Nuttige idioten

Massale schending van burger- en mensenrechten werden door de Franse intellectueel door de vingers gezien. Een vergroeide zelfhaat met fatale blindheid tot gevolg. Angst voor het eigen gelijk. Sartre had beter moeten weten.

Wat ik na de dramatische gebeurtenissen in Parijs kon vaststellen? Ook Rik Torfs en Charles Michel zijn niet vies van een Sartre’ke. "Meestal is het zo dat, hoe radicaler iemand is, hoe minder hij van religie afweet,” wist Torfs te vertellen. Premier Michel ging nog een stuk verder: “De daders liegen als ze zeggen dat ze doden in de naam Allah,” sprak hij het parlement toe.

Dat de premier van dit land en de rector van deze universiteit dergelijke verklaringen afleggen, is onbegrijpelijk, absurd én beangstigend.

De islam is geen duidelijk, rechtlijnig zwart-wit gegeven. 1,6 miljard mensen op deze aardbol identificeren zichzelf als moslim. Wat hebben ze gemeen? Buiten een gemeenschappelijke cultuur en vaak ook een geschiedenis, hechten ze bovenal belang aan enkele teksten, met name de Koran. Sommige nemen de Hadith en aanverwanten erbij.

Het is niet gek om te stellen dat er direct ook 1,6 miljard interpretaties van de islam bestaan. Sommige liggen heel dicht bij elkaar, andere lijken volledig tegenstrijdig.

Dat is niet meer dan logisch. De teksten in de Koran zijn vaak ambigu en voor interpretatie vatbaar. Interpreteer je ze letterlijk? Figuurlijk? Als het woord van God? Als loutere inspiratiebron?

De ene interpretatie is vreedzamer dan de andere. Door de grote ambiguïteit van de teksten schuilen tussen die 1,6 miljard interpretaties onvermijdelijk ook heel wat minder vreedzame varianten.

De “ware islam” bestaat dus niet. Dubbelzinnige teksten leiden tot heel wat verschillende interpretaties, tot spijt van wie het benijdt. Jihadisme, wahabisme en consorten zijn evenzeer onderdeel van de islam, als de vreedzame geloofsopvatting van de doorsnee Vlaamse moslim. Ook onze religieuze extremistische vrienden zijn versplinterd. Aimen Dean, zelf ooit moedjahedien in Bosnië, sprak vorig week op MO.be nog over “50 tinten wahabisme”.

Ik weet natuurlijk dat religie niet de enige verklarende factor is waarom IS boomt. Als historicus in spe ben ik mij bewust van historische, sociale en psycho-persoonlijke redenen. Dat spreekt religie echter niet vrij van de verantwoordelijkheid die ze draagt. Geen of-of maar en-en.

Elke religie- en islam-kritiek wordt afgedaan als een opvatting van hersenloze extreem-rechtse burgers of van bange islamofoben. Een doorgeslagen politieke correctheid die een minderheid in dit land vooral niet wil kwetsen lost echter geen problemen op. Noem het beestje bij z’n naam. Kritiek tegen de extremistische islam is niet hetzelfde als kritiek tegen de geloofsopvatting van de doorsnee moslim in dit land. Dat laatste willen velen blijkbaar niet geweten hebben.

Deze mening is weinig origineel en wordt door veel intelligentere en eloquentere mensen in dit land verkondigd. Zij raken echter telkens weer ondergesneeuwd door de veelheid aan apologetische opinies.

Beste premier, rector en andere “nuttige idioten”: de aanslagen in Parijs hadden wel degelijk te maken met de islam, en jihadisten liegen niét als ze doden in naam van Allah. Extremistische en haatdragende opvattingen zijn evenzeer deel van religie als, gelukkig in de meerderheid, de vreedzame varianten. Zoals zo vaak: een probleem valt pas op te lossen als je het probleem erkent.