Inclusie schep je zelf

'Stel je even voor: je zit helemaal vooraan in de aula, alleen, en je krijgt de opdracht om met je buur te overleggen. Maar je hebt natuurlijk geen buur. Hoe zou jij je dan voelen? Geïntegreerd? Evenwaardig aan de andere studenten? Betrokken?', vraagt Anke, studente pedagogie en rolstoelgebruiker, zich in ons tweede magazine af. 

Voor sommige studenten loopt het studentenleven niet op wieltjes. Aan de KU Leuven studeren ongeveer 4000 studenten met een functiebeperking. Bij 160 van hen is die motorisch of sensorieel van aard. 

Een grote minderheid natuurlijk. Maar als we het aan deze universiteit menen met ons democratisch onderwijs, dan verdienen ook deze studenten een degelijke kans om van het hoger onderwijs te genieten. 

De KU Leuven begrijpt dat: ze voert een uitgebreid toegankelijkheids- en diversiteitsbeleid. Helaas schiet de uitvoering van dat beleid in de praktijk nog te vaak tekort. Een rolstoelingang is één ding, maar de aula levert isolatie en sociale vervreemding op als je enkel vlak voor de professor kan gaan zitten. 

Naast toegankelijke gebouwen, hebben sommige studenten ook nood aan hulp bij het studeren zelf. Examenfaciliteiten zijn dan een dankbaar gegeven, maar ook daar knelt vaak het schoentje. Stel dat de schrijfassistent die je weken geleden geregeld had plots niet opdaagt op je examen. Zulke vergissingen zijn menselijk, maar ze hebben grote gevolgen.

Voor sommige studenten kan zelfs een extra uur tijd op een examen het verschil betekenen tussen slagen en falen. Sommige getuigenissen in dit magazine zijn schrijnend. Je moet het maar voorhebben: een professor die je recht op faciliteiten zomaar naast zich neerlegt. Het blijkt geen zeldzaam gegeven. 

Tal van gemotiveerde medewerkers aan deze universiteit steken hart en ziel in inclusief beleid. Ze verdienen alle lof. Toegankelijkheid stopt echter niet bij een nieuw geplaatste rolstoellift of een ambitieus toegankelijkheidsplatform. Het vereist een collectieve inspanning van ons allemaal. Bewustwording is hier het kernwoord. 

We zouden er als academische gemeenschap goed aan doen om ons bewuster te zijn over de omgevingen die we innemen en scheppen. Dit als medestudent, als professor, als personeelslid, als vriend, als studentenvertegenwoordiger, als studentenblad. 

Inclusie in het onderwijs is de eerste stap naar inclusie in de samenleving, zoals de Vlaamse Vereniging van Studenten het al zo krachtig stelde. Laten we niemand in de steek laten. 

Kasper Nollet is hoofdredacteur. Het editoriaal wordt gedragen door de voltallige redactie.