COLUMN POLITIEK
Cynisme leidt tot politieke verrotting
Het ontslag van Bart Somers betekent het zoveelste verlies voor de Belgische politiek. De cynische vaststelling: er is niemand die er nog van opkijkt, vindt student Politieke wetenschappen Elias Fret. Wanneer we de vlekken op de politiek niet meer willen opmerken, volgt al snel totale verrotting.
Maandagavond nam Bart Somers ontslag als minister van 'samenleven' - zoals hij zijn portefeuille zelf noemde. De Wetstraat en het wereldje dat er ronddraait, was met verstomming geslagen. Het ging immers om een minister die over de partijgrenzen heen gewaardeerd werd voor een pragmatische en constructieve aanpak in moeilijke dossiers.
Het ging ook om een van de ministers die als enige van de liberale ministers een duidelijke stempel drukte op het beleid. Denk maar aan de geleidelijke afschaffing van statutaire Vlaamse ambtenaren, of de afschaffing van de lokale opkomstplicht.
Maar de minister had kennelijk een goede uitleg klaarliggen. Bart Somers zei 'voor wat echt belangrijk is' te kiezen, en resoluut voor het lokale niveau en dus voor Mechelen te willen gaan. Daarom moest hij nu al ontslag nemen, aldus Somers, omdat hij 'anders niet ten volle campagne zou kunnen voeren'.
Het is echter hoogst ongebruikelijk dat ministers al voor ze zelfs verkozen zijn als burgemeester ontslag nemen uit de regering, enkel en alleen maar om campagne te kunnen voeren. Ondertussen laat hij zijn regeringsploeg in de steek, en zo is er nog een ervaren minister weg uit de Wetstraat. Regeringsleden zouden hebben gemerkt dat Somers er de laatste maanden geen zin meer in had en gedesillusioneerd was geraakt.
Men zou Somers' ontslag kunnen bekijken als een laffe zet, waarmee hij zijn partij en regering in de steek laat. Of had zelfs een van de meest doorgewinterde Vlaamse politici die al twintig jaar meedraait in de toppolitiek geen zin meer om mee te draaien in het politieke rad? Niemand die het weet.
Er is echter geen tijd om stil te staan bij de mogelijke beweegredenen van de minister: ondertussen is Gwendolyn Rutten ingezworen als nieuwe minister. Men houdt zich al niet eens meer bezig met de redenen achter Somers' ontslag, wel met de verontwaardiging over zijn opvolger.
Wanneer we ons best niet meer doen om de sluimerende rotvlekken op de politiek te benoemen, zijn we het cynisme voorbij. En dan wordt alles rot.
