Opinie: Bekentenis van een geïnformeerde stemgerechtigde

Of ik misschien zou willen zeggen voor wie ik gestemd had vandaag, en waarom. En of ik beïnvloed was door de commotie van de laatste dagen, die rel, toen weer duidelijk bleek dat Hij het niet zo nauw nam met de waarheid. Nee hoor, meneer, dat doet me niets. ’t Moet gedaan zijn met ’t establishment. Wat dat juist betekent, ontgaat mij nu even. En ’t is tijd voor een politicus die niet aan politiek doet. Hoe dat ook alweer kan, dat ben ik vergeten.

Eigenlijk kan het mij weinig schelen of Nederlanders nu 8.000 Bosniërs hebben afgemaakt in Srebrenica of niet. Of ’t allemaal nazi’s zijn daar, meneer? Zal wel zeker. Ik lig er niet van wakker of de nieuwe Healthcare Act gewoon, daarom, veel beter is dan de vorige, of dat ik als laagverdiener, ten voordele van de allerrijksten, daardoor serieus in de problemen zal komen om mijn ziekteverzekering nog te kunnen betalen volgend jaar. Of die duizenden afgezette rechters, professoren en ambtenaren stuk voor stuk nietsontziende coupplegers waren, of gewoon politieke dissidenten, meneer? Don’t care.

Het interesseert mij niet of die 1.000 mensen die de afgelopen maanden omgebracht werden door Death Squads zichzelf de dood hebben ingejaagd als masterminds en kingpins van de georganiseerde criminaliteit, of eigenlijk onschuldige arme mensen, vaders en broers, zussen en dochters, waren.

Het boeit mij nog veel minder of de economie van nu af aan enkel nog zal groeien, of dat we eigenlijk op punt staan een halve eeuw economische ontwikkeling de vuilbak in te gooien door manifest wanbeleid. (Credit crunch, zegt u, meneer? Is dat een soort cornflakes?)

Kortom: de waarheid, ik geef er geen zier om. Op mij rust geen enkele onderzoeksplicht. Wat er wél toe doet is dat de feiten, gelijk welke versie, mij voorgeschoteld worden door een populistische macho, die op zoveel mogelijk tenen tegelijk gaat staan. En als het even kan, moge Hij niet te veel respect hebben voor vrouwen, want vrouwen respectvol behandelen, daar heb ik het ook al wel mee gezien. En moge Hij zijn belastingen niet betalen, want ik zal u eens iets bekennen meneer, ik betaal eigenlijk helemaal niet zo graag belastingen. Maar moge Hij vooral zeggen dat wat hij zelf gelooft, ongeacht bronvermelding of logica, en liefst vol sappige drogredenen.

Pas dan ben ik vrij. Want dan kan ik mijn levenslange frustraties ventileren, want het was Hij die het zei! Ik zeg hier niet zomaar wat, ziet u, ik citeer Hem! Pas dan ben ik vrij. Heel mijn leven lang heb ik in het gareel gelopen, omdat onze leiders, onze voorbeelden, zich zo voorbeeldig gedroegen. Maar niet langer. Want wat Hij mag, mag ik ook. En wat Hij zegt, zeg ik ook. Pas dan ben ik vrij. Vrij om te geloven wat ik wil. Vrij om te verkondigen wat ik wil. Een feit, ander feit. Ik moet alleen luid genoeg roepen.

De Splinter bevat een mening van de auteur, niet van de redactie of van Veto.