editoriaal> Editoriaal
Driemaal is scheepsrecht
Een intern conflict kon Stura voor het tweede jaar op rij lamleggen. Dat wijst op diepe gebreken in haar ontwerp. Stura is toe aan een grondige herbezinning en moet haar machocultuur onder ogen komen.
De studentenraad heeft de vertegenwoordiging weer op de sporen gezet na een rampjaar, schreven wij in de vorige Veto. Het hernieuwde vertrouwen in de studentenraad verdwijnt door de gebeurtenissen van de laatste paar dagen als sneeuw voor de zon. Een cynische vaststelling: niemand keek er nog van op.
Studentenparticipatie is ver voorbij haar eigen doel geschoten wanneer een individu de vertegenwoordiging kan lamleggen. Verschillende mandatarissen zien een ‘intern structureel falen’ in het feit dat het orgaan pas na een jaar ingrijpt in een brandende interne keuken. ‘Een organisatie als Stura berust op vrijwilligers en hoort een aangename omgeving te zijn’, klinkt het.
Toegegeven, een omgeving waarin jongvolwassenen buitengewoon veel macht in handen kunnen krijgen door aanwezigheid in allerlei beleidsraden, is misschien niet altijd een aangename omgeving. Maar als Stura er als organisatie tot tweemaal toe (vorig jaar gebeurde hetzelfde, maar dan met andere mensen) niet in slaagt zichzelf te beschermen tegen menselijke gebreken, moet ze zichzelf misschien eens grondig herdenken. Ze kan beginnen met mensen niet zoveel macht toe te laten en de machocultuur die er heerst onder ogen te komen.
De Algemene Vergadering van Stura telt een honderdtal facultaire vertegenwoordigers in een groot halfrond met de centrale macht in het midden. Daar het woord nemen is voor velen niet evident, laat staan kritisch zijn. Vernieuwende ideeën bereiken het spreekgestoelte vaak niet. In de wandelgangen is het vooral belangrijk wie je bent: een ‘leuke’ of een gewone preses.
Als een groot halfrond vol met ‘machtigen der aard’ niet functioneert, moet het er maar aan geloven. Breek die macht dan op. Stura kan ook meer controlemechanismen te berde brengen. AV-leden kunnen het zich gewoon niet permitteren slaapdronken aanwezig te zijn bij belangrijke vergaderingen.
Een decennialang conflict tussen studenten en academische overheid leverde vorig jaar volwaardig medebestuur op. De studenten schopten het onder rector Sels tot het Gemeenschappelijk Bureau, de facto het belangrijkste beleidsorgaan aan de KU Leuven. Klein minpuntje: enkel de voorzitter van Stura mag er zitten, zonder controle vanuit de achterban, zonder verantwoording. Door zo’n zitje te aanvaarden, word je bovendien helemaal deel van het beleid en kan je er nog weinig druk op zetten van buitenaf. Als je de prijs eigenlijk niet kunt betalen, wijs het aanbod dan af.
Waar we blij om mogen zijn? Dat deze gebeurtenissen tijdens een verkiezing plaats vonden en niet midden op het jaar, bijvoorbeeld enkele dagen voor een rector grootschalige herzieningsplannen aankondigt.
De huidige mandatarissen blijven nog enkele maanden op post. Tijd genoeg om rustig een nieuw team voor te bereiden en echt na te denken over de vele olifanten in de kamer.
