Kortverhaal: het bad

Hij zat tegenover haar in bad. Maar hij had eigenlijk geen idee wie zij was, of hoe hij samen met haar in bad was verzeild.
Het was een klein bad: zijn benen lagen aan weerskanten van haar lichaam, rond haar middel; haar benen rustten op zijn schouders. Met haar rechterhand speelde ze ongeïnteresseerd met zijn geslachtsdeel, dat lichtjes opveerde onder de aandacht.
Joséphine Baker's honingzoete stemmetje weerklonk door de ruimte vanuit een ouderwetse grammofoon, er zat een korstje rond het geluid. Hij keek rond en bedacht dat de badkamer hem vaag iets zei, alsof hij hier in zijn vroege jeugd ook geweest was.
Hij rimpelde zijn voorhoofd terwijl hij zich de vorige dag probeerde te herinneren, de aaneenschakeling van gebeurtenissen die uiteindelijk geëindigd was in de huidige stand van zaken.
In elk geval rechtvaardigde haar lichaam het feit dat hij met haar in bad zat. Haar ogen waren smaragdgroen en bekeken hem geamuseerd. Uit haar glimlach sprak jarenlange vriendschap of zelfs meer: zij kende hem goed, of dacht hem goed te kennen.
Misschien had hij haar ook wel gekend, – maar op dit moment zei haar gezicht hem niets.
'Liggen we al lang in dit bad?' vroeg hij.
'Al enkele uren', zei ze.
Hij wist niet of het ochtend of avond of nacht was, maar hij durfde dit niet te vragen.
Alcohol kon als verklaring geschrapt worden, want hij had hoegenaamd geen kater en voelde zich volmaakt nuchter.
Ze begon zich grondig in te zepen, waarbij ze haar magnifieke borsten op begeerlijke wijze beroerde, en zei: 'Vergeet straks de kinderen niet op te halen. Ik heb het je al gezegd maar je bent altijd zo vergeetachtig.' Er klonk genegenheid in haar woorden.
Zonder verblikken of verblozen zei hij: 'Vrees niet, zoiets belangrijks zou ik nooit vergeten.'
Hij was onkundig van haar naam of van de namen van hun kinderen en had schrik dat dit aan het licht zou komen, dus probeerde hij koortsachtig een oplossing te bedenken.
'En, Aaron,' zei ze, terwijl ze hem begon in te zepen, 'vergeet niet dat we morgen samen naar het oudercontact moeten voor Rémy. Ik weet dat je een hekel hebt aan die dingen maar de leerkrachten hameren er telkens op dat het belangrijk is dat allebei de ouders aanwezig zijn.'
Hij keek haar aan. 'Aaron? Ik heet Jan.'
Dit bracht haar enigszins van haar stuk, maar ze bleef hem verder wassen want ze hield niet van half werk, en hij hield haar niet tegen want hij hield ervan door mooie vrouwen gewassen te worden.
Na het bad ging hij naar huis.