Mad op Madmum

Ik beken: ik ben niet vrij van zonden. Ik heb al eens een Madmum bezocht. Het Leuvense horeca-imperium koopt in gegentrificeerde buurten panden op, om er dan in mum van tijd bruisende koffiebars van te maken voor de jonge stedelingen die daar de helft van hun zakcentjes uitgeven.

Zo heeft Madmum ondertussen al vijf vestigingen in onze studentenstad, en beschikt het tegenwoordig over een webshop waar je naast koffiebonen en iced koffie in blik, ook barista­machines kan kopen voor de zachte prijs van 1.039 euro. Madmum is al lang geen klein zelfstandig koffiebarretje meer. 

Kwaliteit

Het allerbelangrijkste in een koffiebar is natuurlijk de koffie. Wanneer je via een QR-code hebt besteld, wacht jou een even smaakloze koffie als dat online bestel­platform. De koffie is eerder als zacht (lees: slap) te beschrijven en zal de ontwikkelende smaak­pupillen van een vijftienjarige kunnen bekoren. Klanten keren terug, want hun zaken zitten bijna altijd vol.

Een koffie pimpen met smaakjes is mijn stiekeme guilty pleasure. Achter de bar staan de grote flessen koffiesiroopjes van Monin, waar heerlijke vanille of karamel uit vloeit. Zij durven 60 cent(!) vragen om siroop toe te voegen aan de koffie. Bij Madmum is de aan­koop­prijs duidelijk geen 30 procent van de verkoopprijs (zoals dat bij de modale horeca­zaak het geval is). 

De OG Leuvenaar

Op zich is dat allemaal nog niet zo erg. De OG Leuvenaar zal juist eens verward opkijk­en als die vier euro moet betalen voor een koffie, maar die heeft nog steeds zijn koffie (of matcha, mocht die dat wensen). Nu heb ik nog niet veel OG Leuvenaars in een Mad­mum gezien, nochtans passeer ik niet minder dan drie vestigingen als ik van mijn kot naar de aula ga.

Aan de laptoptafeltjes vind je enkel de huidige generatie studenten (de oude is immers weggetrokken uit Leuven omdat wonen er onbetaalbaar is). Iedereen ziet er hetzelfde uit: vierkante blauwlicht filterende bril, haren strak naar achteren en er staat een iced latte naast hun Macbook Air (op de zaak van mama of papa). Kortom, het lijkt alsof je in het Pinterestalgoritme van de gemiddelde rechten­student bent beland. 

Ode aan de kleine koffiebar

Gelukkig zijn er niet enkel horecaconcerns die slappe koffie aanbieden. Leuven bruist (in de zomer iets minder, maar bon) van de fijne en gezellige koffiebars. Wanneer je in deze financieel moeilijke tijden beslist om 5,20 euro te geven aan een iced latte karamel, doe dat dan bij een zelfstandige koffietent. Er zijn genoeg zaken die hunkeren om een extra bakje troost te verkopen.

Ik smeek het je: laat de Standaard Boek­handel van de koffiebars even links liggen.

Robin Geukens is redactiecoördinator bij Veto en student Politieke Wetenschappen.