Constructieve kost

Recentelijk is dat besef ook doorgedrongen bij de VRT. U kent die instelling wel; gefinancierd met belastinggeld brengt zij nieuws en ontspanning op de buis voor televisiekijkend Vlaanderen. Gelukkig maar.

Nu is het zo dat we in Vlaanderen niet moeten klagen. Zenders genoeg, en de enkeling die twee woorden Frans begrijpt, ziet zijn televisieaanbod plots verdubbeld. Desondanks is het voor de meerwaardezoeker geen sinecure om een diepgravend programma te vinden. Een debat bijvoorbeeld. De spreekwoordelijke speld vind je sneller in een hooiberg dan in het huidige overaanbod aan grappige, geestige en goedlachse avondprogramma’s. Gelukkig is er nog Canvas. Excuseer, een lapsus: was er Canvas. Onder impuls van de marktlogica en door het hopeloos achterna hollen van de nieuwste journalistieke tendens uit het hoge noorden, is Canvas nu ook ten grave gedragen. Ik verklaar me nader.

De kijkcijfers vallen al jaren tegen. Gevolg: De Canvascrack en Man over boek verdwijnen, een grondige herstructurering dringt zich op en Reyers Laat mag ook de pijp aan Maarten geven. En ik die dacht dat de VRT gesubsidieerd werd om een gevarieerd aanbod te brengen en minder afhankelijk te zijn van de marktcijfers. Want wat is het alternatief? Nog een quiz van kleuterklasniveau of een talkshow met een hyperactieve presentator en twee volledig onbekende gasten die hun constructieve levensproject komen meedelen? Zo komen we bij het nieuwste stokpaardje van de VRT: constructieve journalistiek. Het nieuwe dogma luidt kort en krachtig: journalistiek moet mensen verbinden. Meer valt daar niet over te zeggen. En ik die wederom fout zit, want ik dacht toch wel dat journalistiek de feiten moest weergeven en zo nodig duiden en contextualiseren. Integendeel, Constructief (met een hoofdletter, jawel) is vandaag het nieuwe mantra. Scherp en kritisch zijn zo achterhaald.

Welnu, het nieuwe Canvas wil met programma’s zoals De Afspraak meer kijkers lokken (helaas!) en met Terzake willen ze de constructieve toer op. Geen debat meer tussen twee tegengestelde visies. Daar leer je toch niets uit en de burger is tevens te zwakbegaafd om argumenten tegen elkaar af te wegen. Een fluwelen aanpak eerder, een tête-à-tête met de journalist, een vraagje hier en daar en nog eens lachen in de camera. Want na zo’n constructief gesprek slaapt u toch veel beter. Een scherp debat voor het slapengaan, mijn God nee, je zou eens kunnen gaan piekeren over die argumenten in je bed.

De VRT heeft dus het beste met ons, medestudenten, voor. Voorgekauwde, constructieve kost voor het slapengaan. Een redetwist is uit den boze. Als u het mij vraagt een fundamentele onderschatting van de burger. En totaal geen aandacht voor de nobele kunst van de eloquentia. Maar goed, ik slaap in ieder geval veel beter. U toch ook?