Opinie: #TrumpIsNotMyPresident

Indirect misschien wel, maar daar heeft hij deze keer geen schuld aan. De titel dient enkel om de aandacht te trekken. Zo gaat het namelijk in de consumptie van het nieuws.

Want dat is wat er in de huidige maatschappij gedaan wordt met nieuws, we lezen het niet meer, we 'consumeren' het. Zoals we onze favoriete frisdrank kiezen naargelang onze smaakpapillen, selecteren we ook de politiek gekleurde nieuwsbladen die onze bestaande ideeën versterken, of toch op zijn minst bevestigen.

Deels is dat de schuld van de nieuwsbrengers zelf. In de huidige verstikkend competitieve maatschappij is het vechten voor een plaatsje op de digitale bladwijzers van de consument. Dat ze daarbij kiezen voor onderwerpen die veel gelezen worden, maar interessante onderwerpen – die meer niche zijn en daardoor minder gelezen zullen worden – links laten liggen is vanuit een economisch standpunt gewoon logisch.

De hoeveelheid non-nieuws die hierdoor gecreëerd wordt is echter niet meer bij te houden en de doemdenker in mij ziet in de nabije toekomst al een journaal voor zich waarin we snel overlopen welke landen getroffen worden door een moslimban om daarna een uitgebreid verslag te krijgen over hoeveel gekke bekken de Amerikaanse president getrokken heeft bij zijn laatste toespraak en wat dat zegt over hem als persoon – al dan niet aan de hand van een horoscoop (Tweelingen zijn trouwens flexibel en communicatief sterk. Nou).

Alle blaam bij de nieuwslezers leggen is echter een stap te ver. De digitalisering van de wereld heeft voor een (r)evolutie gezorgd waardoor nieuws nog meer een product is geworden, waarvoor je trouwens moet voor betalen. En de slimme koper wil graag het goedkoopste product. Als het daardoor wat aan kwaliteit inboet, dan zij het zo. Nieuws kan je echter niet behandelen als een diepvriespizza.

Als student is het gemakkelijk en goedkoop om zo’n diepvriespizzaatje in de oven te knallen en 10 minuutjes Tinder af te schuimen. Alleen denkt je maag niet na over de huidige vluchtelingenproblematiek of hoe de Brexit de Europese economie zal beïnvloeden. Dat moeten onze grijze cellen wel. En vergeef het mij als ik van een student verwacht dat hij zich informeert over wat er in de wereld omgaat. Dat hij zijn smaakpatroon wil uitbreiden en niet telkens dezelfde fast food wil herkauwen.

Ik ga geen guilty pleasure-ban inroepen (als zelfs de Amerikaanse president die autoriteit niet heeft, waar zou ik die dan vandaan halen?). Lees voor mijn part elk artikel getiteld ‘Kinderen mochten geen huisdieren van hun ouders - Tot deze Kerst’ (wat volgt zal je immers vertederen!). Maar laat dat alsjeblieft niet de enige pagina’s zijn die je leest op een nieuwssite.

Doe eens zot en onderzoek de huidige toestand in Zimbabwe onder Mugabe. Debatteer met je vrienden over de doodstraf. Bekijk een documentaire. Eet een deftige pizza in een Italiaans restaurant. Of, om een leuze van een universiteit te parafraseren: durf godverdomme denken.

De Splinter bevat een persoonlijke mening. Ze bevat niet de mening van de redactie of van Veto.