Erasmusstudenten brengen de wereld naar Leuven, ga mee met hen op ontdek­king

Internationale en lokale studenten zijn vaak als twee parallelle treinsporen: ze bewegen in dezelfde richting, door dezelfde stad, maar raken elkaar niet. Is het niet juist zin­vol om af en toe een wissel te plaatsen en een deel van onze studiereis samen af te leggen?

De volgende anekdote brengt misschien wat klaarheid. Toen een van mijn interna­tionale kot­genoten vertelde dat hij slechts in de helft van de winter doorhad dat het witte metalen paneel op zijn kamer geen decoratie was, maar een radiator, besefte ik pas hoeveel van de dingen die we hier als vanzelfsprekend ervaren, cultureel bepaald zijn. En hoeveel we daarom van elkaar kunnen leren, als we daar voor open staan.

Erasmusbubbel 

Maar waarom zoeken wij, lokale studenten, dan zo weinig toenadering tot internationale studenten? Waarom leven we naast elkaar? In mijn keuken op kot is het vaak muisstil, ook als er meerdere mensen aan het koken zijn. Ook in de gang en lift blijft het mees­tal bij een beleefde 'Hi, how are you?'

Is het de taalbarrière? Denken we dat we meer van elkaar verschillen dan in werkelijkheid het geval is? Houden we krampachtig vast aan het vertrouwde? Culturele verschillen lijken ons eerder af te schrikken dan te motiveren. En dat is jammer. We hebben als locals net de kans om ons wereldbeeld te verbreden, zonder daarvoor te moeten reizen. Maar we grijpen die niet.

Een van mijn kotgenoten van vorig jaar komt uit India en studeert nu in Barcelona. Nog steeds hebben we regelmatig contact. Zij leerde me dat hoeveel culturen ook van elkaar verschil­len, mensen dat nauwelijks doen. En dat vriendschappen over culturele grenzen heen juist enorm verrijkend zijn. 

Maar wat ik wel altijd opvallend vond, is dat ik haar enige Nederlandstalige vriendin was. Ik zou durven spreken van een soort Eras­mus­bubbel. Wat logisch is: inter­nationale studen­ten delen met elkaar hetzelfde avontuur, dezelfde struggles, logisch dat ze makkelijk aansluiting bij elkaar vinden. Ook zij blijven vaak op hetzelfde spoor.

Tijdelijkheid is geen argument

En hoeveel initiatieven bestaan er om inter­nationale en lokale studenten te verbinden? Als ik niet toevallig op een internationaal kot had gezeten, was ik in de twee jaar dat ik hier studeer misschien nog nooit echt in contact gekomen met Erasmusstudenten. Jammer, toch?

Maar zelfs als we wel meer in aanraking zouden komen met internationals, ligt de belang­rijkste stap bij onszelf: het gesprek starten. En nee, dat hoeft niet meteen een debat over de zin van het leven te zijn. Gewoon een simpele 'Wat studeer jij?' of 'Heb je de koffiebar in onze straat al ontdekt?' kan al wonderen doen om het ijs te breken.

Een ander obstakel is het feit dat internationale studenten slechts tijdelijk in Leuven ver­blij­ven. Het lijkt dus moeilijk om er een duurzame vriendschap mee op te bouwen. Toch is het idee van 'tijdelijk' verkeerd. Wie zegt dat de vriendschap stopt wanneer zij vertrekken? In tijden van WhatsApp, Instagram en relatief goedkope treinritten zijn afstanden kleiner dan ooit. En eerlijk, we hebben allemaal vrienden die wel dichtbij wonen, maar die we ook amper zien.

Misschien is dat net het mooie: vrienden maken over grenzen heen maakt de wereld letter­lijk kleiner. Maar vooral: het daagt je uit om met een nieuwe blik naar de dingen die je vanzelfsprekend vindt te kijken. En als dat begint met uitleggen wat een radiator is, dan is dat een kleine moeite, toch?

Kato De Bruycker is Vetoraan en student Bio-ingenieurswetenschappen aan de KU Leuven.

ERASMUSCOLUMN PARIJS

Beste meneer Trump, ga eens op Erasmus