Het LOKO liederboek: nog meer verdeeldheid

Al bijna zeventig jaar verspreidt het KVHV de gekende codex vanuit twee idealen: de bewaring van de traditionele Vlaamse studentikoziteit, en dat aan een zo democratisch mogelijke prijs opdat zoveel mogelijk studenten aan het cantus-gebeuren kunnen participeren. Het is een systeem dat goed werkt en waar LOKO argwanend naar kijkt. 'Door de huidige studentencodex voelen studenten zich niet gehoord', verklaarde voorzitter Bram Schaefer onlangs in een Veto-artikel.

Hij maakt echter niet duidelijk welke studenten hij hier precies bedoelt: de 85 studenten in zijn Algemene Vergadering (AV) (het hoogste beslissingsorgaan van LOKO met vertegenwoordigers van alle Leuvense studentenkringen, nvdr.), of de 60.000 andere studenten die vaak zelfs nog nooit van de AV hebben gehoord? Degenen die aan het minste liedje aanstoot nemen en het willen schrappen, degenen voor wie een cantus niet vettig genoeg kan zijn, of zij die liefst van al Samson & Gert zingen?

Het is pretentieus om 'de' studentenstem op te eisen. Als het LOKO daar echt om te doen was, hadden ze wel een ander plan van aanpak gekozen. Haar grootste kritiek was steeds dat er 'te weinig inspraak' is in de codex. De bedenkelijke oplossing schuilt echter in de oprichting van een vzw Leuvens Liederboek, waarin een select groepje oud-studenten alle beslissingen naar zich toetrekt.

Die oud-studenten zijn niet eens voorgedragen vanuit de studenten zelf, maar hebben zichzelf laten bekrachtigen door de AV. De studentenkringen, die de studenten uit hun opleiding vertegenwoordigen, geven onder invloed van dit pretentieus groepje oud-studenten al snel hun invloed op: ze stellen zich tevreden met slechts een adviesstem in de vzw, zonder enige reële impact.

LOKO klopt zichzelf bovendien op de borst dat alle individuele studenten input mogen geven – al weten ze nog niet hoe. Hoe fantastisch! Het KVHV heeft altijd al hetzelfde gedaan: wekelijks krijgen en beantwoorden wij berichten van studenten met vragen over de codex.

Net zoals het KVHV zal ook LOKO – excuseer: het selecte clubje oud-studenten – beleidskeuzes moeten maken over welke input ze al dan niet verwerken. Er is een duidelijke kloof tussen wat LOKO in de media beweert – namelijk dat de studenten reële inspraak gaan hebben in hun liederboek – en wat ze vandaag doen.

Het is bovendien nog uitkijken hoe lang LOKO resistent blijft voor politieke correctheid en in haar codex 'controversiële' liederen begint te schrappen, ook al beweerde Schaefer in een recent Veto-artikel dat dat voorlopig geen prioriteit is voor de eerste versie van het liederboek.

De eigenwaan van LOKO om per se een eigen liederboek uit te geven leidt dus niet tot een betere of democratischere codex. Het creëert vooral een tweespalt in Leuven, zowel tussen de huidige en de vorige generaties studenten, als binnen deze komende generatie die met verschillende codices moet cantussen. Welke student zit erop te wachten om twee verschillende codices te kopen, afhankelijk van de cantus die ze bezoeken?

LOKO had dit alles nochtans kunnen vermijden. In 2014 werd er reeds constructief samengewerkt tussen het KVHV en LOKO opdat er één codex kon blijven. Voormalig KVHV-praeses Brecht Crabbe bevestigde vorig jaar in een Veto-artikel dat het KVHV opnieuw de contactgegevens van de uitgever aan LOKO bezorgd had, maar daar heeft het LOKO-bestuur ditmaal niets mee gedaan.

Dat Schaefer vervolgens aan Veto verklaart dat er 'te weinig geluisterd werd' vanuit het KVHV is dan ook een kwalijke verdraaiing. Het KVHV heeft zich steeds verzet tegen de verdeeldheid van het studentenleven.

Wat LOKO ook doet, alle studenten zullen steeds terecht kunnen bij het KVHV voor een traditionele studentencodex waarmee zij participeren in een traditie van vele generaties.