Hoe een schreeuw om aandacht Sels’ plannen op de helling zet

Het protest gaat gepaard met stoere taal. Medebestuur is ‘een holle doos’ geworden, schrijft de studentenraad in een persbericht. In een interne mail naar de presidia is de toon zowaar nog straffer. ‘De tijd van praten is voorbij’, staat er te lezen. ‘De maat is vol.’ De vertegenwoordiging eist inspraak van studenten, vooral in het dossier rond de herindeling van het academiejaar. Diezelfde studenten worden bij de protestactie niet uitgenodigd ‘om het verrassingseffect te behouden’.

De schreeuw van de studentenvertegenwoordiging is scherp, maar ook kwalijk hypocriet. Op geen enkel moment dit jaar werd de mening van de student over het dossier degelijk bevraagd en in rekening gebracht. De AV van de Studentenraad wimpelde even geleden zelfs een grootschalige bevraging bij studenten over de herindeling van het academiejaar af. Zo’n bevraging zou ‘te sturend’ zijn en de legitimiteit en slagkracht van de vertegenwoordiging op zichzelf voldoende.

Op een moment dat de rector diezelfde legitimiteit in vraag stelt in een interview aan dit blad, is dat, net als een protestactie van ‘de studentenvertegenwoordigers – met de nadruk op vertegenwoordigers’, niet meteen strategisch. Het is immers nog steeds niet duidelijk wat de gewone student nu denkt van dit dossier.

Het zou de vertegenwoordiging dan ook sieren ook de eigen problemen de wereld in te schreeuwen of er tenminste over na te denken. In plaats daarvan schuiven ze de schuld van de verloedering van het eigen medebestuur na een rampzalig jaar volledig in de schoenen van het rectoraat. Niet dat de rector en zijn ‘visionair beleidsplan’ er niets mee te maken hebben, maar toch: zoiets kan je bezwaarlijk kritische vertegenwoordiging noemen.

Eerder dan een studentikoze protestactie in de geest van mei ‘68, was wat zich woensdag afspeelde dan ook een schreeuw om aandacht na een veel te stil jaar, een buitensporige communicatiestunt op een moment dat enige Facebookposts en een mail vergezocht lijken.

Natuurlijk deed die plotse schreeuw zijn werk. Hoe kan het ook anders. De studenten weten intussen dat er iets op het spel staat, dat is de absolute verdienste van de campagne. Blijft de vraag of diezelfde studenten nu ook verder betrokken zullen worden in de besluitvorming en of van hen nog een genuanceerd standpunt verwacht kan worden.

Dat rector Sels op de Facebookpagina ‘cantuswijzer Leuven’ gematcht wordt met de helleveeg Dolores Umbridge is grappig, maar vooral tekenend voor wat dit plotse protest heeft aangericht. Een herindeling van het academiejaar waar een brede studentenpopulatie zich achter kan scharen, wordt door de botte machtspolitiek steeds moeilijker. Herinner je dat een grootschalige bevraging volgens de studentenraad ‘te sturend’ zou zijn.

De bruggen zijn opgeblazen, het dossier rond de feitelijke herindeling van het academiejaar staat op de helling en het rectoraat moet zich tegen beter weten in dwingen de vertegenwoordiging nog serieus te nemen. Op een moment dat de studenten beseffen dat er iets op het spel staat, zal het ons een zorg zijn.