Opruimbedrog

Na overal ter wereld mensen de stuipen op het lijft te hebben gejaagd met haar opruimdrift, waarbij alle als overbodig gekenmerkte spullen onverbiddelijk de deur uit moesten, komt ze nu met een webwinkel waarin ze zelf allerlei overbodige spullen verkoopt. Je moet maar durven. Wereldwijd – tot in gerenommeerde bladen als Die Welt, The Wall Street Journal en Libération - klinkt dan ook de kritiek over onder meer de stemvork ($50), de lelijke vaas ($55), en de koperen onderzetter ($75) die het mens ons voor grof geld wil aansmeren. Alsof we heel de tijd hebben zitten opruimen, om ons huis vol te kunnen zetten met háár spullen.

Het zegt weer iets over de kwaliteit van onze media dat ze nu pas inzien dat Marie Kondo een bedriegster is: ik voel al veel langer nattigheid. Een en ander heeft er uiteraard mee te maken dat mensen als zij brandstof geven aan moeders, vaders en andere kwaadwilligen die het op mijn kamer gemunt hebben, waar, toegegeven, boeken, kranten en allerlei papieren zich wel eens opstapelen, maar Kondo’s theorie snijdt gewoon geen hout. Men moet immers alles weggooien, wat geen warm gevoel, geen spark of joy geeft, maar een echte rommelmaker heeft dat warme gevoel nu eenmaal bij alles, dat is juist het probleem. Het erge is dat Kondo ditzelfde argument ook gebruikt om haar webwinkel te verdedigen – de spullen die er te koop staan, zouden ons wel degelijk een warm gevoel moeten geven. Helaas, ook voor haar, is met dit argument nog nooit een opruimlustige huisgenoot overtuigd.

Hoe dan ook is de vraag zoals steeds waar de schuld ligt: bij het geniale maar doortrapte opruimmeisje, of bij de domme consument, die zich keer op keer laat vangen? De wet van vraag en aanbod lijkt, buiten voor wat noodzakelijke producten betreft, een misvatting. In onze maatschappij wordt immers voor het meest waardeloze aanbod artificieel een vraag gecreëerd, en wij gaan daar blind in mee. Want er was voor de webwinkel al sprake van bedrog: hoe kan iemand die een lege living predikt een eindeloze reeks dure boeken uitgeven, vaak van groot formaat, die zelf heel wat plaats innemen op je salontafel of in je boekenkast? Gelukkig is het zo dat, wanneer een verstokte rommelmaker Kondo’s principes volgt, die opruimboeken – die alles behalve a spark of joy geven – als eerste de deur uit vliegen, waarna het probleem is opgelost. Opgeruimd staat netjes.