Opinie: Gaan we straks in de Alma eten?

Dat is de vraag die je zowat elke dag kan verwachten net na de pauze van het tweedeblok les. Als honger de kop begint op te steken en knorrende magen vanuit allehoeken van de aula de prof aanmanen zijn les vroegtijdig te beëindigen. Eennormale vraag, maar niet voor iemand met een voedselallergie of -intolerantie. Inmijn geval gaat het over een glutenintolerantie, waardoor ik een striktglutenvrij dieet moet volgen, dus zonder (sporen van) tarwe, rogge, gerst enhaver.

Terug naar de vraag. Als ‘normale’student wil je graag meegaan en samen de minuten aftellen naar het moment datje je cursus kan ruilen voor een lekker maal. De dieetvoorschriften vertellenje iets anders. Stap 1: menu checken in de hoop dat er iets bij is dat veiliggenoeg is, zodat je relatief zeker kan zijn dat de kans op allergenen kleingenoeg is. Vooral klein genóég … Ja, want ook al hoort het dieet strikt te zijn,noodgedwongen ga je dan snel over naar stap 2: hoe groot is de kans dat ergluten zitten in die saus of die schotel?

In het beste geval kom je via eenzelf uitgevonden statistische inschatting tot de conclusie dat het wel te proberenvalt. En zo sta je dan, tegen de strikte dieetregels in, aan te schuiven enblij te wezen dat je gewoon kan meedoen.

Dit is hoe het gaat, maar niet hoe het zou moeten gaan. Hoe het zoumoeten? Heel simpel: sinds december 2014 moet elk restaurant een raadpleegbarelijst hebben waarop eenvoudig na te gaan is welk gerecht welke allergenen bevaten dus wat voor allergische of voedselintolerante mensen wel of niet eetbaaris.

Wat maakte mijn hart een sprongetje van geluk toen bleek dat de Alma effectiefzo’n allergenenlijst had aangemaakt... en nog meer geluk toen bleek dat naastheel wat gerechten ook ‘frieten à volonté’ bij de voor mij toegestane productenstond.

De constatatie (of misschien eerder consternatie) dat pizza en spirelli –normaliter allebei voedingsmiddelen op basis van tarwe - als glutenvrijgemarkeerd waren, gaven me het voorgevoel dat die lijst niet klopte. Voor allezekerheid toch maar een mailtje gestuurd naar de Alma om navraag te doen.Teleurstellend antwoord. De lijst zou nagekeken en geüpdatet worden, maar ‘spijtiggenoeg kunnen wij op heden geen glutenvrije producten aanbieden en moeten wij udus helaas een negatief advies geven aangaande het nuttigen van onzemaaltijden.'

Mooie vorm van vooruitgang wel,die helemaal past in de hedendaagse voedselindustrie; zo is Alma dezoveelste die - gemakkelijkheidshalve - aansluit bij het rijtje van op-en-topzich indekkende bedrijven, samen met onder andere Delhaize (die bijvoorbeeld zelfs vanpure diepvriesspinazie niet kan garanderen dat er per ongeluk geen granen,lactose of noten inzitten). Terwijl allergenenlijsten een hulpmiddel zoudenmoeten zijn voor mensen met specifieke diëten om te weten wat ze mogen eten,laten deze lijsten hen weten dat ze niets mogen eten.

Niet handig voor studenten meteen voedselallergie of -intolerantie die ook nog wel eens graag iets anders etendan zelf bereide maaltijden. Want geef toe, wat zou jij doen als je de keuzehad? Iedere dag willens nillens zelf je eten meenemen? Van het kastje naar demuur gestuurd worden in de hoop te weten te komen wat je kan eten vóóraleer je tafelgenotenhun bord leeg hebben? Of dan toch maar het afgewogen risico nemen en meedoenmet de anderen?

Wie karakter heeft, doet dat laatste niet, maar helaas laathonger de hersenen soms rare kronkels maken. En dan krijg je, met krampen in jebed liggend, alweer een volgend sms’je van een vriend die je een poos niet meergezien hebt: 'Morgenavond Alma’tje doen?' Tsja ...

Noot: Bij het ter perse gaanverwijst Alma ons nog steeds naar de foutieve allergenenlijst van december 2015onder de hoofding ‘Kwaliteit’. Flagrant!

De Splinter bevat een persoonlijke mening. Ze bevat niet de mening van de redactie of Veto.