Poets, wederom poets

Sinds dit academiejaar poetst een nieuw schoonmaakbedrijf de gebouwen van de faculteit Sociale Wetenschappen en de faculteit Economie en Bedrijfswetenschappen. De vorige schoonmakers blijven poetsen op de KU Leuven, maar leveren vanaf nu werk onder een nieuwe firma. De overgang verliep echter niet vlekkeloos.

De KU Leuven stuurde aan op gemiddeld 8% minder schoonmaakuren, een besparingsmaatregel. Dat zou mogelijk moeten zijn door nieuwe poetstechnieken, al lijkt dat niet te stroken met de praktijk. Volgens een medewerker ontvingen ze geen tijdschema en kregen ze geen handvaten aangereikt om de gebouwen efficiënter te poetsen.

Waar het nieuwe bedrijf zich wel op toelegde, was de invoering van een tijdsregistratiesysteem en de berekening van de maximale tijd om een winstmarge te bekomen.

Het resultaat is dat het vuil in de gebouwen ophoopt en de schoonmakers overwerkt zijn. Het zijn mensen die zich in een kwetsbare positie bevinden: ze hebben vaak een migratieachtergrond, spreken de taal soms niet en staan socio-economisch zwakker, net in een sector die getypeerd wordt door lage lonen en een hoge werkintensiteit. In die context hebben werknemers nauwelijks een stem om wantoestanden aan te kaarten.

De werkomstandigheden zijn grotendeels onttrokken aan controle van de KU Leuven. De firma heeft haar eigen sociaal overleg en de universiteit kan enkel toezien op het geleverde werk. Het noopt tot bezinning over nieuwe mechanismen voor de instelling om beter te kunnen toezien op de werkomstandigheden van de mensen die haar gebouwen schoonmaken.

De KU Leuven gaat niet vrijuit. De crisis treft ook de universiteiten, maar het is kwalijk dat de meest kwetsbaren van de maatschappij kind van de rekening zijn. De universiteit heeft een sociale verantwoordelijkheid en meet zich dat imago ook graag aan. Tijd om ernaar te handelen en onkuise werkomstandigheden bij haar schoonmaakpersoneel aan te pakken.

Simon Tibo is redacteur Sociaal. Het editoriaal wordt gedragen door de voltallige redactie.