EDITORIAAL GRATIS MENSTRUATIEPRODUCTEN
(G)een doekje voor het bloeden
De voorziening van gratis menstruatieproducten in de gebouwen van de KU Leuven is allang geen onbesproken thema meer. Het kostenplaatje per menstruerende student valt binnen de budgetten en er zijn amper inhoudelijke tegenargumenten. 'Waarop wacht onze alma mater nog?'
De vraag naar gratis menstruatieproducten op de campussen van de KU Leuven neemt voorzichtig toe. In 2021 nam de Studentenraad er naar aanleiding van een project aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte al een principieel standpunt over in. Ook de universiteit lijkt stilaan in actie te schieten, al blijft haar beleid vooralsnog erg karig.
Een concreet centraal beleid is er namelijk nog niet: de verdeling van menstruatieproducten komt veelal bij de campussen zelf te liggen. Dat lijkt enerzijds logisch, aangezien de logistiek in de eerste plaats vanuit de faculteiten vertrekt. Toch creëert een dergelijke maatregel sociale versnippering, en kan er op die manier niet echt sprake zijn van werkelijke sociale vooruitgang aan de universiteit.
Andere universiteiten deden het de KU Leuven al voor, en met succes
Een van de argumenten die de universiteit aanhaalt, is het hoge kostenplaatje dat extra voorzieningen met zich mee zouden brengen. Met een jaarlijks gemiddelde per menstruerende student dat ruim binnen de budgetten ligt, blijkt het op de campus in Brussel redelijk mee te vallen. Het onderhoud kan bovendien perfect samenvallen met het onderhoud van de toiletten. Zeep en wc-papier moeten immers ook aangekocht en vervangen worden.
Geen tegemoetkoming aan armoede alleen
Het gratis beschikbaar stellen van menstruatieproducten gaat trouwens niet louter over armoedebestrijding. Met voorzieningen in alle toiletten toont de universiteit dat alle genderidentiteiten in ieder wc-hokje welkom zijn, een goede eerste stap richting genderneutrale faciliteiten. Belangrijk daarbij is dat er niet alleen menstruatieproducten, maar ook voldoende vuilbakjes moeten worden voorzien.
Waarop wacht onze alma mater nog?
Daarnaast verbreekt de universiteit op die manier het stigma dat rond menstruatie hangt. Ongeveer de helft van de studenten en het personeel aan de KU Leuven bloedt iedere maand. Waarom zou dat in het geniep moeten gebeuren?
Dat het ten slotte niet de verantwoordelijkheid van de KU Leuven zou zijn om gratis sanitaire producten aan te bieden, houdt bitter weinig steek. Anno 2024 zijn universiteiten en hogescholen zoveel meer dan slechts hogeronderwijsinstellingen en verstrekken ze faciliteiten voor zowel fysieke als geestelijke gezondheid. Dat kwesties omtrent menstruatie daaronder vallen, staat buiten kijf.
Kortom, er rest de universiteit weinig redenen om de maatregel niet door te voeren. Andere universiteiten deden het de KU Leuven al voor, en met succes. Waarop wacht onze alma mater nog?
Femke Beutels is verantwoordelijke Eindredactie, Lara Turgut is redacteur Internationaal. Het editoriaal wordt gedragen door de voltallige redactie.