelijkheid herkennen om hun kritische geest de vrije loop te laten, zal deze krant blijven floreren. Nieuwe site of niet.

Dat gezegd zijnde, een krant die stilstaat is een krant die sterft. Wijze woorden van een van mijn voorgangers. Ik ben dan ook ongegeneerd trots op deze nieuwe site. Niet per se omdat we niet zonder kunnen, maar omdat het symboliseert wat Veto uniek maakt: een bende vrienden die als vrijwilligers wekelijks zaken verwezenlijken die vanop afstand absurd lijken.

Zo hoort het.