Details, details, details

Een absurd begin van een editoriaal, want hoe kan het nog mogelijk zijn om te moeten debatteren over de kwaliteit van koten? Laten we wel wezen, iedereen, op drie of vier Appeltansen na, wil de lat zo hoog mogelijk. En onder iedereen hoort zowel Rik als Louis, de oppositie in de Leuvense gemeenteraad en een strompelende student in de duffe gang van het HDR.

Toch moeten we ons buigen over verschillende stemmen die hierover een debat begonnen. Sommigen trekken de lat omlaag, sommigen willen ze iets hoger. Resultaat: de lat ligt nog nergens, en als er al beweerd wordt dat ze niet dient voor touwgetrek, ligt ze veel te laag.

Details, details en details in de komende Veto: we schrijven over één zin van Pieter De Somer, over drie lege studentenraden en over veel herexamens en weinig vakantie. Het ziet er niet naar uit dat we in deze editie de grote wereldproblemen zullen aankaarten. Maar tegelijkertijd ziet het er naar uit dat zelfs de lokale problemen onopgelost blijven.

Elke editie van deze krant stoten schrijvers op details die niét in een handomdraai opgelost zijn. Details waarvoor je bijzonder snel een intuïtieve oplossing kan bedenken. Hoeveel keer dacht je bij het lezen van de laatste Veto: dit oplossen kan niet héél moeilijk zijn.

Vooral: hoeveel keren plooide je een Veto open, wierp je een blik op enkele artikels en dacht je: een klein beetje goodwill zou hier het verschil gemaakt hebben? Een klein beetje tegemoetkoming had hier wél gewerkt?

Zeker als het aankomt op het welzijn van studenten: het kan niet dat de huisvesting van studenten beneveld wordt omdat verschillende partijen niet het onderste uit de kan halen. Er is een unieke kans die het kotenoverschot met zich meebrengt: het wordt mogelijk om de slechtste koten te vervangen door de overblijvende goede koten.

Maar al te vaak stoten schrijvers hierop: op koppigheid van partij en tegenpartij. Als student en schrijver hebben we nochtans vaak een helder beeld van het Pareto-optimum - dat ideaal waarbij voor beide partijen de maximale winst wordt gemaakt. We voelen in onze kleine teen dat de planning van de herexamens met weinig moeite beter kan. Dat zowel studenten als stad en universiteit kunnen helpen om de kwaliteit van koten veel hoger te krijgen. En dat iets meer inzet van zowel huidig als toekomstig bestuur veel lege posten in LOKO, Stura en VVS kan opvullen.

Daarom is het een goed idee om deze Veto te lezen met in het achterhoofd de erg christelijk geïnspireerde vraag: wat als beide partijen nu eens allebei iets meer zouden toegeven aan elkaar? Allebei iets meer toegeeflijkheid, of iets minder koppigheid, of geef het kind een andere naam. Dan kunnen wij over grote wereldproblemen gaan schrijven, en niet meer over details.