De witte olifant in de kamer

De KU Leuven zit met een probleem op vlak van diversiteit. Dat ziet iedereen, maar het wordt toch nog onvoldoende erkend. In het rectoraat geven ze aan op de goede weg te zijn en jaarlijks een gestage groei op te tekenen. Ambitieuze beloftes zijn er dan weer te over. De demografie is de universiteit echter aan het inhalen. Het beleid om mensen met een migratieachtergrond echt bij de universiteit te betrekken is onvoldoende.

Gevraagd naar concrete maatregelen wordt gepronkt met de ambassadeurswerking. Maar die wordt gecoördineerd door amper twee mensen. Onderbemand en ondergefinancierd. Zeker in deze crisisperiode heeft een universiteit natuurlijk geen oneindige middelen, maar dan moeten er niet zo'n grote beloftes worden gedaan in de beleidsplannen. Met symbooldossiers los je niets op.

Ook de Startersdagen Plus worden aangehaald: een halve dag met inspirerende sprekers en coaching bij de start van het academiejaar. Die halve dag moet dan het verschil maken. Voorts zijn er contacten met het middenveld en charters. Op dat laatste domein floreert de KU Leuven: aan strategische plannen, beleidspijlers en charters geen gebrek.

Als dat het beleid is, oogt de balans donkerrood. Diversiteit is een ingewikkelde kwestie zonder pasklare oplossing. Het hoger onderwijs draagt daarbij ook een erfenis mee uit het secundair. Het thema verdient echter meer dan verstopt te worden achter doelstellingen en praatbarakken.

De faculteiten doen hun eigen zin. Dat leidt tot mooie initiatieven zoals het diversiteitsnetwerk aan de faculteit Letteren, maar gebrekkige communicatie en terugkoppeling zorgen ervoor dat die initiatieven geen brede ingang vinden.

Ondertussen heerst er een taboe rond het thema. Tijdens het onderzoek zijn we proffen en decanen tegengekomen die niet wilden getuigen of enkel anoniem, sommigen met angst hun job kwijt te raken als ze publiek hun mening zouden delen. Die taboesfeer is een grotere bedreiging voor de academische vrijheid dan de woke-beweging waar de rector vorig jaar zelf voor waarschuwde.

Als de KU Leuven inspiratie zoekt voor haar diversiteitsbeleid kan ze haar oor eens te luister leggen bij de basis. Daar wordt hard gewerkt aan diversiteit en puilt het uit van goede ideeën. Wij hebben het ook gedaan, het loont de moeite.

Het moet ons van het hart dat het voor ons moeilijk was om dit editoriaal te schrijven. Wij zijn immers een volledig witte redactie. Om dan te schrijven over een universiteit die nog te wit is, viel ons zwaar. We hebben het toch gedaan: omdat een zwijgcultuur niets oplost.

Simon Tibo is redacteur Sociaal. Het editoriaal wordt gedragen door de voltallige redactie.